چای خانه
فارسی به انگلیسی
مترادف و متضاد
قهوه خانه، چای خانه
فرهنگ فارسی
چای پزخانه قهوه خانه کافه ٠ محل چایخوردن ٠ یا جاهایی در بین راه و کنار جاد. کاروانی که سابقا اسب های کالسکه را در آن جا عوض میکردند ٠
محلی برای عرضۀ چای و نوشیدنی‌های معمولی دیگر به مشتریان که غالباًً در مکان‌های پررفت‌وآمد دایر می‌شود
فرهنگ معین
(نِ ) (اِمر. ) محلی برای عرضة چای و نوشیدنی های معمولی دیگر و غالباً به همراه قلیان و غذا به مشتریان در مکان های عمومی .
لغت نامه دهخدا
دانشنامه عمومی
چای خانه (انگلیسی: Tea house) یک مکان عمومی است که امروزه در سرتاسر جهان در اشکال گوناگون وجود دارد. چای خانه ها ریشه در تاریخ و سنت یک کشور دارند. برقراری چای خانه ها در درجه اول در خدمت چای و صرف دیگر خوراکی هاست. گاهی اوقات وعده غذایی نیز «چای» نامیده می شود. اگر چه عملکرد آن متفاوت و به طور گسترده ای بسته به فرهنگ ملل دارد، چای خانه ها اغلب به عنوان مراکز تعامل اجتماعی، مانند قهوه خانه ها و دیگر مراکز صرف غذا و نوشیدنی هستند. چای در کشورهای مختلف با مراسم گوناگون کشت و برداشت می شود که به عنوان فرهنگ چای نامیده می شود و صرف آن نیز آداب و رسوم خاص خود را دارد. مثلاً چایخانه های انگلیسی یا آمریکایی چای بعد از ظهر را با انواع کیک کوچک سرو می کنند.
قهوه خانه
فرهنگ کافه نشینی
چایخانه در ایران حدود ۴۰۰ سال قدمت دارد. پیشینهٔ مصرف چای در ایران به سده هفدهم میلادی می رسد. جهانگردان از چایخانه هایی گفته اند که بزرگان و توانگران در آن جا جمع شده و چای می نوشیدند.
بوتهٔ چای برای نخستین بار در چین و در حدود پنج هزار سال پیش شناخته شد که به تدریج خواص درمانی آن کشف شد. علاوه بر آن از چای برای مصارف رنگ آمیزی نیز استفاده می شده است.
محمدعلی، معروف به کاشف السلطنه چایکار، متولد ۱۲۴۴ خورشیدی در تربت حیدریه، که از دارالفنون و سپس از سوربن فرانسه فارغ التحصیل شده بود، با عنوان ژنرال کنسول ایران در سال ۱۲۷۶ خ. مأمور خدمت در هند شد. وی به عنوان سفیر ایران در هندوستان در روزگار مظفرالدین شاه قاجار اولین فرد ایرانی است که با همت والای خود و در نقش یک بازرگان فرانسوی به فراگیری شیوهٔ کاشت و مصرف در ایران و جهان پرداخت. در سال ۱۳۱۹ چای کاری به کمک و همتِ حاج محمد میرزا کاشف السطلنه برای نخستین بار در ایران آغاز شد. حاج محمدمیرزا قبل از بازگشت به ایران، مقداری تخم چای را به همراه چهار هزار گلدان چای، قهوه، تخم کنف، دارچین، فلفل، میخک، هل، انبه، گنه گنه، کافور، ریشه زردچوبه، زنجبیل و غیره تهیه کرد و در سال ۱۲۸۵ شمسی با مشکلات بسیار آنها را به ایران آورد. گفته شده که او دانه های چای را درون عصای خود چید و آن ها را وارد ایران کرد. همچنین او شهر لاهیجان را به دلیل وجود هوای مناسب برای کشت چای انتخاب کرد.
قهوه خانه
فرهنگ کافه نشینی
چایخانه در ایران حدود ۴۰۰ سال قدمت دارد. پیشینهٔ مصرف چای در ایران به سده هفدهم میلادی می رسد. جهانگردان از چایخانه هایی گفته اند که بزرگان و توانگران در آن جا جمع شده و چای می نوشیدند.
بوتهٔ چای برای نخستین بار در چین و در حدود پنج هزار سال پیش شناخته شد که به تدریج خواص درمانی آن کشف شد. علاوه بر آن از چای برای مصارف رنگ آمیزی نیز استفاده می شده است.
محمدعلی، معروف به کاشف السلطنه چایکار، متولد ۱۲۴۴ خورشیدی در تربت حیدریه، که از دارالفنون و سپس از سوربن فرانسه فارغ التحصیل شده بود، با عنوان ژنرال کنسول ایران در سال ۱۲۷۶ خ. مأمور خدمت در هند شد. وی به عنوان سفیر ایران در هندوستان در روزگار مظفرالدین شاه قاجار اولین فرد ایرانی است که با همت والای خود و در نقش یک بازرگان فرانسوی به فراگیری شیوهٔ کاشت و مصرف در ایران و جهان پرداخت. در سال ۱۳۱۹ چای کاری به کمک و همتِ حاج محمد میرزا کاشف السطلنه برای نخستین بار در ایران آغاز شد. حاج محمدمیرزا قبل از بازگشت به ایران، مقداری تخم چای را به همراه چهار هزار گلدان چای، قهوه، تخم کنف، دارچین، فلفل، میخک، هل، انبه، گنه گنه، کافور، ریشه زردچوبه، زنجبیل و غیره تهیه کرد و در سال ۱۲۸۵ شمسی با مشکلات بسیار آنها را به ایران آورد. گفته شده که او دانه های چای را درون عصای خود چید و آن ها را وارد ایران کرد. همچنین او شهر لاهیجان را به دلیل وجود هوای مناسب برای کشت چای انتخاب کرد.
wiki: چای خانه
فرهنگستان زبان و ادب
{cafeteria} [گردشگری و جهانگردی] محلی برای عرضۀ چای و نوشیدنی های معمولی دیگر به مشتریان که غالباًً در مکان های پررفت وآمد دایر می شود
پیشنهاد کاربران
کافه
تریا . . . .
کلمات دیگر: