ظن شانی

[ویکی فقه] ظن شأنی. ظن دارای شأنیتِ تحقّق را ظن شأنی می گویند.
ظن شأنی، مقابل ظن فعلی بوده و به ظنی گفته می شود که بالفعل و در زمان حاضر در شخص و یا اشخاص وجود ندارد؛ یعنی نفس شخص به صفت ظن متصف نشده است، اما اسباب و شرایط حصول چنین صفتی در خارج آماده است زمینه و شأنیت پیدایش ظن در شخص وجود دارد به گونه ای که اگر به این اسباب توجه کند برای او ظن پدید می آید.