اووید

پوبلیوس اوویدیوس ناسو (Publius Ovidius Naso، زادهٔ ۲۰ مارس ۴۳ پیش از میلاد - مرگ: ۱۷ یا ۱۸ میلادی)، مشهور به اووید، یک شاعر رومی بود که شعرهای عاشقانه و اسطوره ای می گفت. او را، به همراه هوراس و ویرژیل، سه رکن اصلی شعر لاتین می شمرند. او در سولمو، در شرق رم، زاده شد و در رم تحصیل کرد.
پوبلیوس اوویدیوس ناسو Publius Ovidius Naso در سال ۴۳ (پیش از میلاد) در شهر سولمو به دنیا آمد، پدرش او را برای تحصیل حقوق به رم فرستاد اما خبر یافت که پسرش شاعر شده است پدر او را سخت نکوهش کرد و از فرجام شومی که هومر داشت ترسانید ولی پسر شیفته ادبیات بود و تن به کار قضائی نداد و اندرز پدر را نشنید.
سفری به آتن و خاور نزدیک و سیسیل کرد چون به رم بازگشت به محافل مردم عشرت طلب راه یافت و از آنجا که از ثروت و بذله گوئی و سواد بهره داشت به هر جا که راه می یافت اشعارش بی هیچ اشکالی ناشران متعددی داوطلب داشت. مثنوی هائی که دربارهٔ کورینا تحت عنوان عشق ها سروده بود در سال ۱۴ (پیش از میلاد) شهرت یافت و آن ها را جوانان رومی می خواندند، در منظومه ای که پس از آن منتشر کرد باز سخن از عشق می گفت و از اینکه در شکوه جنگ شعری نسروده عذر خواست. نمایشنامه ای به نام مدیا نوشت که مورد استقبال فراوان در زمان حیات نویسنده اش قرار گرفت که اکنون در دست نیست.
اشعار عاشقانه اوید به ویژه آن بخش که در مورد کورینا معشوقه اش سروده خیلی بی پرده و پرتمنا و دیوانه وار است و در مجموعه اشعار این شاعر عشق بازی و فریب نقش عمده بعهده دارد و رسالاتی نیز در این زمینه ها تألیف کرد از جمله هنر عشق، درمان عشق، داروهای آرایش زنان، کتاب زنان قهرمان، کتاب مسخ.

اووید (۴۳پ م ـ۱۷م)(Ovid)
(نام اصلی: پوبلیوس اوویدیوس ناسو) شاعر لاتینی. اشعار او بیشتر به مضامین عشق (اَمورس، ۲۰پ م)، هنر عشق ورزیدن (آرس آماتوریا، ۱پ م)، اسطوره شناسی (دگردیسی ها، ۲م)، و تبعید (تریستیا، ۹ـ۱۲م) می پردازند. در سولموبه دنیا آمد و به منظور آمادگی برای حرفۀ حقوق، سخنوری آموخت، اما خیلی زود به ادبیات روآورد. به دستور اوگوستوس (۹م) به تومیس، واقع در دریای سیاه، تبعید شد و همان جا درگذشت. آثار فرهیخته، طنزآمیز، و تأسف انگیز شخصی او در قرون وسطا و رنسانس فوق العاده اثرگذار بود. دیگر آثار او عبارت اند از مکتوبی از پونتو؛ فاستی، که گاه شمار منظوم است؛ و هرویدس. همۀ اشعار باقی مانده از او در قالب مزدوج رثاییسروده شده اند، به استثنای دگردیسی ها که شش رکنیاست.

پوبلیوس اوویدیوس ناسو (Publius Ovidius Naso، زادهٔ ۲۰ مارس ۴۳ پیش از میلاد -درگذشتهٔ ۱۷ یا ۱۸ میلادی)، مشهور به اووید، یک شاعر رومی بود که شعرهای عاشقانه و اسطوره ای می گفت.
• «مشتی از خاک را در دست گرفتم، آن را بالا نگه داشتم و نابخردانه به اندازهٔ هر ذره از آن، تقاضای عمر کردم؛ اما فراموش کردم که درخواست کنم آن سال ها، سال های جوانی باشند.»• «صبور و سرسخت باش؛ این درد روزی به کارت خواهد آمد.»• «خوشبخت آن انسانی است که زنجیرهای عذاب دهندهٔ ذهن را گسسته و یک بار برای همیشه، نگران بودن را کنار گذاشته است.»