موتور دیزل

موتور دیزل (به انگلیسی: Diesel engine) گونه ای موتور درون سوز است که در آن از چرخه دیزل برای ایجاد حرکت استفاده می شود. فرق اصلی آن با دیگر موتورها استفاده از احتراق در اثر تراکم است.در این گونه پیشرانه ها عمل انفجار صورت نمی گیرد، بلکه مخلوط سوخت و هوا در اثر تراکم بسیار بالا بدون جرقه زدن متراکم می شوند و دور اصلی این پیشرانه ها بر خلاف موتورهای بنزین سوز ۱۰۰ دور/دقیقه محسوب می گردند.
پمپ انژکتور: وظیفه تنظیم میزان سوخت و تأمین فشار لازم جهت پاشش سوخت را به عهده دارد.
انژکتورها: باعث پودر شدن سوخت و گازبندی اتاقک احتراق می شوند.
فیلترهای سوخت: باعث جداسازی مواد اضافی و خارجی از سوخت می شوند.
لوله های انتقال سوخت: می بایست غیرقابل اشباع بوده و در برابر فشار پایداری نمایند.
توربوشارژر: باعث افزایش هوای ورودی به سیلندر می شوند.
کلمه دیزل نام یک مخترع و مهندس آلمانی به نام رودلف دیزل است که در سال ۱۸۹۲ پس از چهارده سال کار شبانه روزی، نوع خاصی از موتورهای احتراق داخلی را به ثبت رساند، به احترام این مخترع این گونه موتورها را موتورهای دیزل می نامند.
موتورهای دیزل، به انواع گسترده ای از موتورها گفته می شود که بدون نیاز به یک جرقه الکتریکی می توانند ماده سوختنی را شعله ور سازند. در این موتورها برای شعله ور ساختن سوخت از حرارت های بالا استفاده می شود. به این شکل که ابتدا دمای اتاقک احتراق را بسیار بالا می برند و پس از اینکه دما به اندازه کافی بالا رفت ماده سوختنی را با هوا مخلوط می کنند.
برای سوختن به سه عامل حرارت ، اکسیژن و ماده سوختنی نیاز است. اکسیژن از طریق مجاری ورودی موتور وارد محفظه سیلندر می شود و سپس بوسیله پیستون فشرده می گردد. این فشردگی آنچنان زیاد است که باعث ایجاد حرارت بسیار بالا می گردد. سپس عامل سوم یعنی ماده سوختنی به گرما و اکسیژن افزوده می شود که در نتیجه آن سوخت شعله ور می شود.

موتور دیزِل (diesel engine)
موتور دیزِل
نوعی موتور درون سوز، با سوخت نفتی سبک. در موتور دیزل، هوا تا حدی فشرده می شود تا حرارت آن سوخت را مشتعل کند. موتور دیزل، مانند موتور بنزینی، پیستونی در داخل سیلندر دارد، اما هنگام اولین حرکت پیستون به پایین فقط هوا، و نه مخلوط هوا و سوخت، داخل سیلندر می شود. پس از آن، پیستون به سمت بالا حرکت و هوا را متراکم می کند تا کاملاً داغ شود سپس، سوخت به هوای داغ اضافه و در آن جا مشتعل می شود. احتراق پیستون را به سمت پایین می آورد و در وضعیت ضربۀ قدرت قرار می دهد. به همین علت، به موتور خوداشتعال نیز معروف است. گاه در تبلیغات می گویند موتورهای دیزل از موتورهای بنزینی تمیزترند، زیرا این سوخت نیازی به افزودنی های سربی ندارد و آلاینده های گازی کمتری تولید می کند؛ اما این موتورها مقادیر فراوانی ذرات ریز و سیاه کربن آزاد می کنند که ظاهراً سرطان زایند و ممکن است بیماری آسم را تشدید کنند یا آن را پدید آورند. موتور دیزل را ابتدا هربرت اکروید انگلیسی (۱۸۶۴ـ۱۹۳۷) در ۱۸۹۰ شرح داد و رودولف دیزل آلمانی در ۱۸۹۲ برای نخستین بار آن را به مرحلۀ عمل رساند.