احتراق

احتراق یا سوختن (به انگلیسی: Combustion یا burning) نتیجهٔ یک فرایند شیمیایی گرمازا میان یک مادهٔ سوختنی و عامل اکسیدکننده است که با تولید گرما و تغییر شیمیایی مواد اولیه همراه می شود. آزاد کردن گرما می تواند با تولید نور به صورت شعله یا درخشش باشد. مواد سوختنی پر کاربرد معمولاً از ترکیب های آلی (به ویژه هیدروکربن ها) به صورت گازی، مایع یا جامد درست شده اند.همان طور که گفته شد، سوختن یک نوع واکنش اکسایش است؛ اما به خاطر سرعت بالای واکنش -که منجر به تولید گرمای زیاد در زمان اندک و بالا رفتن دمای محیط واکنش و ایجاد نور و شعله می شود- در دسته ای خاص قرار می گیرد.
سوختن واکنشی است که در آن ماده ای با سرعت زیاد با اکسیژن ترکیب شده و علاوه بر تولید ترکیب های اکسیژن دار گرما، نور نیز تولید می کند.
در یک فرایند کامل سوختن، یک مادهٔ سوختنی با یک عامل اکسیدکننده مانند اکسیژن یا فلوئور وارد واکنش می شود. نتیجهٔ واکنش موادی است که از هر دو عامل مادهٔ سوختنی و اکسیدکننده تشکیل شده اند. برای نمونه:
ساده ترین نمونهٔ سوختن، واکنش میان هیدروژن و اکسیژن است. این واکنش در موتور راکت بسیار اتفاق می افتد:

اِحتراق (combustion)
سوختن. در شیمی، ترکیب شدنِ سریعِ ماده ای با اکسیژن، همراه با آزاد شدن گرما، و معمولاً نور. آرام سوختن شعلۀ شمع و انفجار مخلوطی از بخار بنزین و هوا دو مثال بسیار متفاوتِ احتراق اند. احتراق به سبب آزادکردن انرژی گرمایی، واکنشی گرمازاست.

[ویکی فقه] احتراق به معنی سوختن و کنایه از خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی آمده است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۸۸.
...