کلمه جو
صفحه اصلی

گزدراز

لغت نامه دهخدا

گزدراز. [ گ ِ دِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان چغارپور بخش خورموج شهرستان بوشهر، واقع در 36000گزی جنوب خورموج و 4000گزی باختر رودمند. هوای آن گرم و دارای 1042 تن سکنه است. آب آنجا از چاه تأمین میشود و محصول آن غلات ، خرما و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7 ).

دانشنامه عمومی

مختصات: ۲۸°۱۸′۵۵″ شمالی ۵۱°۲۴′۴۵″ شرقی / ۲۸٫۳۱۵۲۸°شمالی ۵۱٫۴۱۲۵۰°شرقی / 28.31528; 51.41250
تاریخ تحولات سیاسی - اجتماعی دشتی، حبیب الله سعیدی نیا، نشر موعود اسلام، بوشهر (۱۳۸۳)، ص ۳۸۶-۳۸۸.
گزدراز، روستایی است از توابع بخش کاکی در شهرستان دشتی استان بوشهر ایران.
این روستا در دهستان چغاپور قرار داشته و بر اساس سرشماری آمار رسمی (سال ۹۰) جمعیت این روستا ۱۲۲نفر (۳۲خانوار) می باشد و سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۱۴۲نفر (۳۴خانوار) بوده است.
گزدراز در قدیم دارای وسعت بسیار زیاد و تاریخچه بسیار دور و درازی است و این روستا به علت سیل سال ۶۵ که ویران شد و بیشتر ساکنان این روستا به شهرهای همچون خورموج، کاکی، گناوه و علل خصوص به چغادک مهاجرت کردند. این روستا دارای چند مکان زیارتی از جمله مرقد سید عباس و شاه عبدالله است که در مورد پیشینه آنها تحقیق جامع صورت نگرفته است؛ و طبق گفته بزرگان روستا و آنچه که مشهور است؛ شاعر دوبیتی سرای بزرگ و پر آوازه جنوب ایران، فایز دشتی برای مدتی را در این روستا می زیسته است، که از خانه خشتی او خرابه هایی و درخت کناری که بدست خودش کاشته شده بود، همچون گذشته پابرجا مانده می توان یاد کرد.


کلمات دیگر: