پاپیه ماشه

پاپیه ماشه (به فرانسوی: papier-mâché) یکی از صنایع دستی است که در لغت معنای کاغذْجویده یا کاغذِ جویده شده می دهد. پاپیه ماشه موادی ترکیبی از تکه های کاغذ یا خمیر کاغذ است، که گاهی با پارچه ها توسط ماده ای چسباننده تقویت (و مستحکم) می شود.
تاریخچهٔ پاپیه ماشه
کاغذ
پاپیه ماشه در اصل لغتی فرانسوی است به معنای کاغذ فشرده (پاپیه به معنای کاغذ و ماشه (mâché) به معنای مچاله شده)، و علت نامگذاری آن این است که کاغذ را پس از خمیر کردن با سریش مخلوط می کنند و تحت فشار قرار می دهند تا زیرساخت کار تولید شود.
برای اطلاعات دقیق تر و بیشتر در این مورد نگاه کنید به مقالهٔ تاریخچهٔ پاپیه ماشه
خاستگاه این هنر از کشورهای آسیایی بوده است و در قرن ۱۵ میلادی در اروپا از این هنر برای ساخت مجسمه های کوچک مذهبی استفاده می شده است. از جمله مجسمه هایی که با این روش ساخته شده است، مجسمه غول پیکر نانا است. این هنر در دوره صفویه در ایران رواج یافت و در شهرهای اصفهان و قزوین مراکز عمده تولید این هنر بودند.

پاپیِه ماشِه (Papier Mache)
پاپیِه ماشِه
(در زبان فرانسه به معنای کاغذ فشرده یا کاغذ جویده شده) مخلوطی از کاغذ خیس خورده و چسب که پس از خشک شدن سفت می شود و در ساختن اشیا و پیکره ها و خصوصاً قلمدان به کار می رود. مادۀ اولیه جلدسازی کتاب و بدنۀ قلمدان به شمار می رود. بدنۀ قلمدان را با لاک ویژه ای تزیین می کنند، که آن را هنر نقاشی روغنی یا لاکی گویند. روش کار بدین صورت است که هنرمند پس از تهیۀ پاپیه ماشه چندبار روی آن را لاک می زند تا منفذهایش پر شود؛ سپس با لایۀ بسیار نازکی از گچ روی آن را می پوشاند، سمباده می زند و صیقل می دهد و در آخر آن را با آبرنگ نقاشی می کند. فرآورده های پاپیه ماشه بیشتر در قزوین و اصفهان رواج دارد. پاپیه ماشه، سبک و ارزان است و در تهیه و تزیین اسباب بازی و انواع ظروف بسیار کاربرد دارد. در ایتالیا از همان اوایل قرن ۱۵ از پاپیه ماشه برای ساخت نقش برجسته های کم عمق استفاده می شد.