سونات

سونات (به فرانسوی: sonate، به ایتالیایی و انگلیسی: sonata) فرمی موسیقایی است که معمولاً برای ساز تک نواز (solo) یا موسیقی مجلسی (گروه کوچکی از سازها) نوشته شده باشد.سونات معمولاً در دو یا چهار موومان که همه در یک کلید ولی از لحاظ درون مایه متفاوت اند تصنیف می شود.سونات، چه از لحاظ لغوی و چه از لحاظ اجرا، در تقابل با فرم کانتات است. واژهٔ کانتات به معنای «آواز خواندن» است و این فرم هم توسط افراد گروه کر یا تک خوان اجرا می شود، اما سونات که به معنای «به صدا درآوردن» است، فقط برای اجرا به وسیلهٔ ساز تصنیف می گردد.این فرم به صورت فزاینده در طول تاریخ موسیقی کلاسیک اهمیت یافته است و از آن برای تفهیم اصول و قواعد آهنگسازی در مقیاس های بزرگ (نظیر سمفونی) استفاده شد.
سونات پیانو
سونات ویولن
برای بیشتر سازهای موسیقی در فرم سونات موسیقی تصنیف شده است.
در دوران باروک، سونات غالباً برای یک یا چند ساز و تقریباً همیشه به همراه قسمت باس (برای سازهای بم نظیر کنترباس و فاگوت) تنظیم می شد. بعد از دورهٔ باروک، آثاری که در این فرم ساخته شده بودند به ویژه برای تک نوازی و اغلب موارد ساز شستی دار، یا سازی تک به همراه یک ساز شستی دار نوشته می شدند. مثلاً در دورهٔ کلاسیک، سونات ها بیشتر برای پیانو نوشته می شدند و هنگامی که سوناتی برای ساز ویولن نوشته می شد، قسمتی هم برای پیانو در نظر گرفته می شد.

سونات (sonata)
در موسیقی، اثری برای تکنواز یا گروه کوچک هم نوازان که از یک یا چند موومان تشکیل می شود. نام آن نشانۀ این مطلب است که چنین اثری نه وابسته به یک متن نوشتاری و شعر است و نه از یک فرم رقصی از پیش موجود پدید آمده است، بلکه اثری است با یک فرم مشخص.