[ فر. از ژاپنی . ] جنگجوی حرفه ای متعلق به طبقة آریستوکراسی نظامی در ژاپن قدیم .
سامورایی
فرهنگ معین
دانشنامه عمومی
سامورایی (به ژاپنی: 侍) نجیب زادگان نظامی و افسر کاست در قرون وسطی و عصر جدید نخستین ژاپن بودند. در ژاپن، به آنان معمولاً بوشی (به ژاپنی: 武士) یا بوکه (به ژاپنی: 武家) گفته می شود. ویلیام اسکات ویلسون، مترجم زبان ژاپنی معتقد است که: «در زبان چینی، حرف 侍، در اصل فعلی است که معنای «ملازمت»، «ماندن» یا «یاری کردن» در سطوح عالی اجتماعی را می رساند، و ریشهٔ آن، اصطلاح ژاپنی سابورائو است. در هر دو کشور چین و ژاپن، این کلمات به «به ملازمان نجیب زادگان» اشاره دارد و تلفظ آن در زبان ژاپنی، به سامورایی تغییر شکل یافته است. بر اساس دیدگاه ویلسون، کلمهٔ سامورایی برای نخستین بار در اثر گزیده هایی از اشعار سلطنتی نخستین، اثر کوکین واکاشی (۹۰۵–۹۱۴) در اوایل سدهٔ دهم میلادی آورده شده است.
هاگاکوره
در اواخر قرن دوازدهم، اصطلاح سامورایی به طور مترادف بوشی بکار می رفت و در ارتباط با جنگاوران رده های میانی و عالی استفاده می شد. سامورایی ها معمولاً به یک طایفه یا ارباب مشخص وابسته بودند، و به عنوان افسران تاکتیک نظامی و استراتژی بزرگ تحت تعلیم قرار می گرفتند. این افراد پیرو مجموعه ضوابطی بودند که بعدها بوشیدو نامیده شد. گرچه تعداد سامورایی ها کمتر از ۱۰٪ جمعیت ژاپن بود، اما آموزه های آنان را همچنان می توان هم در زندگی روزمرهٔ مردم ژاپن و هم در هنرهای نظامی ژاپنی امروز مشاهده کرد.یکی از تفاوت مهم نینجاها با سامورایی ها این است که سامورایی ها اگر نتوانند مأموریتشان را انجام دهند هاراگیری(خودکشی) میکنند، اما نینجاها هر کاری می کنند که مأموریتشان را به درستی انجام دهند.
سامورایی به جنگجویان نظامی ژاپن قبل از صنعتی شدن گفته می شود. آنان از خانواده های اشراف ژاپنی بودند که در ارتش های خصوصی استخدام می شدند و به دای میو ها (اربابان محلی) خدمت می کردند. آن ها از سال ۱۱۵۹ میلادی در جنگ های داخلی شرکت می کردند. سامورایی ها سوارکارانی بسیار ماهر و در استفاده از شمشیر، کمان و نیزه زبردست بودند. پاداش آنان، بر خلاف نظامیان دیگر، برنج یا مواد غذایی بود. در سال ۱۶۰۳ میلادی پس از بازگردانیده شدن صلح به ژاپن به دستور شوگون (سپهسالار) وقت "ایه یاسو توکوگاوا"،، سامورایی ها به مسئولان و مجریان محلی تبدیل شدند. پس از آن، در دورهٔ امپراتور مِیجی در اواسط قرن نوزدهم و هم زمان با آغاز عصر تجدد در ژاپن، جایگاه رسمی سامورایی ها تضعیف شد، مستمری ناچیز آن ها صرف خرید سهام دولتی گشت و در ۱۸۷۳ یاماگاتا، وزیر جنگ ژاپن، قانون انقلابی خدمت وظیفهٔ عمومی را وضع نمود و همین قانون سبب نابودی قطعی سپاهی گری سامورایی به شیوۀ سنتی و باستانی شد.
سامورایی ها نسبت به دوستان و اربابان خود سوگند وفاداری ادا می کردند. آنان همچنین از نظام ویژه ای به نام بوشیدو یا "طریقت جنگجو/رزمنده" پیروی می کردند. این نظام دارای انضباط شخصی، مهارت، شجاعت، اطاعت، احترام و ایثار بود. بسیاری از سامورایی ها نیز از تعالیم ذن بودیسم استفاده می کردند.
هاگاکوره
در اواخر قرن دوازدهم، اصطلاح سامورایی به طور مترادف بوشی بکار می رفت و در ارتباط با جنگاوران رده های میانی و عالی استفاده می شد. سامورایی ها معمولاً به یک طایفه یا ارباب مشخص وابسته بودند، و به عنوان افسران تاکتیک نظامی و استراتژی بزرگ تحت تعلیم قرار می گرفتند. این افراد پیرو مجموعه ضوابطی بودند که بعدها بوشیدو نامیده شد. گرچه تعداد سامورایی ها کمتر از ۱۰٪ جمعیت ژاپن بود، اما آموزه های آنان را همچنان می توان هم در زندگی روزمرهٔ مردم ژاپن و هم در هنرهای نظامی ژاپنی امروز مشاهده کرد.یکی از تفاوت مهم نینجاها با سامورایی ها این است که سامورایی ها اگر نتوانند مأموریتشان را انجام دهند هاراگیری(خودکشی) میکنند، اما نینجاها هر کاری می کنند که مأموریتشان را به درستی انجام دهند.
سامورایی به جنگجویان نظامی ژاپن قبل از صنعتی شدن گفته می شود. آنان از خانواده های اشراف ژاپنی بودند که در ارتش های خصوصی استخدام می شدند و به دای میو ها (اربابان محلی) خدمت می کردند. آن ها از سال ۱۱۵۹ میلادی در جنگ های داخلی شرکت می کردند. سامورایی ها سوارکارانی بسیار ماهر و در استفاده از شمشیر، کمان و نیزه زبردست بودند. پاداش آنان، بر خلاف نظامیان دیگر، برنج یا مواد غذایی بود. در سال ۱۶۰۳ میلادی پس از بازگردانیده شدن صلح به ژاپن به دستور شوگون (سپهسالار) وقت "ایه یاسو توکوگاوا"،، سامورایی ها به مسئولان و مجریان محلی تبدیل شدند. پس از آن، در دورهٔ امپراتور مِیجی در اواسط قرن نوزدهم و هم زمان با آغاز عصر تجدد در ژاپن، جایگاه رسمی سامورایی ها تضعیف شد، مستمری ناچیز آن ها صرف خرید سهام دولتی گشت و در ۱۸۷۳ یاماگاتا، وزیر جنگ ژاپن، قانون انقلابی خدمت وظیفهٔ عمومی را وضع نمود و همین قانون سبب نابودی قطعی سپاهی گری سامورایی به شیوۀ سنتی و باستانی شد.
سامورایی ها نسبت به دوستان و اربابان خود سوگند وفاداری ادا می کردند. آنان همچنین از نظام ویژه ای به نام بوشیدو یا "طریقت جنگجو/رزمنده" پیروی می کردند. این نظام دارای انضباط شخصی، مهارت، شجاعت، اطاعت، احترام و ایثار بود. بسیاری از سامورایی ها نیز از تعالیم ذن بودیسم استفاده می کردند.
wiki: موج نوی فرانسه محصول ۱۹۶۷ به کارگردانی ژان-پیر ملویل است.
آلن دلون
فرانسوا پریه
ناتالی دلون
کتی رزیه
آلن دلون، بازیگر مشهور فرانسوی، در اولین همکاری اش با ملویل (کارگردان مطرح موج نو) نقش قاتلی خونسرد را بازی می کند. قاتلی به نام جف کاستلو که فقط به خاطر پول آدم می کشد. صورت جذاب و سنگیِ دلون، که در حالت عادی هم بری از احساسات است، بهترین انتخاب برای ایفای نقش کاستلو است. فیلم اگرچه ویژگی های فیلم نوآر (فردی که به تنهایی به مقابله با سیستم برمی خیزد، سایه های تیره و نورپردازی نیمه تاریک) را دارد، ولی بیشتر در زمرهٔ فیلم های برخاسته از موج نوی فرانسه دسته بندی می شود.
آلن دلون
فرانسوا پریه
ناتالی دلون
کتی رزیه
آلن دلون، بازیگر مشهور فرانسوی، در اولین همکاری اش با ملویل (کارگردان مطرح موج نو) نقش قاتلی خونسرد را بازی می کند. قاتلی به نام جف کاستلو که فقط به خاطر پول آدم می کشد. صورت جذاب و سنگیِ دلون، که در حالت عادی هم بری از احساسات است، بهترین انتخاب برای ایفای نقش کاستلو است. فیلم اگرچه ویژگی های فیلم نوآر (فردی که به تنهایی به مقابله با سیستم برمی خیزد، سایه های تیره و نورپردازی نیمه تاریک) را دارد، ولی بیشتر در زمرهٔ فیلم های برخاسته از موج نوی فرانسه دسته بندی می شود.
wiki: سامورایی (فیلم)
دانشنامه آزاد فارسی
سامورایی (samurai)
(یا بوشی: به ژاپنی «خادم») اصطلاح ژاپنی برای طبقۀ جنگجویی که حدود ۷۰۰ سال نخبگان نظامی حاکم بر ژاپن بود. سامورایی ها ملازمان مسلّح دایمیو(زمین دار بزرگ) با وظایف و امتیازهای ویژه و مقررات سختِ شرافتی بودند. نظام سامورایی در ۱۸۶۹ لغو گردید و دولت سامورایی ها را بازنشسته کرد. از قرن ۱۶، افراد عادی اجازۀ حمل شمشیر نداشتند، در حالی که هر سامورایی حق آویختن دو شمشیر داشت و قشر بالاترِ سامورایی ها مجاز بودند سوار بر اسب بجنگند. حدود هشت درصد از جمعیت کشور به خانواده های سامورایی تعلق داشت. رکود مالی کشور، از حدود ۱۷۰۰، سامورایی ها را با مشکلات جدّی روبه رو ساخت و فروپاشی تدریجی سنت ها و امتیازهای آنان آغاز شد که سقوط حکومت شوگونی توکوگاوا در ۱۸۶۸، که خود سامورایی ها نیز در برانداختن آن سهم داشتند به این روند سرعت بخشید. در زمان امپراتور جدید میجی آنان از نقش خود معاف شدند و این امر به شورش هایی در میان سامورایی ها انجامید، که آخرین آن شورش ساتسومابا شرکت ۴۰هزار سامورایی بود (۱۸۷۷ـ۱۸۷۸). طبق نظام درجاتی که یوریتومو، نخستین شوگون، از ۱۱۸۰م وضع کرد سلحشوران سامورایی به کنین(سواره نظام یا واسال ها)، سامورایی های سوار، و سربازان پیاده تقسیم شدند. طی قرون بعد، آیین و مقررات رفتاری سامورایی ها معروف به بوشیدوپدید آمد. به رغم تأکید بر وفاداری، تغییر موضع یک سامورایی در نبرد امری غیرعادی نبود. رسم خودکشی فرد سامورایی پس از مرگ دایمیوی او، که هرگز اجباری نبود، در ۱۶۶۳ ممنوع شد. تویوتومی هید یوشی، جنگ سالار بزرگ، که ژاپن را پس از جنگ های داخلی قرن ۱۶ یکپارچه کرد، سامورایی ها را از پایگاه روستایی خود، که بسیاری از آنان در زمان صلح به کشاورزی مشغول بودند، جدا کرد و به سکونت در دژهای شهرها واداشت. او همچنین نظام مالیات بر زمین را بر اساس برنج وضع کرد که در نتیجۀ آن هر سامورایی مواجب خود را به صورت برنج، بر حسب درجه و پایگاه خود، دریافت می کرد. همۀ نیازهای خانوادۀ سامورایی از محل فروش برنج مازاد تأمین می شد، و هنگامی که قیمت برنج آهسته تر از بهای سایر کالاها بالا می رفت، سامورایی رفته رفته فقیرتر می شد. در دورۀ آرامش شوگونی توکوگاوا (۱۶۰۳ـ۱۸۶۷) نیز از غنایم جنگی برای افزایش منبع درآمد سامورایی ها خبری نبود. به جای آن، سامورایی ها وارد تشکیلات اداری شدند و اغلب آنان به تحصیل علم پرداختند. پس از بازگشت میجی، وضع خدمت وظیفۀ اجباری در ۱۸۷۲ به نقش نظامی آنان پایان داد و مواجب آن ها به اوراق قرضۀ دولتی در ۱۸۷۶ تبدیل شد. میاموتو موساشیاز قهرمانان کلاسیک سامورایی به شمار می رود.
(یا بوشی: به ژاپنی «خادم») اصطلاح ژاپنی برای طبقۀ جنگجویی که حدود ۷۰۰ سال نخبگان نظامی حاکم بر ژاپن بود. سامورایی ها ملازمان مسلّح دایمیو(زمین دار بزرگ) با وظایف و امتیازهای ویژه و مقررات سختِ شرافتی بودند. نظام سامورایی در ۱۸۶۹ لغو گردید و دولت سامورایی ها را بازنشسته کرد. از قرن ۱۶، افراد عادی اجازۀ حمل شمشیر نداشتند، در حالی که هر سامورایی حق آویختن دو شمشیر داشت و قشر بالاترِ سامورایی ها مجاز بودند سوار بر اسب بجنگند. حدود هشت درصد از جمعیت کشور به خانواده های سامورایی تعلق داشت. رکود مالی کشور، از حدود ۱۷۰۰، سامورایی ها را با مشکلات جدّی روبه رو ساخت و فروپاشی تدریجی سنت ها و امتیازهای آنان آغاز شد که سقوط حکومت شوگونی توکوگاوا در ۱۸۶۸، که خود سامورایی ها نیز در برانداختن آن سهم داشتند به این روند سرعت بخشید. در زمان امپراتور جدید میجی آنان از نقش خود معاف شدند و این امر به شورش هایی در میان سامورایی ها انجامید، که آخرین آن شورش ساتسومابا شرکت ۴۰هزار سامورایی بود (۱۸۷۷ـ۱۸۷۸). طبق نظام درجاتی که یوریتومو، نخستین شوگون، از ۱۱۸۰م وضع کرد سلحشوران سامورایی به کنین(سواره نظام یا واسال ها)، سامورایی های سوار، و سربازان پیاده تقسیم شدند. طی قرون بعد، آیین و مقررات رفتاری سامورایی ها معروف به بوشیدوپدید آمد. به رغم تأکید بر وفاداری، تغییر موضع یک سامورایی در نبرد امری غیرعادی نبود. رسم خودکشی فرد سامورایی پس از مرگ دایمیوی او، که هرگز اجباری نبود، در ۱۶۶۳ ممنوع شد. تویوتومی هید یوشی، جنگ سالار بزرگ، که ژاپن را پس از جنگ های داخلی قرن ۱۶ یکپارچه کرد، سامورایی ها را از پایگاه روستایی خود، که بسیاری از آنان در زمان صلح به کشاورزی مشغول بودند، جدا کرد و به سکونت در دژهای شهرها واداشت. او همچنین نظام مالیات بر زمین را بر اساس برنج وضع کرد که در نتیجۀ آن هر سامورایی مواجب خود را به صورت برنج، بر حسب درجه و پایگاه خود، دریافت می کرد. همۀ نیازهای خانوادۀ سامورایی از محل فروش برنج مازاد تأمین می شد، و هنگامی که قیمت برنج آهسته تر از بهای سایر کالاها بالا می رفت، سامورایی رفته رفته فقیرتر می شد. در دورۀ آرامش شوگونی توکوگاوا (۱۶۰۳ـ۱۸۶۷) نیز از غنایم جنگی برای افزایش منبع درآمد سامورایی ها خبری نبود. به جای آن، سامورایی ها وارد تشکیلات اداری شدند و اغلب آنان به تحصیل علم پرداختند. پس از بازگشت میجی، وضع خدمت وظیفۀ اجباری در ۱۸۷۲ به نقش نظامی آنان پایان داد و مواجب آن ها به اوراق قرضۀ دولتی در ۱۸۷۶ تبدیل شد. میاموتو موساشیاز قهرمانان کلاسیک سامورایی به شمار می رود.
wikijoo: سامورایی
پیشنهاد کاربران
کسیکه جان خود را فدای شرفش میکند
تسلیم ناپذیر
کسی که شرافت، پشتکار، جسارت ، راستی از اصول زندگی هستن براش و حاضر نیست به هر قیمتی زنده بماند
کسی که شجاعانه می جنگه
کسی که با شجاعت می جنگه واسه وطنش و ناموسش
کسی که برای وطنش میجنگد و هیچ اداعی ندارد و همیشه از نزدیک و تن به تن میجنگند حمله از پشت کار ترسو هاست!
کسی که بیشتر از اینکه به خودش اهمیت بده به دیگران اهمیت میده و زندگی عادی رو به زندگی تجملاتی ترجیح میده و کار سخترو به کار آسون تر ترجیح میده
کلمات دیگر: