ساعت اتمی (atomic clock)
ابزار اندازه گیری زمان. با فرآیندهای تناوبی متفاوت درون اتم ها و مولکول ها، ازجمله ارتعاش اتمی۱یا فرکانس تابش جذب یا گسیل شده تنظیم می شود. اولین ساعت اتمی ساعت آمونیاکی۳بود که در مؤسسۀ ملی استانداردهای امریکااختراع شد (۱۹۴۸). این ساعت براساس اندازه گیری سرعت ارتعاش اتم نیتروژن در مولکول
آمونیاک تنظیم می شد. آهنگ ارتعاش مولکولی مستقل از دما، فشار یا سایر عامل های خارجی است و براساس آن، ساعت الکترونیکی را تنظیم می کنند. ساعت اتمی دقیق تر از ساعت سزیومیاست . ساعت اتمی سزیومی به سبب ساختار داخلی خود تابشی با فرکانس بسیار دقیق (Hz۹,۱۹۲,۶۳۱,۷۷۰) تولید یا جذب می کند و خطای آن از یک در ۱۰میلیارد کمتر است . این فرکانس مبنای تعریف
ثانیه و اساس کار ساعت های اتمی در زمان سنجی بین المللی قرار گرفته است. ساعت میزر هیدروژنیدقیق ترین ساعت اتمی است و براساس تابش اتم های هیدروژن کار می کند. بنابه محاسبات، ساعت میزر هیدروژنی آزمایشگاه تحقیقات دریایی امریکا، در واشینگتن دی سی، در هر ۱,۷۰۰,۰۰۰ سال یک ثانیه عقب می افتد. ساعت های میزری که با هیدروژن خنک می شوند، بنابه محاسبات، در هر ۳۰۰میلیون سال حدود یک ثانیه خطا دارند. ساعت های اتمی به اندازه ای دقیق اند که گاه لازم است طول سال را کمی اصلاح کرد تا تقویم با چرخش زمین ، که تمایل به کاهش سرعت دارد، دقیقاً هم گام شود. از ۱۹۷۲ تا ۲۰۰۲ ، چنین اصلاحی هفده بار صورت گرفته است و مجموعاً ۲۰ ثانیه به تقویم افزوده شده است . در ۱۹۹۷، تابستان نیمکرۀ شمالی یک ثانیه طولانی تر از میزان معمول شد. در ساعت ۲۳ و ۵۹ دقیقه و ۶۰ ثانیۀ روز ۳۰ ژوییۀ ۱۹۹۷، یک ثانیه به زمان جهانی اضافه شد. سرویس بین المللی چرخش زمیندر پاریس ، که ناظر بر اختلاف بین زمان زمین و زمان اتمی است ، خواستار این اصلاح بود.
