پلیس

پلیس یا پولیس کسی است که مأمور اجرای قانون است. ریشه این کلمه از کلمه یونانی πόλις به معنی شهر گرفته شده است.
دوره اسلامی: محتسب، شرطه، شحنه، معاون، متوالیالشرطه، صاحب الجسر، امرالجسر (امرالجسرین)، درابون، عامله الشرطه، والی الحرب، عسس، عسش باشی، حاکم، حافظ، صاحب المدینه، صاحب اللیل، طواف اللیل، احداث
دوره صفوی: دیوان بیگی داروغه، میرشب گزمه، شبگرد، پاکار، کشیکچیان دربندها، محتسب الممالک، کلانتر، اداره احداث
دوره افشاریه: داروغه، کدخدا، سرهنگ، خلیفه، نواب، پاسبان
دوره زندیه: داروغه، کلانتر، محتسب، نقیب، میرشب، گزمه
دوره قاجار: نسقچی، فراشباشی، ده باشی، پنجاه باشی، یوزباشی، میرغضب (ماموراعدام)، گزمه، میرشب شبگرد، داروغه، کلانتر
دوره پهلوی: پاسبان، ژاندارم، پلیس، آژان
دوره جمهوری اسلامی ایران:کمیته انقلاب اسلامی، نیروی انتظامی (ناجا)، پلیس
هر نیروی داوطلب پلیس علاوه بر تمرینات فیزیکی و آمادگی جسمانی دشوار در زمینه هایی مانند رانندگی، علم کامپیوتر، مهارت های تکنیکی و تاکتیکی، اسلحه شناسی، مردم شناسی، حقوق مدنی، جرم شناسی و مبارزه باتبعیض نژادی آموزش دریافت خواهدکرد.
ایران در بیش از دو هزار سال قبل و در دوران سلسله هخامنشیان اولین بنیانگذار سیستم حکومتی گسترده امپراتوری می باشد. از آنجا که هر حکومتی نیازمند به نظم و امنیت می باشد در نتیجه کشور ایران انواع سیستمهای ایجاد نظم و امنیت را در طی تاریخ مورد آزمایش قرار داده است.
اما پلیس نوین در ایران حدود ۱۴۰ سال پیش توسط ناصرالدین شاه که در سفر خود به اروپا کرده بود آموخت و با استخدام کردن یک مستشار بلژیکی این سیستم نوین پاسبانی را پایه گذاری کرد.

پُلیس
واژه ای فرانسوی و به دو معناست: ۱. نیروی انتظامی شهری که زیر نظر دولت وظیفۀ ایجاد و حفظ امنیت در شهرها را برعهده دارد؛ نیز شهربانی، نظمیه، ادارۀ پلیس؛ ۲. فرد یا افرادی که با استفاده از قدرت قانونی مسئول برقراری نظم و جلوگیری از تخلفات در شهرند. تشکیلاتی که امروز به نام پلیس مشهور است سابقه ای طولانی در ایران دارد و افراد آن شحنه، محتسب، داروغه و عسس نامیده می شدند. در ابتدای سلطنت ناصرالدین شاه تهران به پنج محله تقسیم شده بود و امنیت هر محله را به شخصی با عنوان کدخدا سپرده بودند که زیر نظر داروغه خدمت می کردند. ناصرالدین شاه در سفرهایش به اروپا با تشکیلات منظم پلیس اروپا آشنا شد و درصدد برآمد نظمیه را سر و سامانی بخشد، لذا کنت دومونت فورت ایتالیایی را برای این کار برگزید که به سبب مخالفت قشریون نتوانست کاری بکند. پس از او چندین نفر ریاست نظمیه را برعهده گرفتند، اما این تشکیلات نظامی نیافت. در این دوران عده ای، ظاهراً به اسم پلیس (قاضی الحاجات) برای تقویت این تشکیلات به آن پیوستند. آنان از ساعت دَه شب در کوچه ها گشت می زدند و با دادزدن جملاتی، مثل ساعت دوازده شب است و شهر امن و امان است، به مردم می فهماندند که امنیت برقرار است. سلاح آن ها چماق بود. در آن زمان افراد نظمیه حقوق و مزایای درستی نداشتند و گاه ماه ها حقوق نمی گرفتند. اصطلاح پلیس اونیفرمه در این دوره رایج شد و به بخشی از تشکیلات نظمیه گفته می شد که افراد آن نظارت بر امنیت عمومی و نظم شهر را برعهده داشتند و لباس های متحدالشکل می پوشیدند. در دورۀ مشروطه یفرم خان ارمنی که مردی مقتدر و متنفذ بود به ریاست نظمیه انتخاب شد. او نخست، وضع حقوقی افراد را سامان بخشید و به اداره نظمی داد. با کشته شدن یفرم خان دوباره اوضاع نابسامان شد تا این که دولت ادارۀ نظمیه را به عهدۀ مستشاران سوئدی گذاشت. این مستشاران خدمات بسیاری برای نظمیۀ ایران انجام دادند، ازجمله ترجمه و تنظیم نظام نامه ها و آیین نامه هایی که دستورالعمل شهربانی ایران به شمار می رفت. آنان تا دی ماه ۱۳۰۲ش در ایران فعالیت کردند. سپس سرهنگ درگاهی نظمیه را تحویل گرفت و نظام نامۀ تشکیلات کل نظمیه را نوشت. در ۱۳۱۱ش تشکیلات شهربانی کل کشور دایر شد. در۱۳۵۰ش ادارۀ شهربانی و دژبانی، گارد شاهنشاهی، و ژاندارمری شاهنشاهی، چهار واحد پلیسی بودند که به تناسب وظایف سرکوب و برقراری نظم عمومی را برعهده داشتند. شهربانی در دورۀ پهلوی به دست افسران ایرانی اداره می شد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز همچنان شهربانی نام داشت تا در ۱۳۶۹ش با تصویب مجلس شورای اسلامی این نهاد با کمیتۀ انقلاب اسلامی و ژاندارمری ادغام شد و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران را تشکیل داد. پلیس به معنای تشکیلات و اداره به بخش هایی تقسیم می شود، ازجمله پلیس اداری که وظیفه اش جلوگیری از وقوع جرایم و حفظ نظم عمومی است؛ پلیس قضایی که وظیفه اش رسیدگی به جرایم است؛ پلیس راه که مسئول نظم راه های شهرها و کشور است؛ پلیس راهنمایی و رانندگی که مسئولیت نظارت بر تردد درون شهری و رسیدگی به تخلفات رانندگی را دارد. افراد هر بخش از ادارۀ پلیس لباس های هم شکل و سلاح های یکسان دارند. گروه دیگری نیز وجود دارد که پلیس مخفی نامیده می شود. وظیفۀ این گروه خبرآوردن و خبررساندن است. افراد این گروه از پلیس لباس خاصی ندارند تا شناخته نشوند و معمولاً پلاک یا کارت شناسایی دارند تا در صورت نیاز آن را نشان دهند. کار آنان بسته به حوزۀ وظایفشان متفاوت است، ازجمله کشف جرایم و جنایات. نیز ← ژاندارمری؛ محتسب؛ داروغه؛ شحنه؛ شهربانی؛ نیروی_انتظامی

پلیس
• «فقط دو نفر در زندگی ات هستند که باید بهشان دروغ بگویی : پلیس و دوست دخترت!» -> جک نیکلسون