کلمه جو
صفحه اصلی

قربانی


مترادف قربانی : بسمل، ذبح، ذبیح، فدیه، ایثار، برخی، فدا، فداکاری، قتل، کشتار

برابر پارسی : کُرپان

فارسی به انگلیسی

casualties, casualty, sacrifice, victim, prey, oblation, set aside for sacrifice

set aside for sacrifice


casualties, casualty, oblation, prey, sacrifice, victim


فارسی به عربی

تضحیة , ضحیة

مترادف و متضاد

prey (اسم)
شکار، صید، نخجیر، قربانی، دستخوش

sacrifice (اسم)
قربانی، فدیه، فدا، قربانی برای شفاعت، قربانی کردن جانبازی

immolation (اسم)
قربانی

victim (اسم)
هدف، شکار، قربانی، دستخوش، برخی

بسمل، ذبح، ذبیح، فدیه


ایثار، برخی، فدا، فداکاری


قتل، کشتار


۱. بسمل، ذبح، ذبیح، فدیه
۲. ایثار، برخی، فدا، فداکاری
۳. قتل، کشتار


فرهنگ فارسی

عمل قربان کردن در عید اضحی و غیره .
دهی است از دهستان مرغک بخش راین شهرستان بم واقع در ۷۵٠٠٠ گزی جنوب راین کنار شوسه بم به جیرفت و موقع جغرافیائی آن کوهستانی سردسیر سکنه آن ۱٠٠ تن است .

لغت نامه دهخدا

قربانی. [ق ُ ] ( حامص ) قربان شدن. به گرد سر کسی گردیدن. ( مجموعه مترادفات ). رجوع به قربان شدن شود :
درچراگاه پناه تو به هر عید گریخت
نشد از خنجر مریخ حمل قربانی.
سنجر کاشی ( ازآنندراج ).
|| ( ص نسبی ، اِ ) کسی که قربان شده باشد. کسی که جان خود را در راه کسی یاعقیده ای از دست داده باشد. || گوسفندی که در عید قربان ذبح شود :
مرد قصاب از آن زرافشانی
صید من شد چو گاو قربانی.
نظامی.
فدای جان تو گر من تلف شوم چه شود
برای عید بود گوسفند قربانی.
سعدی.
کحل غیرت کرده خوش قربانیان تیزبین
وه چه دید آن کس که در کسب بلا تقصیر کرد.
ظهوری ( از آنندراج ).
ای صبا از من به اسماعیل قربانی بگوی
زنده برگشتن ز کوی دوست شرط عشق نیست.
؟

قربانی. [ ق ُ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان مرغک بخش راین شهرستان بم واقع در 75000 گزی جنوب خاوری راین کنار شوسه ٔبم به جیرفت. موقع جغرافیایی آن کوهستانی سردسیر است. سکنه آن 100 تن است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات ، حبوبات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه شوسه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).

قربانی . [ق ُ ] (حامص ) قربان شدن . به گرد سر کسی گردیدن . (مجموعه ٔ مترادفات ). رجوع به قربان شدن شود :
درچراگاه پناه تو به هر عید گریخت
نشد از خنجر مریخ حمل قربانی .

سنجر کاشی (ازآنندراج ).


|| (ص نسبی ، اِ) کسی که قربان شده باشد. کسی که جان خود را در راه کسی یاعقیده ای از دست داده باشد. || گوسفندی که در عید قربان ذبح شود :
مرد قصاب از آن زرافشانی
صید من شد چو گاو قربانی .

نظامی .


فدای جان تو گر من تلف شوم چه شود
برای عید بود گوسفند قربانی .

سعدی .


کحل غیرت کرده خوش قربانیان تیزبین
وه چه دید آن کس که در کسب بلا تقصیر کرد.

ظهوری (از آنندراج ).


ای صبا از من به اسماعیل قربانی بگوی
زنده برگشتن ز کوی دوست شرط عشق نیست .

؟



قربانی . [ ق ُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مرغک بخش راین شهرستان بم واقع در 75000 گزی جنوب خاوری راین کنار شوسه ٔبم به جیرفت . موقع جغرافیایی آن کوهستانی سردسیر است . سکنه ٔ آن 100 تن است . آب آن از چشمه و محصول آن غلات ، حبوبات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است . راه شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).


فرهنگ عمید

۱. ویژگی حیوانی حلال گوشت مانندِ گاو، گوسفند، و شتر که در راه خدا ذبح شده و گوشت آن صدقه داده می شود: فدای جان تو گر من فدا شوم چه شود / برای عید بُوَد گوسفند قربانی (سعدی۲: ۵۹۷ ).
۲. آن که در اثر شرایط بسیار بد به طور ناخواسته کُشته یا دچار وضعیت بدی شود: قربانی زلزله، قربانی جامعهٴ نابسامان.

دانشنامه عمومی

قربانی رسمی مذهبی یا غیر مذهبی ست که در آن حیوانی ذبح می شود.
قربانی همچنین ممکن است اشاره داشته باشد به:

دانشنامه آزاد فارسی

قربانی (sacrifice)
اصطلاحی کلی در برخی ادیان، به معنی تقدیم موجودی زنده، اعم از انسان، حیوان یا نبات، به پیشگاه خدا یا خدایان برای خشنودی و رضایت خاطر آنان، از طریق کشتن، سوزاندن، و یا مدفون کردن آن ها. در سرودهای ودایی هندو، قربانی وسیلۀ رستگاری و تقدس است. در برخی فرهنگ ها، حیوانات قربانی غالباً گوسفند و بز یا پرنده بودند؛ همچون بسیاری از فرهنگ های خاورمیانه در دوران پیش از مسیحیت. در آیین هندو، در اوایل شکل گیری فرهنگ ودایی، اسب حیوانی بود که عمدتاً قربانی می شد، و در یونان باستان بیشتر گاو نر قربانی می کردند. از بدن قربانی گاهی برای پیشگویی استفاده می کردند، چنان که در یونان باستان کاهن با وارسی دل و رودۀ گوسفندِ قربانی نتیجۀ جنگ یا عملی را پیشگویی می کرد. مسلمانان در عید اضحی (قربان) به یادِ فرمان خداوند به ابراهیم مبنی بر این که به جای پسرش، اسماعیل، قوچی را قربانی کند، گوسفندی می کشند و نشان می دهند که خدا قربانی کردن انسان را منع کرده است. همین قصه در کتاب مقدس۱ نیز هست، با این تفاوت که آن جا نام پسر اسحاق است. در دین اسلام، قربانی کردن در حج تمتع در روز عید قربان واجب است؛ چنان که برای ادای نذر، یا برای کفارۀ گناهی گوسفند یا شتری را ذبح می کردند. اعراب عصر جاهلیت اعتقاد داشتند که نباید از قربانی خود بخورند؛ و خون آن را به خانه های شان می مالیدند، اما خداوند در قرآن (حج، ۳۶ و ۳۷) آورده است که از قربانی می توانند بخورند. نوعی دیگر از قربانی، کفارۀ قربانی کردن حیوانِ درحال اِحرام است که در سورۀ مائده، آیۀ ۹۵ به آن اشاره شده است: «ای مؤمنان درحالی که مُحرِم هستید شکار را نکشید و هر کس از شما عمداً آن را بکشد، بر اوست که به کیفر این کار، نظیر آنچه کشته است از چهارپایان که دو عادل از شما به همانندی آن حکم دهند در حول و حوش کعبه قربانی کند.» از این نوع قربانی، قربانی کننده با اجازۀ گیرندۀ صدقه، می تواند بخورد. در قرآن علاوه بر موارد یادشده از عناوین هَدی (قربانی های نشان دار) و قلائد جمع قلّاده (قربانی های قلاده دار) در سورۀ مائده (۲ و ۹۷) یاد شده است. قلاده گلوبندی است که بر گردن حیوانی که می خواهند آن را قربانی کنند، می اندازند تا از دیگر حیوانات تمیز داده شود. هَدی، نیز حیوانی است که به منظور قربانی به حرم برده می شود و برخی میان این دو تفاوتی قائل نیستند و معتقدند هَدی همان قلائد است. در روایات از امیرالمؤمنین (ع) نقل است: اگر مردم می دانستند که قربانی در روز عید اضحی چه اجری دارد، وام می گرفتند و قربانی می کردند، چه با اولین قطرۀ خون آن صاحب قربانی آمرزیده می گردد.
Bible

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] قربانی به معنی نزدیکی انسان به خدا از طریق اقدام به ذبح یک حیوان می باشد.
«قربان»و«قربان»به ضم و کسر«ق»مصدر«قرب»به معنی نزدیک شدن است.و«قربانی»نیز از همین ریشه است.
آیین قربانی پیش از اسلام
آیین قربانی ریشه ای بس کهن و قدیمی دارد، و با تحقیقاتی که در این زمینه به عمل آمده است، این آیین از دیرباز با مراسم و تشریفات خاصّی در میان انسانها با وجوه مختلف رواج داشته است.
← عقاید خرافی درباره قربانی
← تشویق و ترغیب به قربانی
...

[ویکی شیعه] قربانی یا قربانی کردن، کشتن حیواناتی مانند گوسفند و شتر به نیت تقرب به خدا، یکی از مناسک حج است که در روز عید قربان انجام می شود. این کار بر کسانی که در حج تمتع شرکت کرده و در سرزمین منا باشند واجب است؛ همچنین بر کسانی که در سال های قبل، حج به جا آورده و یا حج نرفته اند، مستحب موکد است. قربانی کردن، یکی از مهمترین آداب و رسوم در فرق و ادیان گوناگون وجود داشته و دارد.
قربانی و قربانی کردن، به کشتن گوسفند، گاو، شتر و مانند آنها به نیت تقرب به خدا اطلاق می گردد. قربانی یکی از قدیمی ترین سنت های بشری است و در هر دوره ای دارای آداب و رسوم ویژه ای بوده است. طبق آنچه در روایات و تفاسیر قرآن آمده، قربانی کردن گوسفند در مناسک حج یادبودی از ماجرای ذبح اسماعیل است که خداوند قربانی ابراهیم را از وی پذیرفته و آن را ذبح عظیم دانست.
قربانی، یکی از قوانین مهم اسلامی در مناسک حج است که از قبل از اسلام در بین اعراب شبه جزیره عربستان مرسوم بوده که اسلام آن را با شرایط خاصی در کنار ماه حرام و بیت الله الحرام بیان نموده است.

جدول کلمات

فدا

پیشنهاد کاربران

هنوز در گوشه و کنار جهان ، انسان ها و اقوامی به صورت ابتدایی زندگی می کنند ، بومیان استرالیا ، قبایل افریقایی قبایل سرخپوست امریکا ، اسکیموهای قطب شمال از این دسته اند .
این مردمان با تمدن و فن آوری دنیا جدید چندان آشنا نیستند و مانند انسان های ده ها قرن قبل ، و گاهی مانند انسان های ما قبل تاریخ زندگی می کنند ، ایشان نه تنها برای امرار معاش خود از وسایل ابتدایی استفاده می کنند ، بلکه به لحاظ فرهنگی و فکری ساده و غیر پیچیده اند انسان ابتدایی ویژگی هایی دارد که باعث شکل گیری اندیشه و فرهنگ خاص او می گردد . وی چنان به جامعه و قبیله خود وابسته است که در واقع از شخصیتی فردی و مستقل برخوردار نیست . او اندیشه و عقیده ای جدا از جامعه خود ندارد و آن چنان مجذوب جامعه خویش است که چشم بسته اخبار و عادات و رسوم آن را می پذیرد و کمتر به خود اجازه می دهد در آنها تامل و تدبر کند . و همین امر موجب می گردد که اندیشه انسان ابتدایی کمتر دچار تغییر و تحول شود .
رسوم و عقاید انسان ابتدایی متناسب با نیازهای جسمی و روانی اوست ، نیازهای جسمانی از قبیل ، غذا ، آب ، دارو ، درمان و مانند اینها و نیازهای روانی مانند نیاز به پناهگاه مطمئن در برابر خطر مرض، مرگ و نابودی ، اندیشه های او را ساخته اند ، اندیشه دینی او با توجه به زندگی او و مشکلات آن شکل گرفته و او کمتر به فکر نجات در زندگی دیگری جز زندگی کنونی است .
شناخت انسان ابتدایی بیشتر بر حواس ظاهری وتجربیات جسمی او مبتنی است و تعقل و تفکر در اندیشه او جای چندانی ندارد ، دین ابتدایی به انسانی تعلق دارد که ساده – زود باور – حس گرااست بنابراین هرگز ساختاری پیچیده ندارد . وی بر اساس عادات و رسوم قبیله خود برای تامین نیازها و رفع موانع و مشکلات به نیروهای نامحسوسی که به اعتقاد او در پدیده های طبیعی و محسوس وجود دارند پناه می برد و از آنها کمک می جوید ، و دین او همین است .
از آنجا که عادات ، آداب و رسوم قبایل مختلف و نیز مظاهر طبیعت در نقاط مختلف جهان بسیار متنوع است . بنابراین ادیان ابتدایی نیز بسیار متنوع هستند . به گونه ای که شمارش این ادیانکاری غیر ممکن است زیرا هر قبیله و روستایی، دین ویژه ای دارد و امور خاصی را می پرستند و اعمال خاصی را انجام می دهند . این تنوع ، مطالعه و بررسی عقاید و اندیشه های دینی تمام اقوام ابتدایی را ناممکن می گرداند با این حال ، دین پژوهان و انسان شناسان ویژگی هایی را برای ادیان ابتدایی بر شمرده اند ، آنان معتقدند که ادیان مزبور با همه تنوع و تکثرشان ، در اموری که به ان اشاره می کنیم ، مشترک هستند.
ویژگی های مشترک ادیان ابتدائی
۱ - مانا
کلمه مانا برگرفته از واژه محلی « ملانزیایی» است که باستان شناسان آن را از اقوام آن جزایر گرفته ، در معنایی علمی به کار برده اند. کشیش انگلیسی ، کودرینگتون ، که برای نخستین بار این عقیده را در ملانزیا مورد مطالعه قرار داد ، اصطلاح مانا را چنین تعریف می کند :
نیرو و نفوذی است غیر مادی و در یک معنا مافوق طبیعت که بوسیله قدرت مادی یا هر نوع قدرت و برتری که انسان داراست ظاهر می شود. به طور کلی ، همه اقوام بدوی اعتقاد دارند که قدرتی مرموز در هر شی وجود دارد که مانند نیروی حیاتی موجود در اشیاست و از سوی اشخاص معین ، به موجودات زنده یا غیر زنده انتقال می یابد. این نیرو را می توان از اشیای جامد به افراد جاندار منتقل ساخت یا از یک شخصی به شخص دیگر ، و یا از اشخاص به اشیای جامد باز گرداند. این نیرو با اشخاص یا اشیایی ارتباط می یابد که سرشت و طبیعتی مستعد داشته باشند. اینان قایل اند که رئیس قبیله و گونه های مهم حیوانات ، گیاهان و سنگها این نیرو را در خود دارند. در جوامع ایتدایی برای مهار نیروی مانا و استفاده از آن تکنیک هایی وجود دارد . نیروی رمزی و جادویی مانا را می توان به صورت مثبت و منفی به کار برد. برای مثال ، این نیرو به ابزار شکار یا کشاورزی منتقل می شود و در موفقیت شکارچی یا کشاورز موثر است. همچنین اشیایی که نیروی مانا به آن داده شده ، به انسان کمک می کند ، تا از خطر نیروها و ارواح شریر در امان باشد. .
۲ - سحر و جادو
قبایل و انسان های ابتدایی برای تسخیر یا دفع نیروی موجود در طبیعت ( مانا ) از اوراد و اعمال خاصی که سحر و جادو خوانده می شود ، استفاده می کنند این اعمال به صورتهای گوناگونی انجام می پذیرد . گاه فردی که شمن یا جادو - پزشک خوانده می شود . با اعمال و وردهای خاصی که می خواند و شکل و شمایل زشت و وحشتناکی که برای خود ایجاد کرده است و حرکتهای عجیب و فریادهای مهیب سعی می کند نیرویی را که باعث بیماری یک شخص شده تسخیر و رام کند . اما گاهی مراسم سحر و جادو به وسیله فردی خاص انجام نمی شود بلکه عموم مردم قبیله آن را انجام می دهند ، برای مثال : گناهان خود را به حیوانی منتقل کرده ، او را می کشند و یا به قایقی منتقل کرده ، آن را غرق می کنند و بدین ترتیب از بلا یا نجات می یابند یا باعث حاصلخیزی زمین یا باروری انسان یا حیوان می شوند . ( جان بی ناس - تاریخ جامع ادیان ص ۱۰ )
۳ - اعتقاد به فتیش
فتیش به زبان پرتغالی به مضای افسون و طلسم است . فتیش شی یا جسم یا چیزی است که در قیاس با سایر اشیاء عادی و طبیعی ، حالتی بدیع و جالب توجه دارد. مثل سنگ های رنگی ریز و درشت، دانه های زیبا ی و سنبد های زنانه – چوب های سخت و صاف کمیاب استخوان یا شاخ خوش ترکیب شاخهای پیچیده گوزنها ، نظر سنگهای صاف و صیقلی ، اشیاء بلورین و چیزهای بدیعی که ابزار کار رماران وساحر است .
انسان جادو کار به خطا سبک و سیاق افکار خود را به سبک و سیاق طبیعت انگاشته است و خیال کرده است که چون بر تصورات خود می تواند تسلط یابد بر اشیاء نیز می تواند تسلط داشته باشد . جادو کاریها انواع بسیاری دارند مانند جادوی شکار – عشق – کشاورزی سحر باطل و غیره …
تطهیر و کفاره
اصل دیگری که در عموم اقوام ابتدایی دیده می شود و با اصل قبلی ، . . .

قربانی رسمی است که در اغلب ملت ها و در ادوار گوناگون تاریخ وجود داشته است. هنوز قربانی کردن در بین ایرانیان نیز در مناسبت های مختلف مذهبی یا غیر مذهبی صورت می گیرد. آداب مذهبی قربانی کردن ایرانیان در عید قربان و سفر حج با قربانی کردن دیگر مسلمانان تفاوتی ندارد. در این رسم معمولاً گوسفند و گاهی مرغ، گاو یا حیوان دیگری ذبح می شود. رسم خاص ایرانیان قربانی کردن در مراسم خانوادگی و اجتماعی دیگر است. به گونه ای که در مراسم عروسی، بازگشت مسافر از سفر، بیماری، خرید خانه یا اتومبیل و برای سلامت فرزندان قربانی صورت می گیرد. گوشت حیوان ذبح شده معمولاً بین همسایگان و دوستان تقسیم می شود. عده ای از ایرانیان برای کمک به فقرا، محرومین و نیازمندان هم قربانی می کنند. در ادبیات ایران از لفظ قربانی زیاد استفاده شده است.
ضدیت با قربانی در ایران باستان
زرتشت، پیامبر گیاهخوار ایرانی به ضدیت با قربانی کردن حیوانات می پرداخت در اوستا قربانی کنندگان حیوانات، کجروان و از راه راست به در شدگان خوانده شده اند.
در شاهنامه فردوسی نیز آمده است ایرانیان باستان تا پیش از ضحاک به گیاهخواری و پرهیز از کشتن حیوانات می پرداخته اند
جز از رستنیها نخوردند چیز
ز هرچ از زمین سر بر آورد نیز
پس آخر شه بدکنش رای کرد
به دل کشتن جانور جای کرد
ز هر گونه از مرغ و از چارپای
خورش کرد و آورد یک یک به جای
شاهنامه فردوسی
نگاهی به پیشینه قربانی در سیر تمدن بشری
هنوز در گوشه و کنار جهان، انسان ها و اقوامی به صورت ابتدایی زندگی می کنند، بومیان استرالیا، قبایل افریقایی قبایل سرخپوست امریکا، اسکیموهای قطب شمال از این دسته اند .
این مردمان با تمدن و فن آوری دنیا جدید چندان آشنا نیستند و مانند انسان های روزگار کهن و گاهی مانند انسان های پیش از تاریخ زندگی می کنند، ایشان نه تنها برای امرار معاش خود از وسایل ابتدایی استفاده می کنند، بلکه به لحاظ فرهنگی و فکری ساده و غیر پیچیده اند انسان ابتدایی ویژگی هایی دارد که باعث شکل گیری اندیشه و فرهنگ خاص او می گردد . وی چنان به جامعه و قبیله خود وابسته است که در واقع از شخصیتی فردی و مستقل برخوردار نیست . او اندیشه و عقیده ای جدا از جامعه خود ندارد و آن چنان مجذوب جامعه خویش است که چشم بسته اخبار و عادات و رسوم آن را می پذیرد و کمتر به خود اجازه می دهد در آنها تامل و تدبر کند. و همین امر موجب می گردد که اندیشه انسان ابتدایی کمتر دچار تغییر و تحول شود .
رسوم و عقاید انسان ابتدایی متناسب با نیازهای جسمی و روانی اوست، نیازهای جسمانی از قبیل، غذا، آب، دارو، درمان و مانند اینها و نیازهای روانی مانند نیاز به پناهگاه مطمئن در برابر خطر مرض، مرگ و نابودی، اندیشه های او را ساخته اند، اندیشه دینی او با توجه به زندگی او و مشکلات آن شکل گرفته و او کمتر به فکر نجات در زندگی دیگری جز زندگی کنونی است .
شناخت انسان ابتدایی بیشتر بر حواس ظاهری وتجربیات جسمی او مبتنی است و تعقل و تفکر در اندیشه او جای چندانی ندارد، دین ابتدایی به انسانی تعلق دارد که ساده، زود باور و حس گراست و بنابراین هرگز ساختاری پیچیده ندارد. وی بر اساس عادات و رسوم قبیله خود برای تامین نیازها و رفع موانع و مشکلات به نیروهای نامحسوسی که به اعتقاد او در پدیده های طبیعی و محسوس وجود دارند پناه می برد و از آنها کمک می جوید، و دین او همین است .
از آنجا که عادات، آداب و رسوم قبایل مختلف و نیز مظاهر طبیعت در نقاط مختلف جهان بسیار متنوع است ادیان ابتدایی بسیار متنوع هستند. به گونه ای که شمارش این ادیان کاری نشدنی است زیرا هر قبیله و روستا دین خود دارد و امور خاصی را می پرستند و اعمال خاصی را انجام می دهند. این تنوع، مطالعه و بررسی عقاید و اندیشه های دینی تمام اقوام ابتدایی را ناممکن می گرداند با این حال، دین پژوهان و انسان شناسان ویژگی هایی را برای ادیان ابتدایی بر شمرده اند. آنان معتقدند که این ادیان با همه تنوع و تکثر، در اموری که به ان اشاره می کنیم ، مشترک هستند.
ویژگی های مشترک ادیان ابتدائی
۱ - مانا
کلمه مانا برگرفته از واژه محلی « ملانزیایی» است که باستان شناسان آن را از اقوام آن جزایر گرفته، در معنایی علمی به کار برده اند. کشیش انگلیسی، کودرینگتون، که برای نخستین بار این عقیده را در ملانزیا مورد مطالعه قرار داد، اصطلاح مانا را چنین تعریف می کند:
نیرو و نفوذی است غیر مادی و در یک معنا مافوق طبیعت که بوسیله قدرت مادی یا هر نوع قدرت و برتری که انسان داراست ظاهر می شود. به طور کلی، همه اقوام بدوی اعتقاد دارند که قدرتی مرموز در هر شی وجود دارد که مانند نیروی حیاتی موجود در اشیاست و از سوی اشخاص معین، به موجودات زنده یا غیر زنده انتقال می یابد. این نیرو را می توان از اشیای بی جان به جانداران منتقل ساخت یا از یک شخصی به شخص دیگر، و یا از اشخاص به اشیای بی جان باز گرداند. این نیرو با اشخاص یا اشیایی ارتباط می یابد که سرشت و طبیعتی مستعد داشته باشند. اینان قایل اند که رئیس قبیله و گونه های مهم حیوانات، گیاهان و سنگها این نیرو را در خود دارند. در جوامع ایتدایی برای مهار نیروی مانا و استفاده از آن تکنیک هایی وجود دارد. نیروی رمزی و جادویی مانا را می توان به صورت مثبت و منفی به کار برد. برای مثال، این نیرو به ابزار شکار یا کشاورزی منتقل می شود و در موفقیت شکارچی یا کشاورز موثر است. همچنین اشیایی که نیروی مانا به آن داده شده، به انسان کمک می کند، تا از خطر نیروها و ارواح شریر در امان باشد.
۲ - سحر و جادو
قبایل و انسان های ابتدایی برای تسخیر یا دفع نیروی موجود در طبیعت ( مانا ) از اوراد و اعمال خاصی که سحر و جادو خوانده می شود، استفاده می کنند این اعمال به صورتهای گوناگونی انجام می پذیرد. گاه فردی که شمن یا جادو - پزشک خوانده می شود. با اعمال و وردهای خاصی که می خواند و شکل و . . .

فدا گردن
در راه خدا کشتن و بخشیدن

قربانی کاری بی خر دانه و ددمنشانه است و ایرانیان پیش از اسلام از انگشت شمار مردمی بودند که "قربانی" نداشتند و زرتشتیان هم قربانی ندارند


بلا گردان

( قربانی ) از ریشه قُرب به معنای نزدیکی و قرابت است لفظ قریب یا قربون صدقه رفتن کسی هم از همان ریشه گرفته شده و مراسم قربانی ( ذبح ) گوسفندان هم که ما انجام می دهیم به این دلیل نام گذاری شده چون ما با گناه کردن ها در واقع فاصله زیادی را بین خود و پروردگار ایجاد کرده ایم . در نتیجه باید قربانی کنیم و ذبح بدی ها و ذبح بد گفتن ها و ذبح بد نگاه کردن ها را انجام دهیم و فاصله ای که بین ما و خدا ایجاد شده را به وسیله قربانی و به خداوند نزدیک کنیم.

کرپانی ( زبر "ک" و "ر" )

جانباخته

Sacrificial lamb = گوشت قربانی


کلمات دیگر: