فالوده

فالوده یا پالوده از خوردنی های ایرانی و از نوع دسر است.پالوده، نوعی دسر یخی ایرانی است که با قرار دادن رشته های باریک نشاسته در محلول آب و شکر تهیه می شود. پالوده ی شیراز معروف است. پالوده ی شیرازی را معمولاً با یک نوع چاشنی مانند آب لیمو، عرقیاتی چون نسترن یا شربت آلبالو و پالوده ی کرمانی را با گلاب و نعناع یا شربتی بنام شیره مخلوط کرده و مصرف می کنند. البته نام درست این نوع از بستنی، پالوده است، ولی پس از هجوم عرب ها به ایران، به حالت عربی «فالوده» در می آید.
شکر: ۴۰۰ گرم
گلاب: نصف لیوان
بید مشک: مقداری
تخم بالنگ یا تخم شربتی: ۲۰ گرم
نشاسته گل اعلا: ۴۰۰ گرم
آب: تقریباً ۳۵۰ گرم
پالوده ی شیرازی در ایران و دیگر کشورها بیشتر از انواع دیگر مصرف دارد و در بسیاری از بستنی فروشی های سنتی به فروش می رسد و عبارت از رشته های نشاسته ای یخ زده و مخلفات که در قدیم الایام به شیوه سنتی تولید می شد، اما امروز با دستگاه های ویژه و ماشین هایی با سرعت بسیار زیادتر و راحت تر تهیه می شود. پالوده ی کرمان نیز از طرفداران خاص خود برخوردار است.
در گذشته فالوده به خوراکی گفته می شد که از پختن پودر بادام و شکر پخته می شد.
مواد لازم:

(یا: پالوده) نوعی دسر سرد ایرانی، فراهم آمده از رشتۀ نشاسته ای و مایۀ یخ بستۀ آب و شکر، و بسته به سلیقۀ هرکس، گلاب یا عرق نسترن یا آب لیموی تازه و شربت آلبالو. مایه و رشتۀ فالوده را جداجدا در دستگاه بستنی زنی (←بستنی) می گردانند تا یخ ببندد. رشتۀ فالوده را در آب می جوشانند تا نرم شود و آن را پس از خنک شدن به مایه می افزایند و سرانجام بدان برای می خوش و خوش عطرکردن، اندکی گلاب یا آب لیمو می افزایند. فالودۀ به دست آمده را فالودۀ شیرازی می نامند. نوعِ دیگری از فالوده، فالودۀ یزدی، چنین تهیّه می شود که گرد نشاسته را در آب سرد حل کرده از صافی می گذرانند و بر آتش ملایم می گردانند تا صاف و بلوری شود. محلول به دست آمده را بر آب کشی که زیر آن ظرف بزرگی از آب یخ نهاده اند، می ریزند. نشاستۀ بسته شده بر آب یخ را جدا می کنند و به قطره های در پیاله ریخته شکر، گلاب یا عرقیات گیاهی، مانند بیدمشک یا نسترن، و یخ خردکرده می افزایند.