منسوب است به عیش و آن نام بطونی چند از قبایل عرب است
عیشی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عیشی. [ ع َ ] ( ص نسبی ) منسوب است به عائشة. و ابوعبدالرحمان عبیداﷲبن عمربن حفص بن عمربن موسی بن عبیداﷲبن معمر تیمی عیشی محدث بدین نسبت شهرت دارد، چون از فرزندان عائشه بنت طلحةبن عبیداﷲ بوده است. او بسال 228 هَ. ق.درگذشت. || منسوب است به بنی عائش بن مالک بن تیم اﷲبن ثعلبةبن عکابةبن صعب بن علی بن بکربن وائل ، که ساکن بصره بودند. و محمدبن بکاربن الریان عیشی محدث بدانها منسوب است. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
عیشی. ( ص نسبی ) منسوب است به عیش ، و آن نام بطونی چند از قبایل عرب است. رجوع به اللباب فی تهذیب الانساب شود.
عیشی. ( ص نسبی ) منسوب است به عیش ، و آن نام بطونی چند از قبایل عرب است. رجوع به اللباب فی تهذیب الانساب شود.
عیشی . (ص نسبی ) منسوب است به عیش ، و آن نام بطونی چند از قبایل عرب است . رجوع به اللباب فی تهذیب الانساب شود.
عیشی . [ ع َ ] (ص نسبی ) منسوب است به عائشة. و ابوعبدالرحمان عبیداﷲبن عمربن حفص بن عمربن موسی بن عبیداﷲبن معمر تیمی عیشی محدث بدین نسبت شهرت دارد، چون از فرزندان عائشه بنت طلحةبن عبیداﷲ بوده است . او بسال 228 هَ . ق .درگذشت . || منسوب است به بنی عائش بن مالک بن تیم اﷲبن ثعلبةبن عکابةبن صعب بن علی بن بکربن وائل ، که ساکن بصره بودند. و محمدبن بکاربن الریان عیشی محدث بدانها منسوب است . (از اللباب فی تهذیب الانساب ).
دانشنامه عمومی
مولانا عیشی یا ملا عیشی هروی (درگذشت: ۹۸۰ه.ق/۱۵۷۲م) فرزند عشرتی از خوشنویسان و نستعلیقنویسان صاحب نام و از شاعران سده دهم هجری است. برخی او را اهل هرات و بعضی وی را تبریزی دانسته اند.
صفحه ای از یک نسخه «یوسف و زلیخا»ی جامی، با رقم: «عیشی ۹۴۴»
شش قطعه از مرقع امیر غیب بیک، به قلم نیم دو دانگ و کتابت و غبار عالی و خوش، با رقم های: «العبد عیشی» و «کتبه عیشی» و «غائله عیشی» و «لمحرره... سنهٔ ۹۶۵».
به چندین قطعه دیگر از او در کتاب «احوال و آثار خوشنویسان» اثر دکتر مهدی بیانی اشاره شده است.
اثری از او مربوط به صفحه نهایی سلامان و ابسال از هفت اورنگ جامی در نگارخانه فری یر موجود است که رقم «کتبه العبد الفقیر عیشی بن عشرتی غفر ذنوبه و ستر عیوبه بتاریخ سنه ۹۶۸» دارد.
آثاری از او در موزه آرمیتاژ سن پترزبورگ در روسیه و موزه هنرهای اسلامی مالزی موجود است.
او که بیشتر به نگارش قطعات منفرد اشتغال داشت در هرات می زیست و از آنجا به مشهد رفت و در کتابخانهٔ سلطان ابراهیم میرزا صفوی به امر کتابت مشغول شد. وی به همراه مولانا مالک دیلمی، محب علی (مسئول کتابخانه)، شاه محمود نیشابوری، و مولانا رستم علی که در ابتدا برای بهرام میرزا صفوی کار می کرد، مشغول نوشتن نسخه خطی هفت اورنگ جامی شد این کتاب از مشهورترین نسخه های خطی است و اکنون در نگارخانه فری یر در واشنگتن است. اتمام این کتاب با بیست و هشت مینیاتوری که دارد نه سال طول کشید.
او در رنگه نویسی نیز مهارت داشت و شعر نیز می سرود. عیشی همان جا در مشهد بود تا بسال ۹۸۰ ه.ق درگذشت و در آستان امام رضا دفن شد.
برخی او را از شاگردان مالک دیلمی دانسته اند و برخی عیشی را از شاگردان محمدقاسم شادیشاه ذکر کرده اند و به قول مولف «گلستان هنر» به روش سلطان محمدنور می نوشت.
صفحه ای از یک نسخه «یوسف و زلیخا»ی جامی، با رقم: «عیشی ۹۴۴»
شش قطعه از مرقع امیر غیب بیک، به قلم نیم دو دانگ و کتابت و غبار عالی و خوش، با رقم های: «العبد عیشی» و «کتبه عیشی» و «غائله عیشی» و «لمحرره... سنهٔ ۹۶۵».
به چندین قطعه دیگر از او در کتاب «احوال و آثار خوشنویسان» اثر دکتر مهدی بیانی اشاره شده است.
اثری از او مربوط به صفحه نهایی سلامان و ابسال از هفت اورنگ جامی در نگارخانه فری یر موجود است که رقم «کتبه العبد الفقیر عیشی بن عشرتی غفر ذنوبه و ستر عیوبه بتاریخ سنه ۹۶۸» دارد.
آثاری از او در موزه آرمیتاژ سن پترزبورگ در روسیه و موزه هنرهای اسلامی مالزی موجود است.
او که بیشتر به نگارش قطعات منفرد اشتغال داشت در هرات می زیست و از آنجا به مشهد رفت و در کتابخانهٔ سلطان ابراهیم میرزا صفوی به امر کتابت مشغول شد. وی به همراه مولانا مالک دیلمی، محب علی (مسئول کتابخانه)، شاه محمود نیشابوری، و مولانا رستم علی که در ابتدا برای بهرام میرزا صفوی کار می کرد، مشغول نوشتن نسخه خطی هفت اورنگ جامی شد این کتاب از مشهورترین نسخه های خطی است و اکنون در نگارخانه فری یر در واشنگتن است. اتمام این کتاب با بیست و هشت مینیاتوری که دارد نه سال طول کشید.
او در رنگه نویسی نیز مهارت داشت و شعر نیز می سرود. عیشی همان جا در مشهد بود تا بسال ۹۸۰ ه.ق درگذشت و در آستان امام رضا دفن شد.
برخی او را از شاگردان مالک دیلمی دانسته اند و برخی عیشی را از شاگردان محمدقاسم شادیشاه ذکر کرده اند و به قول مولف «گلستان هنر» به روش سلطان محمدنور می نوشت.
wiki: عیشی
دانشنامه اسلامی
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
خطاط و شاعر. در هرات می زیست و از آنجا به مشهد رفت و در کتابخانه ی سلطان ابراهیم میرزا صفوی به امر کتابت مشغول شد و همان جا بود تا درگذشت و در آستان حضرت امام رضا علیه السلام دفن شد.
بعضی وی را تبریزی دانسته اند. عیشی از شاگردان محمدقاسم شادیشاه بود و به قول صاحب «گلستان هنر» به روش سلطان محمدنور می نوشت. او همچنین در رنگه نویسی مهارت داشت و شعر نیز می سرود.
از آثار وی: صفحه ای از یک نسخه ی «یوسف و زلیخا»ی جامی، با رقم: «عیشی 944»؛ شش قطعه از مرقع امیر غیب بیک، به قلم نیم دو دانگ و کتابت و غبار عالی و خوش با رقمهای: «العبد عیشی» و «کتبه عیشی» و «قائله عیشی» و «لمحرره... سنه ی 965». چندین قطعه ی دیگر وی در «احوال و آثار خوشنویسان» ذکر شده است.
خطاط و شاعر. در هرات می زیست و از آنجا به مشهد رفت و در کتابخانه ی سلطان ابراهیم میرزا صفوی به امر کتابت مشغول شد و همان جا بود تا درگذشت و در آستان حضرت امام رضا علیه السلام دفن شد.
بعضی وی را تبریزی دانسته اند. عیشی از شاگردان محمدقاسم شادیشاه بود و به قول صاحب «گلستان هنر» به روش سلطان محمدنور می نوشت. او همچنین در رنگه نویسی مهارت داشت و شعر نیز می سرود.
از آثار وی: صفحه ای از یک نسخه ی «یوسف و زلیخا»ی جامی، با رقم: «عیشی 944»؛ شش قطعه از مرقع امیر غیب بیک، به قلم نیم دو دانگ و کتابت و غبار عالی و خوش با رقمهای: «العبد عیشی» و «کتبه عیشی» و «قائله عیشی» و «لمحرره... سنه ی 965». چندین قطعه ی دیگر وی در «احوال و آثار خوشنویسان» ذکر شده است.
wikiahlb: عیشی
کلمات دیگر: