[ویکی فقه] لفظ مفرد (مقابل جمع). لفظ دلالت کننده بر یک فرد از افراد طبیعت را لفظ مفرد (مقابل جمع) گویند.
لفظ مفرد، مقابل لفظ تثنیه و جمع بوده، و به لفظی گفته می شود که بر یک فرد از افراد طبیعت دلالت می کند، مانند: «زید»، «اسد رجل».
اختلاف علما
عالمان اصولی درباره این که آیا استعمال لفظ مفرد در بیش از یک معنا جایز است یا نه اختلاف کرده اند و مشهور معتقدند چنین استعمالی جایز نیست.
عناوین مرتبط
استعمال لفظ در معانی متعدد.
لفظ مفرد، مقابل لفظ تثنیه و جمع بوده، و به لفظی گفته می شود که بر یک فرد از افراد طبیعت دلالت می کند، مانند: «زید»، «اسد رجل».
اختلاف علما
عالمان اصولی درباره این که آیا استعمال لفظ مفرد در بیش از یک معنا جایز است یا نه اختلاف کرده اند و مشهور معتقدند چنین استعمالی جایز نیست.
عناوین مرتبط
استعمال لفظ در معانی متعدد.
wikifeqh: لفظ_مفرد_(مقابل_جمع)