نشانگان منییر

نشانگان منییر (به انگلیسی: Meniere syndrome یا Ménière's disease MD)) شایع ترین علت سرگیجه واقعی می باشد که در فرم کلاسیک خود با حملات سرگیجه تکرار شونده، وزوز گوش و کاهش شنوایی حسی - عصبی و احساس پری و افزایش فشار در گوش در تظاهر می یابد. این بیماری، بیماری گوش داخلی است که در آن افزایش فشار مایع اندولنف را داریم. حملات سرگیجه حداقل بیست دقیقه طول می کشد و اغلب با تهوع و استفراغ توأم است.بیمار نیستاگموس عرضی یا عرضی-چرخشی دارد.این بیماری اولین بار توسط دکتر پروسپر منییر (Prosper Ménière) در سال ۱۸۶۱ توصیف گردید. شیوع ان ۰٫۳ تا ۱٫۹ در هر ۱۰۰۰ نفر است و زنان بسیار بیشتر از مردان به ان مبتلا می گردنند. بیشترین شیوع در ۴۰ تا ۶۰ سالگی است.
سرگیجه با دوره های تکرارشونده سرگیجه به طور ناگهانی و غیرقابل پیش بینی، ناتوان کننده، به مدت چند دقیقه تا چند ساعت و معمولاً کمتر از ۲۴ ساعت طول می کشد
کاهش شنوایی، کاهش شنوایی به ویژه در اوایل شروع بیماری به صورت نوسانی است سرانجام بسیاری از بیماران درجاتی از کاهش شنوایی را تجربه می کند.
وزوز گوش می تواند با حس نجوا، زنگ زنگ، همهمه، غرش باشد.
احساس پری و فشار در گوش
علت این بیماری ناشناخته است اما ممکن است فاکتورهای محیطی و ژنتیکی در ایجاد آن دخالت داشته باشند. تئوریهایی چون انقباض مویرگ های خونی, عفونتهای ویروسی و واکنش های اتو ایمیون نیز از عوامل احتمالی ایجاد بیماری ذکر شده اند.
علایم بالینی معمولاً یکطرفه می باشند. دست کم در مراحل اولیه بیماری، در فواصل حملات و در دوره های عاری از بیماری، شنوایی اغلب به سطوح طبیعی بازگشته و وزوز گوش نیز بهبودی می یابد ولی در نهایت ناشنوایی یکطرفه شدید حلزونی و وزوز پایا حاصل می گردد.
علائم بیماری در ۹۰–۷۵٪ بیماران با دارو قابل کنترل یا تخفیف است. درمان با استفاده از داروهایی مانند متوکلوپرامید، پرومتازین، دیمن هیدرینات، بتاهیستین، کلونازپام و… قابل کنترل است. برای درمان منییر علاوه بر درمان علامتی لازم است بیمار رژیم غذایی کم نمک و کم چرب داشته باشد. داروهایی که دفع ادرار را افزایش می دهند مانند استازولامید نیز برای درمان این بیماری سودمند است.بیماران سندرم منییر غیرقابل کنترل با دارو، تحت عمل جراحی دکمپرسیون ساک آندولنفاتیک قرار می گیرند.

رجوع شود به:منی یر، بیماری