اشتراک لفظی

اشتراک لفظی یا هم نام اصطلاحی در زبان شناسی است و به لفظ های مشترکی اشاره دارد که دارای دو یا چند معنا هستند. این پدیده در زبان های پیشرفتهٔ امروزی دیده می شود و در زبان های اولیه وجود نداشته است. برای نمونه می توان به لفظ «شیر» در فارسی اشاره کرد که ممکن است به یک ابزار ساختمانی، یک نوشیدنی، یا یک حیوان اشاره داشته باشد. معانی لفظ مشترک ممکن است ضد هم یا نزدیک به هم باشند، با این وجود همواره از هم متفاوتند.
چندمعنایی
هم آوا
هم نگاره
دلایل اصلی به وجود آمدن اشتراک لفظی در زبان ها عبارتند از:

[ویکی فقه] ویژگی ناشی از وضع لفظ برای معانی متعدّد به صورت مستقل را اشتراک لفظی گویند.
اشتراک لفظی از اقسام احوال لفظ بوده و عبارت است از حالتی که بر یک لفظ به سبب وضع آن برای چند معنا به طور جداگانه، عارض می گردد، مانند: لفظ «عین» که برای هر یک از معانی چشم، چشمه، طلا و.. . به طور جداگانه وضع شده است.