استیگماتیسم

آستیگماتیسم. آستیگماتیسم یکی از شایع ترین مشکلات اپتیکی چشم است، و معمولاً علت آن نامنظمی شکل و انحنای قرنیه است. گاهی نیز علت آن نامنظمی شکل و انحنای لنز که در پشت عنبیه قرار دارد است.
آستیگماتیسم ساده
آستیگماتیسم مرکب
آستیگماتیسم مخلوط
آستیگماتیسم حالتی است که چند تا از دیوپترهای چشم کرویت خود را از دست داده است.
اگر چشم را به عنوان یک عدسی کروی در نظر بگیریم. هرگاه این عدسی از حالت کروی خارج شود و به سمت حالت بیضوی برود (شبیه خربزه). در این صورت دارای دو کانون خطی به جای یک کانون نقطه ایی خواهد بود. در نتیجه تصاویر به دلیل انکسار نامساوی در قسمت های مختلف قرنیه کاملاً بر روی شبکیه متمرکز نمی شوند و تصاویر چه دور و چه نزدیک تار می شوند؛ بنابراین افرادیکه دچار درجات بالایی از آستیگماتیسم هستند نه تنها همانند افراد نزدیک بین اشیای دور را تار می بینند، بلکه اشیای نزدیک را هم تار می بینند. افراد آسیگمات گاهی اوقات نورهای اضافی در مسیر دید خود می بینند.
در عمل چشم های آستیگمات به سه شکل خود را بروز می دهند:

آستیگماتیسم. آسْتیگْماتیسم (astigmatism)
آستیگْماتیسم
نوعی اختلال عدسی چشم. زمانی ایجاد می شود که انحنای قرینه یا گاهیعدسی چشم در همۀ جهات یکسان نباشد. در این حالت، پرتوهای نورِ یکی از صفحات روی شبکیه متمرکز می شوند، ولی پرتوهایی که در صفحۀ دیگر قرار دارند روی شبکیه متمرکز نمی شوند. در دید آستیگمات، پرتوهای واردشونده به چشم از راستاهای مختلف به طور یکسان در نقطۀ کانونی متمرکز نمی شوند. این حالت با به کاربردن عدسی های استوانه ای اصلاح می شود. این عدسی ها فاصلۀ کانونی را در یک سطح کم می کنند و در این حالت، پرتوهای نورِ هر دو صفحه دقیقاً در نقطۀ مناسب قرار می گیرند.