قرقی

قرقی (نام علمی: Accipiter nisus) پرنده شکاری کوچکی از تیرهٔ عقابیان است. قرقی ها درمیان درختان آشیانه ساخته و برای شکار پرندگان کوچک مثل گنجشک در لابلای درختان و بوته ها سازگاری پیدا کرده اند.
قرقی با اندازه کوچک، بال های کوتاه و گردن و دم دراز و خط ابروئی سفید و لکه سفید پس گردن از سایر پرندگان خانواده قوشها متمایز است. قرقی ماده حدود ۲۵درصد از نر آن بزرگتر است که یکی از بالاترین دودیسی های جنسیتی در میان پرندگان است. طول بدن قرقی نر ۲۸ و طول ماده ۳۸ سانتی متر است.
قرقی شباهت زیادی به پیغو، پیغوی کوچک و طرلان دارد. قرقی ماده را به دشواری می توان از پیغوی ماده تشخیص داد. اندازه هر دو مشابه است اما دم و بال های قرقی کوتاهتر است. قرقی همچنین کمی بزرگتر از پیغوی کوچک است. قرقی ماده ممکن است با طرلان نر اشتباه گرفته شود اما قرقی ماده کوچکتر و لاغرتر است. بال های کوتاهتری دارد و انتهای دم آن مربع مانند است. ضمن اینکه طرلان در زمینه سفید زیر شکمش خطوط مشکی دارد.
قرقی در بخش های بزرگی از اروپا، آسیا و شمال و شرق آفریقا زندگی می کند. قرقی پرنده ای مهاجر است و در ایران فقط در زمستان می ماند.

قِرْقی (hawk)
قِرْقی
قِرْقی
گروهی از پرندگان شکاری کوچک یا متوسط، متعلق به خانواده ای که عقاب ها، کورکورها، عقاب های دریایی و لاشخورها نیز عضو آن اند. قرقی ها بال هایی کوتاه و گرد، دمی بلندتر از شاهینها و دیدی بسیار عالی دارند. پیغو و طرلان نمونه هایی از انواع قرقی هایند. جنس های Accipiter و Buteo، در خانوادۀ قوشیان قرار دارند. در ایران قرقی (Accipiter nisus) و پنج گونه از جنس Buteo یافت می شود که به آن ها سارگپه می گویند. این پرندگان هم خانوادۀ عقاب، کرکس، سنقر، دال، پیغو، و طرلان اند. در این خانواده در ایران مجموعاً ۳۳ گونه پرنده شناسایی و رده بندی شده است.