پرنده شکاری

پرندگان شکاری پرندگانی هستند که غذای خود را از راه شکار کردن به هنگام پرواز به دست می آورند. آن ها از حس بینایی خود برای پیدا کردن مهره داران کوچک و دیگر پرندگان در هوا بهره می گیرند. اگرچه بسیاری از پرندگان از جانوران ریزتر از خود تغذیه می کنند، تنها بعضی تیره های آنان با نام «شکاری» خوانده می شوند. این پرندگان دارای چنگال و منقار قوی هستند تا بتوانند گوشت را از هم بدرند. از آنجا که آن ها در بالای هرم غذایی قرار می گیرند، نگرانی های گوناگونی در زمینه حفاظت از بقایشان وجود دارند.
عقابیان: قوش ها، عقاب ها، سنقرها، کورکورها، و کرکس های بر کهن
عقاب ماهی گیریان: عقاب ماهی گیر
مرغ دبیر: مرغ دبیر
شاهینیان: شاهین ها و کاراکاراها
لاشخوریان: کرکس های بر جدید از جمله کاندورها
پرندگان شکاری روززی در حالت کلی به پنج تیره زیر تقسیم می شوند:
پرندگان شکاری شبزی – جغدها – از تیره های زیر تشکیل شده اند:
اگرچه این تیره های پرندگان در حالت کلی ارتباط نزدیکی با هم ندارند و در مناطق گوناگونی از جهان پدید آمده اند، روش های شکار و نقش بوم شناسانه نزدیک آن ها در کنار همانندی های ریخت شناسانه شان، توسط مفهوم فرگشت همگرا توجیه می شوند.

[ویکی فقه] پرنده شکارکننده حیوانات، همچون عقاب و باز در ردیف پرندگان بزرگ گوشتخوار، درنده و حرام گوشت به شمار می‏روند.
از این عنوان در بابهای تجارت، صید و ذباحه و اطعمه و اشربه سخن رفته است.

← حکم فقهی شکار
۱. ↑ جواهر الکلام ۳۶/ ۸ ۹
فرهنگ فقهی مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۲۵۹
...