کلمه جو
صفحه اصلی

سبک شناسی

فارسی به انگلیسی

stylistics

مترادف و متضاد

stylistics (اسم)
سبک شناسی، سلیس نگاری، فن نگارش

فرهنگ فارسی

بررسی و شناخت و شناخت علمی سبک‌ها


فرهنگ معین

(سَ. ش ) [ ع - فا. ] (اِمر. ) جنبه ای از ادبیات که به بررسی و مطالعه در سبک شاعر و یا نویسنده ای معین یا آثار ادبی یک دورة تاریخی می پردازد.

دانشنامه عمومی

سبک شناسی (به انگلیسی: stylistics) مطالعهٔ سبکی است که در یک متن یا یک قطعهٔ گفتاری استفاده شده و تأثیری که نویسنده یا گوینده می خواهد با استفاده از یک سبک به خصوص بر مخاطب خود داشته باشد.سبک شناسی می کوشد برای انتخاب هایی که گروه های اجتماعی در کاربرد سبک زبانیِ خود می کنند، اصول و خطوطی بیابد و آن ها را دسته بندی و مطالعه کند.
زبان کلاسیک
زبان مقدس
زبان رسمی
لغت شناسی
زبان شناسی کاربردی
زبان معیار
بنا بر یکی از تعاریف، سبک شناسی عبارت است از تفسیر متن بر مبنای سبک زبان شناختی و نواختِ آن متن.
سبک شناسی از میان گونه های کاربرد زبان، بیش از همه به زبان در ادبیات توجه نشان می دهد و بخش عمدهٔ پژوهش ها در این شاخهٔ مطالعاتی بر شناساییِ سبک های ادبی، زبان شخصی، و فردیتِ خلاقِ مؤلف متمرکز است.
به اعتقادِ لستر بولز پیرسون، هدف اصلی سبک شناسی صرفاً خصوصیات ظاهری و متداول یک نوشته نیست، بلکه اهمیت کاربردیِ آن در زمینهٔ تعبیر و تفسیر یک متن با هدفِ ارتباط دادن و مرتبط کردنِ تأثیرات زبانی و لغوی به دلایل زبان شناختی است.

سبک شناسی (کتاب). سبک شناسی یا تاریخ تَطَوُّر نثر فارسی نام مجموعه کتابی است که محمدتقی بهار، شاعر، نویسنده و روزنامه نگار معاصر، آن را در سه جلد تدوین کرد. او در این کتاب به سیر تاریخ تطوّر زبان فارسی از عصر باستان پرداخته است.
«معرفی کتاب سبک شناسی استاد محمدتقی بهار». وب گاه راسخون. دریافت شده در ۲۳ تیر ۱۳۹۳.
«کتاب سبک شناسی محمدتقی بهار». کارا کتاب. دریافت شده در ۲۳ تیر ۱۳۹۳.
این کتاب ابتدا برای تدریس در دانشکدهٔ ادبیات، دوره دکتری تدوین شده بود؛ به همین دلیل، تمام استادان و نویسندگان زبان و ادبیات فارسی، کتاب سبک شناسی را یکی از آثار مرجع زبان و ادبیات فارسی می دانند.

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:سبک

فرهنگستان زبان و ادب

{stylistics} [باستان شناسی] بررسی و شناخت و شناخت علمی سبک ها

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سبک، در زبان عربی به معنی گداختن و ریختن زر و نقره است و سبیکه پاره نقره گداخته را گویند.
سبک در اصطلاح ادبی، به معنای طرز خاصی از نظم و نثر است که معادل style اروپایی باشد.Style خود از ستیلوس یونانی گرفته شده است؛ به معنای آلتی فلزی یا چوبین که به وسیله آن حروف و کلمات را بر روی الواح مومی نقش می کرده اند. امروز هم ایرانیان به «قلم» معنایی شبیه به سبک می دهند و می گویند: «فلان کس خوب قلمی دارد». به عبارت بهتر، سبک هر کس، روشی است که برای بیان اندیشه خود برمی گزیند؛ مشروط بر اینکه این روش را خود ابداع کرده باشد یا حداقل با روش دیگران متفاوت باشد.
پیشینه سبک شناسی
پیشینه سبک شناسی را باید در یونان و روم جست وجو کرد.
دیدگاه افلاطون
افلاطون سبک را کیفیت و امتیازی تعریف می کنند که گوینده ای به لحاظ برخورداری از الگوی مناسب و شایسته کلام از آن بهره مند است و گوینده ای دیگر به دلیل فقدان این الگوی مناسب، از آن بی بهره است؛
دیدگاه ارسطو
...

پیشنهاد کاربران

کتابی است از محمد تقی بهار


کلمات دیگر: