سیسیل

سیسیل (به ایتالیایی: Sicilia) نام بزرگ ترین جزیره در دریای مدیترانه است که یک ناحیه خودمختار از کشور ایتالیا را تشکیل می دهد. سیسیل پنج میلیون نفر جمعیت و ۲۵٬۷۱۱ کیلومتر مربع مساحت دارد.
۴۴۴ حمله واندالها.
۴۹۸ حمله گوت های شرق.
۵۳۵ حمله بیزانس.
۸۲۷ حمله اعراب.
۱۰۶۱-۱۰۹۱ حمله نورمانها تحت رهبری راجر اول که بدین وسیله تبدیل به بخشی از قلمرو پادشاهی ناپل شد.
۱۱۹۴ به مالکیت اشتاوفر درآمد.
۱۲۶۸ در تصرف کارل آنژو دوم بود.
۱۲۸۲ پس از اعتراض سرتاسری مردم سیسیل، این جزیره به دست پیتر سوم پادشاه آرگونی افتاد.
۱۴۴۲ آلفونس پنجم پادشاه آرگونی پس از تصرف ناپل، پادشاهی سابق را مجدداً برقرار کرد.
۱۷۱۳ سیسیل به تصرف ساوویها درآمد.
۱۷۲۰ تحت سلطه هابزبورگرهای اطریش قرار گرفت.
۱۷۳۵ به دست بوربونهای اسپانیا افتاد.
۱۸۰۶-۱۸۱۵ در دست فرانسویها بود و آن ها از فردیناند سوم حمایت کردند تا در این جزیره حکومت کند.
۱۸۱۵ سیسیل و ناپل مجدداً متحد شده و از ۱۸۱۶ به نام پادشاهی دو سیسیل بر آن حکومت کردند.
۱۸۲۰-۱۸۲۱ و ۱۸۴۸-۱۸۴۹ مردم سیسیل دست به یک انقلاب لیبرالی جهت دریافت حقوق ویژه حکومتی - سیاسی زدند که ناکام ماند.
۱۸۶۰ جوزپه گاریبالدی با چریکهای تحت فرماندهی خود به جزیره سیسیل حمله کرد و به سلطه بوربونها خاتمه داد.
۱۸۶۱ جزیره سیسیل قسمتی از پادشاهی ایتالیا محسوب شد.
۱۸۹۳-۱۸۹۴ دهقانان تظاهرات سنگینی علیه دولت به راه انداختند.
سیسیل در بخش مرکزی دریای مدیترانه و در جنوب شبه جزیره ایتالیا واقع شده و تنگه باریکی به نام تنگه مسینا آن را از شبه جزیره ایتالیا جدا می کند. معروف ترین شناسه جغرافیایی سیسیل کوه اتنا است. این کوه بلندترین آتشفشان فعال در اروپا است.
سواحل جزیره سیسیل به مرکز امید و آرزوی مهاجرانی تبدیل شده که برای فرار از جنگ و وضعیت دشوار سیاسی راه دریا را پیش می گیرند. این در حالی است که شرایط نابسامان آب و هوایی دریای مدیترانه، گاه وبیگاه باعث قربانی شدن این مهاجران می شود.
قدیمی ترین اقوام ساکن در این جزیره، سیکانر ها* بودند که توسط مهاجرین سیکولر ها* که بخشی از ایتالی کرها* بودند، به غرب رانده شدند. این جزیره به استعمار فنیقیها درآمده و از اواسط قرن هشتم (پیش از میلاد)، یونانیها به این جزیره مهاجرت نموده و با ساختن شهرهای ناکسوس- مسینا- کاتانیا- سیراکوس- گلا- آگریگنت و چندی دیگر، سیسیل را به مرکز فرهنگ و تمدن یونانی در غرب مبدل ساختند. بخش غربی جزیره و شهر پالرمو تحت تسلط کارتاژها قرار داشت که این خود دلیلی بر کشمکشهای آتی این سرزمین بود. پس از جنگ پونی*سیسیل به تصرف رومیها درآمده و نام «انبار غله ایتالیا» بدان تعلق گرفت. دوران تسلط اقوام مختلف بر جزیره سیسیل را می توان به صورت زیر خلاصه کرد:

سیسیل (Sicily)
آثار برجای مانده از یک سالن تئاتر یونانی، تائورمینا
(به ایتالیایی: سیچیلیا؛ به عربی صِقِلّیه) بزرگ ترین جزیره در مدیترانه و ناحیه ای خودمختار در ایتالیا، با ۲۵,۷۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۹۷۲,۱۲۴ نفر جمعیت (۲۰۰۲). تنگۀ مسینا آن را از سرزمین اصلی ایتالیا جدا کرده است. این جزیره از نُه استان تشکیل شده، که عبارت اند از آگریجنتو، کالْتانیسِتا، کاتانیا، اِنا، مسینا، پالرمو، راگوزا، سیراکوز، و تراپانی. مرکز آن پالرمو است. شراب، زیتون، مرکبات، نفت پالایش شده، مواد پتروشیمی، دارو، پتاس، آسفالت و مرمر از محصولات صادراتی آن است. این ناحیه جزایر لیپاری، اِگادی، اوستیکا، و پانتلریا را نیز دربر می گیرد. اِتنا، با ارتفاع ۳,۳۲۳ متر، بلندترین کوه آتشفشان اروپا است؛ آخرین فوران مهم آن در ۱۹۹۳ بود. اغلب قدرت های بزرگ دنیای کهن سیسیل را تصرف کردند و از زمان اسکان یونانیان در قرون ۸ تا ۵پ م به شکوفایی رسید. کارتاژها به سیسیل هجوم بردند و بخشی از امپراتوری روم شد (۲۴۱پ م ـ۴۷۶م). در قرون وسطا، به ترتیب مسلمانان ، نورمان ها (۱۰۵۹ـ۱۱۹۴م)، که پادشاهی سیسیل های دوگانه (سیسیل و بخش جنوبی ایتالیا) را تشکیل دادند؛ امپراتوران ژرمن؛ و سپس آنژون ها تا قیام مردمی معروف به نماز شامگاهان سیسیل (۱۲۸۲م)، این شهر را اداره کردند. سلطۀ اسپانیا بر سیسیل به تناوب ادامه داشت تا این که هجوم گاریبالدی (۱۸۶۰) به وحدت سیسیل های دوگانه با ایتالیا انجامید (۱۸۶۱). سیسیل در جنگ جهانی دوم، پایگاه حملۀ متفقین به ایتالیا بود (۱۹۴۳). ۸۰ درصد از جزیره را تپه ها و کوه ها دربر گرفته اند، و میانگین ارتفاع آن از سطح دریا بیش از ۱۵۰ متر است. اتنا، بلندترین نقطۀ آن، هر سه یا چهارسال فوران می کند. کاتانیا، در شرق، طویل ترین جلگۀ آن است. بزرگ ترین رودهای آن عبارت اند از سیمتو، کانتارا۲، پلاتانی، و سالسو، که غیر قابل کشتی رانی اند. آب و هوای سیسیل، به ویژه در سواحل شمالی و شرقی، معتدل و ثابت است. در بیشتر نواحی داخلی سیسیل گندم کشت می شود و پرورش گوسفند و بز در چراگاه های کم آب و علف آن صورت می گیرد. جلگه های ساحلی آن حاصل خیز است و کشت سبزیجات و مرکبات، و تولید شراب رواج بسیار دارد. سایر تولیدات ارزشمند آن عبارت اند از زعفران، عسل، و بادام. صنعتی ترین مناطق پیرامون پالرمو و سیراکوز واقع شده اند. پالرمو، کاتانیا، مسینا، سیراکوز، و مارسالا بندرهای اصلی این جزیره اند. هنر سیسیلی با اقوامی که آن را تصرف کردند، عجین شده است. خرابه های یونانی بسیاری در آگریجنتو، سلینوس، و سِجِسْتا دیده می شود. سالن تئاتر یونانی در سیراکوز از سنگ یکپارچه ساخته شده است، و گاهی نمایش های یونانی در آن برگزار می شود. در تائورمینا، خرابه های رومی، از جمله یک سالن تئاتر به جا مانده است. دورۀ تسلط نورمان ها برخی از زیباترین نمونه های هنر سیسیلی را جلوه گر ساخت. بناهایی در پالرمو، مونرآله، کاتانیا و تراپانی قرار دارند که آمیزه ای از هنر نورمان با نفوذ فرهنگی بیزانسی و عرب است. در پالرمو، کلیسای جامع نورمان از قرن ۱۲م (۱۱۲۹ـ۱۱۴۳م) و در نزدیکی آن کلیسای جامع مونرآله (۱۱۷۴م) قرار دارد.