جایزه ادبی من بوکر

جایزهٔ ادبی مَن بوکر (به انگلیسی: The Man Booker Prize)، که به نام جایزهٔ بوکر هم شناخته می شود، یکی از مهم ترین جوایز ادبی دنیاست که هر سال به بهترین رمان جدید انگلیسی زبان اعطا می شود. این جایزه تا سال ۲۰۱۴ تنها به نویسندگان کشورهای مشترک المنافع، انگلیسی ها و ایرلندی ها تعلق می گرفت؛ اما از سال ۲۰۱۴ تمام آثار نوشته شده به زبان انگلیسی حق شرکت در آن را پیدا کرده اند. نام برندهٔ این جایزه به طور وسیعی در مطبوعات آورده می شود و بنابراین بردن جایزهٔ بوکر تأثیر فراوانی در فروش کتاب می گذارد.
جایزه ادبی
در سال ۲۰۰۵، جایزهٔ دیگری که هر نویسندهٔ زنده ای از هر جای دنیا واجد شرایط گرفتن آن است، با نام جایزه جهانی من بوکر معرفی شد. نسخهٔ روسی این جایزه با نام جایزه بوکر روسی در سال ۱۹۹۲ آغاز شد.
روند انتخاب برنده جایزه با تشکیل یک کمیته مشورتی که شامل یک نویسنده، دو ناشر، یک نماینده ادبی، یک کتاب فروش، یک کتابدار و یک رئیس منصوب شد توسط بنیاد جایزه بوکر است، آغاز می شود. سپس کمیته مشورتی هیئت داوران که عضویت آن هر ساله تغییر می کند را انتخاب می کند. هرچند در موارد نادر ممکن است داور یک بار دیگر انتخاب شود. داوران از میان منتقدان برجسته ادبی، نویسندگان، دانشگاهیان و شخصیت های برجسته عمومی انتخاب می شوند. داورهای انتخاب شده بدون دخالت مدیران بنیاد جایزه بوکر و حامیان مالی کار می کنند.
هر ناشر می تواند تا دو عنوان کتاب جدید (چاپ همان سال) را به بنیاد بوکر معرفی کند. به علاوه، کتاب نویسندگانی که قبلاً جایزهٔ بوکر را گرفته اند یا در ۱۰ سال گذشته جزو فهرست نهایی آن بوده اند نیز بررسی می شود. ناشران می توانند تا پنج عنوان کتاب دیگر را برای بررسی ارائه کنند. داوران موظفند هشت تا دوازده عنوان از این کتاب ها را درخواست کنند تا در فهرست آثار مورد بررسی قرار گیرد. یک وجه تمایز بزرگ جایزهٔ بوکر با دیگر جوایز ادبی در این است که داوران همهٔ آثار معرفی شده را می خوانند. فهرست کتاب های معرفی شده اکیداً محرمانه است.

جایزهٔ ادبی مَن بوکر (به انگلیسی: The Man Booker Prize for Fiction) که به نام جایزهٔ بوکر (Booker Prize) هم شناخته می شود، یکی از مهم ترین جوایز ادبی دنیاست که هر سال به بهترین رمان جدید انگلیسی زبان که نوشتهٔ شهروندان کشورهای همسود بریتانیا، جمهوری ایرلند یا زیمبابوه، باشد، اعطا می شود.
• «جایزه بوکر تأثیر شگفت آوری دارد: کتابی که در حالت عادی پنج، شش هزار نسخه جلد گالینگور قرار است فروش کند، مثل دریا، تا هفتاد و پنج هزار یا صد هزار نسخه می فروشد. البته هیچ کس این را نشانهٔ قوت اثر به شمار نمی آورد. اگر پنج داور مختلف آنجا بود حتماً شش اثر متفاوت در فهرست نامزدهای نهایی قرار می گرفت؛ ولی بردن این جایزه خیلی لذت بخش بود. یک سوپرایز بزرگ. یک خوشحالی عظیم. من یکبار چیزی گفتم که جامعه ادبی لندن را حسابی عصبانی کرد. توی یک مصاحبه، درست بعد از گرفتن جایزه گفتم خوشحالم می بینم یک کار هنری جایزه بوکر را برای چیزی متفاوت می برد… جایزه بوکر و کلاً جایزه های ادبی برای کارهای متوسط است. باید هم همین طور باشد. جایزه بوکر جایزه ای است که می خواهد مردم را علاقه مند به داستان نگه دارد، به خریدن داستان. اگر آن ها جایزه را هر سال به امثال کارهای من بدهند به سرعت از بین خواهند رفت. پس بهتر است جایزه به کتاب هایی تعلق بگیرد بزرگ با نام هایی بزرگ که حسابی فروش خواهند کرد.» -> جان بنویل