سببیت

[ویکی فقه] از عنوان سببیت در اصول فقه سخن گفته اند.
سببیت از احکام وضعی بوده و سبب بودن اماره برای حدوث حکم مطابق مؤدای آن می باشد و در مقابل آن طریقیت است.
انتزاعی بودن سببیت
سببیتی که از احکام وضعی به شمار می‏رود، امری است انتزاعی که از ترتب حکمی بر وجود چیزی در خارج گرفته می‏شود، مانند اینکه شارع بگوید: هر کس چیزی را حیازت کند، مالک آن می‏شود، یا هر کس بمیرد، اموال وی از آنِ وارثان او خواهد بود. از ترتب ملکیت بر حیازت و مرگ، سبب بودن حیازت و مرگ برای ملکیت انتزاع می‏شود.
اقوال فقها در مورد سببیت
سببیت حکم وضعی است، لیکن در اینکه مجعول است یا نه و بنابر مجعول بودن، به تبعحکم تکلیفی جعل شده یا به استقلال، اختلاف است.