حسین علیزاده

حسین علیزاده (زادهٔ ۱ شهریور ۱۳۳۰ تهران) ردیف دان، آهنگ ساز، پژوهش گر و نوازنده تار و سه تار ایرانی و نامزد دریافت ۳ جایزه گرمی است.
حسین علیزاده چهار بار جایزه بهترین موسیقی فیلم را از جشنواره فیلم فجر برای فیلم های گبه، زشت و زیبا، آواز گنجشک ها و ملکه بدست آورده است.
دریافت جایزه بهترین موسیقی متن برای فیلم آسمان زرد کم عمق در جشن انجمن منتقدان سینمای ایران در سال 1392.
وی در هفتم آذر ۱۳۹۳، در نامه ای از دریافت «نشان شوالیه هنر و ادب فرانسه» اعلام انصراف کرد و نوشت که «خود را بی نیاز از دریافت هر نشانی» می داند. علیزاده در عین حال گفته است که «هدیه ملت بافرهنگ فرانسه» را «ارج می نهیم». او در نامه خود گفت: «اگر سفیر سیاسی و فرهنگی کشور فرانسه هدیه ملت بافرهنگ فرانسه را به سینه هنرمندان بزرگ ما نصب می کند، آن را ارج می نهیم و ما نیز ستایش می کنیم ستارگان پرافتخار تاریخ خود را.» علیزاده با این حال اضافه کرد «شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی نزد مسئولان می بود، یک هدیه و عنوان غیرخودی این همه انعکاس نداشت. وقتی در فضای هنری نور کافی نباشد، چراغی کوچک خورشید می شود». او در پایانِ نامه خود نوشت: «ضمن قدردانی از مسئولان کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنرپرور و هنردوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده، تا آخر عمر به آن پیشوند یا پسوندی نخواهم افزود.»
دریافت جایزهٔ دو سالانهٔ موسیقی جهانی آسیا (به انگلیسی: Asian world music Award) از بنیاد مرکز موسیقی جهان (به انگلیسی: World Music center)، کره جنوبی، در ۴ خرداد ۱۳۹۶ (۲۶ می ۲۰۱۷). این جایزه به هنرمندانی که باعث ارتباط کشورشان با دیگر نقاط جهان، به ویژه کشورهای آسیایی شده اند، اهداء می شود.
وی یکی از چهره های تحسین شده موسیقی فیلم در ایران به شمار می آید و آثاری چون دلشدگان (۱۳۷۰)، گبه (۱۳۷۴)، زشت و زیبا (۱۳۷۷)، زمانی برای مستی اسب ها (۱۳۷۸)، لاک پشت ها هم پرواز می کنند (۱۳۸۶)، آواز گنجشک ها (۱۳۸۷) و ملکه (۱۳۹۰) از ساخته های اوست. .وی با کسب ۴ سیمرغ بلورین برای فیلم های گبه، زشت و زیبا، آواز گنجشک ها و ملکه، مشترکاً به همراه مجید انتظامی و محمدرضا علیقلی برنده بیش ترین سیمرغ بلورین در بخش بهترین موسیقی متن از جشنواره فیلم فجر می باشد.
علیزاده سال ۱۳۳۰ در منطقه سید نصر الدین بازار تهران از پدری اهل ارومیه و مادری اهل تهران متولد شد. پس از تحصیل در هنرستان موسیقی به دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت و هم زمان در مرکز حفظ و اشاعهٔ موسیقی به یادگیری و اجرای کنسرت پرداخت. او نزد هوشنگ ظریف، حبیب الله صالحی، محمود کریمی، علی اکبر شهنازی، داریوش صفوت، نورعلی برومند، سعید هرمزی، یوسف فروتن و عبدالله دوامی موسیقی آموخته است و در سال های آغازین دههٔ ۱۳۶۰ خورشیدی در دانشگاه آزاد برلین نیز تحصیل کرده است.
علیزاده در سال ۱۳۴۷ عضو ارکستر رودکی شد.او با عضویت در کانون چاووش همراه با دیگر استادان موسیقی ایران از جمله محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان آثار جاودانه ای در موسیقی ایران به نام مجموعه آلبوم های چاووش اجرا کرد و نیز با آموزش به هنرجویان موسیقی تأثیر مهمی در تربیت موسیقی دانان و نوازندگان پس از انقلاب گذاشت. علیزاده در اوایل دههٔ هفتاد ریاست هنرستان موسیقی را بر عهده داشت.

حسین علیزاده (۱۳۳۰ / ۱۹۵۱ م) آهنگ ساز، ردیف دان، پژوهش گر و نوازنده تار و سه تار ایرانی.
• «فضای موسیقی در ایران، فضایی است که نه منتقد دارد و نه رابطه هنرمندانش با یکدیگر، رابطه ای خارج از کلیشه های سنتی است.»• «موسیقی را از من و امثال من نمی توانند بگیرند. اگر موسیقی بخواهد شهید داشته باشد من در صف اول آن ایستاده ام. اگر موسیقی را از ملت بگیرید، دل آن ها را گرفته اید».• «موسیقی شغل ما نیست، عشق ماست. اگر مسئولان و حکومت موسیقی را حذف کنند، اعتقادات خود را حذف کرده اند چرا که برای تمام مراسم همچون دفاع مقدس و مدافعین حرم برای القای حس میهن پرستانه از موسیقی استفاده می کنند».• «در طول زندگی وقتی به روحیه و اهدافم و حتی به شجاعت هایم نگاه می کنم، می بینم همه را از موسیقی دارم. موسیقی مرا شجاع کرده. حتی قبل از انقلاب که در شرایط تنگنا قرار گرفتم، عبور از آن فقط شجاعت می خواست و بعد از انقلاب هم همین طور و همیشه موسیقی شجاعت من بود.»• «موسیقی، واکنش انسان به شرایط زندگی شاد یا غمناک او بوده است. اینجاست که آیین ها و رقص ها و بزم ها و موسیقی شکل می گیرد. موسیقی و رقص دلیل و ریشه خاص خود را دارد. رقص ریتم و موسیقی باهمند و با زندگی مردم عجین بوده است. هرجا رقص و حرکات موزون منع شده، بخشی از موسیقی هم آسیب دیده است.».روزنامهٔ شرق، شماره ۲۱۱۱–۲۰ / ۶ / ۱۳۹۳• «تقریباً تمام تاریخ کردستان را که مطالعه می کنید در موسیقی نهفته است. اساساً موسیقی در کردستان و مناطق کردنشین مقدس است. من همیشه گفته ام عده ای که گاهی می گویند مقدسات مانع موسیقی می شوند، ولی در بسیاری از نقاط ایران موسیقی، اصل مقدس است. حتی در مسابقه قرآن خوانی هم گاهی موسیقی در شکل مقدس آن دیده می شود. غیر از حفظ و تفسیر، بیشتر برای لحن موسیقایی قرآن جایزه می دهند و قضاوت می کنند.».روزنامهٔ شرق، شماره ۲۱۱۱–۲۰ / ۶ / ۱۳۹۳• «اگر نگاه ایرانی داشته باشیم و همه اقوام این سرزمین را متعلق به خودمان بدانیم، از راه موسیقی، اقوام ما به هم نزدیک تر می شوند».روزنامهٔ شرق، شماره ۲۱۱۱–۲۰ / ۶ / ۱۳۹۳