کلمه جو
صفحه اصلی

انتیوخوس هفتم

دانشنامه عمومی

آنتیوخوس هفتم. آنتیوخوس هفتم اورگتس (به یونانی: Αντίοχος Ζ' Σιδήτης) پادشاه سلوکی میان سال های ۱۳۸-۱۳۹ (پیش از میلاد) بود. او را سیدِتِس به معنای صیدایی نیز می خوانند. لقب دیگر او او اورگتس نیز در یونانی به معنای نیکوکار است. او را واپسین شاه سلوکی که به معنای راستین شاه بود می دانند.
Wikipedia contributors, "Antiochus VII Sidetes," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Antiochus_VII_Sidetes&oldid=208538660 (accessed April 27, 2008).
او برادر دیمتریوس دوم بود که پس از به بند افتادن او به دست اشکانیان بر تخت نشست و همچنین با کلئوپاترا تئا همسر دیمتریوس پیمان زناشویی بست. فرزند این دو آنتیوخوس نهم هم نابرادری و هم پسرعموی سلوکوس پنجم و آنتیوخوس هشتم بود.
در ۱۳۴ آنتیوخوس هفتم تروفون را شکست داد و به محاصرهٔ اورشلیم پایان داد. برپایه شرح حشمونیان، شاه یوحنا هورکانوس آرامگاه داوود را گشود و سه هزار تالان را از اندوخته های آن به آنتیوخوس داد تا از شهر چشم بپوشد. وی سپس با پوشش یهود به جنگ با اشکانیان پرداخت و بر میانرودان، بابل و ماد دست یافت، ولی سرانجام در تلهٔ فرهاد دوم گرفتار آمد و کشته شد. در این زمان برادرش دیمتریوس دوم که از بند رسته بود به پادشاهی بازگشت ولی اکنون پادشاهی سلوکی محدود به سوریه بود.
در سال ۱۲۹ پیش از میلاد فرهاد دوم، آنتیوخوس هفتم را شکست می دهد.

دانشنامه آزاد فارسی

آنتیوخوس هفتم. آنْتیوخوس (یونان ۷) هفتم (ح ۱۵۹ـ۱۲۹پ م)(Antiochus VII)
پادشاه سلوکی و آخرین فرمانروای قدرتمند سلسلۀ سلوکیان۱ (۱۳۸ـ۱۲۹پ م). بیت المقدس (اورشلیم) را تصرف و مَکابیان۲ را وادار به اطاعت کرد (۱۳۴پ م). در نبرد با پارت ها۳ شکست خورد و کشته شد.


کلمات دیگر: