یهود

یَهود
بقایای کنیسه قدیمی کفرناحوم، فلسطین، قرن 4م
قوم سامی نژاد که در عهد باستان ساکن فلسطین بودند. این قوم ظاهراً در هزاره سوم قبل از میلاد از بین النهرین به فلسطین کوچید و از آن جا به مصر رفت و در زمان حضرت موسی به کنعان بازگشت. یهودیان، پیش از آن که کنعان را به تصرف خود درآورند، چندین سال در بیابان سینا آواره و سرگردان بودند. داود نبی، درپی فتوحات شاؤل، فلسطینیان را شکست داد و متصرفات یهودیان را تا آن سوی نهر اردن گسترش داد. سلیمان نخستین معبد یهودیان (← هیکل) را بنا نهاد. قبایل سرزمین های شمالی نیز به رهبری یربعام دولتی دیگر را تشکیل دادند. این دو دولت مدام با یکدیگر در ستیز بودند. دولت یهودا، به بنیادگذاری سلیمان نبی، پیوسته از طرف آشوریان و مصریان تهدید می شد. بابلیان هیکل را در ۵۸۳پ م ویران کردند و پس از آن که کوروش کبیر آنان را آزاد کرد و به سرزمین خودشان بازگرداند، از نوساخته شد (۵۱۶پ م). درپی کشمکش طولانی صدوقیان و فریسیان، رومیان بر قوم یهود مسلط شدند. شورش های بعدی یهودیان برای بازپس گیری سرزمین فلسطین هرگز نتیجه نداد. یهودیان تا پیش از تشکیل دادن رژیم اشغالگر قدس در نیمۀ قرن ۲۰، در اطراف و اکناف عالم آواره بودند. میان ایرانیان و یهودیان از دیرباز پیوندهای استوار برقرار بوده است. کوروش کبیر که یهودیان را از اسارت رهاند، در شمار انبیای یهودیان است. نام همسر یهودی خشایارشا، استر، نیز در کتاب مقدس آمده است. او به یاری پسر عم خود، مردخای، کشتار یهودیان به دست هامان، وزیر خشایارشا، را فرونشاند. یهودیان سرزمین ایران را دومین سرزمین مقدس خود می دانند. میان یهودیان و مسلمانان نیز، جز دو غزوۀ پیامبر اسلام (بنی قریضه و خیبر)، مناسبات نیکو برقرار بوده است. در اسلام به آن ها اجازۀ داشتن ملک داده شده است. در ممالک مسیحی، برای جلوگیری از ریشه دواندن و جاگیرشدن، به آن ها اجازۀ داشتن ملک نمی دادند. به همین سبب یهودیان مجبور شدند اموال خود را به صورت نقدینه نگه دارند و از راه رباخواری به ثروتمندترین قوم دنیا بدل شوند. یهودیان در جامعۀ اسلامی باید تکه پارچه ای زردرنگ بردوش (← زنار) خود ببندند تا از مسلمانان متمایز باشند. لفظ «یهود» هشت بار و لفظ «یهودی» یک بار در قرآن به کار رفته است. مراد از «یهود» در قرآن، همانا یهودیان معاصر پیامبر اسلام، ساکن در شبه جزیرۀ عربستان، است. هرجا هم که مراد یهودیان قدیم بوده است، لفظ «بنی اسرائیل» به کار رفته است. در سه جا نیز لفظ «هود» به «یهود» اشارت دارد. یهودیان در قرآن به دلایلی چون گوساله پرستی، کشتن انبیا به ناحق، قساوت قلب و انکار آیات الهی نکوهیده شده اند. در یک مورد نیز به دلیل نسبت ناروایی که به خداوند می دهند مورد لعن و نفرین قرار گرفته اند (مائده، ۶۴) برخی نعمت های الهی نیز که به یهودیان ارزانی داشته شده است، به تصریح قرآن، عبارت اند از رهانیده شدن از زیر یوغ آل فرعون، شکافته شدن دریا در برابر ایشان و ارزانی شدن تورات به موسی (ع). در قرن اخیر یک بار قرآن کریم با حذف آیاتی از آن که در نکوهش قوم یهود است، از سوی صهیونیست ها چاپ و توزیع شد ولی با عکس العمل به موقع علمای اسلامی، قرآن های محرَّف جمع آوری و معدوم شد.

[ویکی اهل البیت] «یهود» یا «بنی اسرائیل» قوم حضرت موسی علیه السلام است. ملّت معروف از نسل حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام، از فرزندش حضرت اسحاق و سپس حضرت یعقوب پیغمبر علیهما السلام.
وجه تسمیه آنها به یهود یا بدین سبب است که حضرت موسی گفت:(انّا هُدنا الیک) یعنی خداوندا ما به تو بازگشتیم، و یا بدین جهت که آنان یا بیشتر آنها به «یهوذا» پسر یعقوب منسوب اند؛ پس یهوذ خوانده شدند و بعدا به دال معرّب گشت.
یعقوب را دوازده پسر بود که با پدر در کنعان زندگی می کردند، و پس از آنکه یکی از آن دوازده یعنی حضرت یوسف (در پایان دوران پرماجرای خود) بر اریکه سلطنت مصر استوار گشت، به سال 1740 قبل از میلاد، یازده برادر از کنعان به قصد تهیه آذوقه به مصر رفتند، و سرانجام در کنار برادر در آن سرزمین استقرار یافته، زندگی با شکوهی به هم زدند و سالیانی در آنجا در امن و رفاه زندگانی نمودند، جمعیتشان افزون گشت و قبایل متعددی تشکیل دادند.
تا این که زمان فرعون فرا رسید، و چون میان تبار قبط و تیره های دوازده گانه یهود عداوت دیرین بود و یا به جهت دوگانگی میان قوم بومی و قوم مهاجر، فرعون بدانها به دیده عداوت نگریست و در صدد خوار ساختن و به ذلت کشیدن آنان برآمد، تا جائی که به گفته قرآن: «مردهاشان را می کشت و زنانشان را به اسارت و خدمت می گرفت».
روزگارانی سخت به زیر شکنجه های گوناگون فرعون می گذرانیدند، تا این که در حوالی سال 1213 قبل از میلاد، موسی بن عمران علیه السلام به نبوت مبعوث گشت؛ ارواح پژمرده آنان را جوانی و شادابی بخشید و برای جانهای دربندشان آزادی به ارمغان آورد.
ولی آنها به محض این که به آن سوی آب شدند، چون از کنار قومی بت پرست عبور نمودند گفتند:ای موسی برای ما نیز خدائی (بتی) قرار ده چنان که آنها را خدایانی است.«فاتوا علی قوم یعکفون علی اصنام لهم قالوا یا موسی اجعل لنا الهاً کما لهم آلهة...» موسی گفت: «انّکم قوم تجهلون» شما چه مردمی بس نادان باشید (که پس از این همه آیات بینات هنوز به وحدانیت خداوند آگاه نگشته و زنگار شرک از دل خویش نزدوده اید!).
آیات قرآن و نیز روایات درباره این قوم، به تکرار آمده است که اینک به شماری از آنها اشاره می شود:

[ویکی الکتاب] معنی یَهُودُ: پیروان حضرت موسی علی نبینا و علیه السلام (در روایت آمده که یهود بدان جهت یهود نامیده شدهاند ، که از فرزندان یهودا ، پسر حضرت یعقوب علی نبینا و علیه السلام می باشند )
معنی أَحْبَار: علمای یهود - پیشوایان یهود (ربانیون : فقهای یهود)
معنی بِیَعٌ: معابد یهود ونصاری- جمع بیعة
معنی رَّبَّانِیُّونَ: کسانی که اختصاص و ارتباطش با رب شدید و اشتغالش به عبادت او بسیار است اصطلاحاً به فقهای یهود نیز گفته می شود
معنی رَبَّانِیِّینَ: کسانی که اختصاص و ارتباطش با رب شدید و اشتغالش به عبادت او بسیار است اصطلاحاً به فقهای یهود نیز گفته می شود
معنی مُوسَیٰ: نام یکی از پیامبران اولوالعزم الهی علی نبینا و علیه السلام - پیامبر قوم یهود
معنی یَهُودِیّاً: یهودی - پیروان حضرت موسی علی نبینا و علیه السلام (در روایت آمده که یهود بدان جهت یهود نامیده شدهاند ، که از فرزندان یهودا ، پسر حضرت یعقوب علی نبینا و علیه السلام می باشند )
معنی عُزَیْرٌ: عزیر که یهود او را به زبان عبری عزرا میخواند، همچنانکه نام یسوع وقتی از عبری به عربی وارد شده به صورت کلمه عیسی درآمده ، و بطوری که میگویند کلمه یوحنا ی عبری در عربی یحیی شده است . و این عزرا همان کسی است که دین یهود را تجدید نمود ، بخت النصر مردان ی...
معنی هَدَاهُمُ: آنان را هدایت کرد(حرف میم به دلیل تقارنش با حرف ساکن و تشدید دار کلمه بعد حرکت گرفته است.از ماده هاد ، یهود است به معنای بازگشتن است )
معنی یَعْدُونَ: تجاوز می کنند (یعدون در عبارت "إِذْ یَعْدُونَ فِی ﭐلسَّبْتِ" از تعدی و در اینجا مقصود تجاوز از آن حدود و مقرراتی است که خداوند برای روز شنبه یهود جعل فرموده بود ، و آن این بود که بخاطر بزرگداشت این روز شکار ماهی را ترک کنند)
معنی یَسْتَفْتِحُونَ: طلب و آرزوی پیروزی می کنند (عبارت "کَانُواْ مِن قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَی ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ " یعنی : به خودشان مژده پیروزی بر کافران میدادند . قبل از بعثت ، کفار عرب متعرض یهود میشدند ، و ایشان را آزار میکردند ، و یهود در مقابل ، آرزوی رسیدن بعث...
معنی سُبَاتاً: راحتی و فراغ - قطع (اگر خواب را قطع خوانده ، بدین جهت بوده که در خواب تصرفات نفس در بدن قطع میشود یا اینکه خواب قطعی است برای کار وفعالیت ، با کلمه "سبت" به معنی شنبه نیز هم ریشه است چون در شنبه نیز برای یهود قطع و تعطیلی کار محسوب می شد )
معنی مَّوَاضِعِهِ: محلهای قرار گرفتن مراد از تحریف کلمات از مواضعش در عبارت "یُحَرِّفُونَ ﭐلْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ"این خواهد بود که کلمهای را در غیر آنجایی که باید به کار رود استعمال کنند ، مثلا وقتی کسانی میگویند : سمعنا که بخواهند اعلام اطاعت کنند ، و در این صورت ج...
معنی سَّبْتِ: شنبه (کلمه سبت در اصل به معنای قطع است ، و از همین جهت به قطع سیر ، میگویند سبت السیر ، و نیز سبت الشعر ، تراشیدن مو است ، و سبت الانف ، بریدن بینی از ته است بعضی گفتهاند : خدای تعالی روز شنبه را بدین جهت سبت خوانده که خداوند خلقت آسمانها و زمین را د...
تکرار در قرآن: ۹(بار)
. . یهود نام قومی است که ابتداء آن از دوازده فرزند حضرت یعقوب «علیه السلام» است واحد آن یهودی و مؤنثش یهودیه و چون کسی را یهود نسبت دهند گویند: یهودی چنانکه در آیه شریفه گذشت ولی مراد از آن در آیه دین است نه نژاد و در «هود» این معنی را توضیح داده‏ایم به آنجا رجوع شود. هیچ قومی نسبت به پیامبرانشان مانند یهود نافرمانی نکرده و در میان هیچ قومی به اندازه یهود پیغمبر مبعوث نگردیده و معجزات به وقوع نپیوسته است بلکه معجزات پیامبران یهود از همه بیشتر بوده است. قرآن مجید در سوره‏های: بقره، آل عمران، مائده و توبه به بدعتها و کارهای خلاف و سرگذشتهای شنیع یهود معترض شده و همه را آفتابی کرده است.