انجیل برنابا اثری پدیدار شده (=یافته شده) در قرون وسطی است که ادعا شده توسط برنابا، شخصیت مسیحی برجسته از قرون اول میلادی به نگارش درآمده است. این کتاب نسبت به انجیل های رسمی مسیحیت شباهت بسیار بیشتری به اعتقادات مسلمانان دارد. اعتبار این کتاب به شدت مورد تردید واقع شده است چرا که اسناد قدیمی از آن وجود ندارد و قدیمی ترین اشاره به آن وجود نام رسالهٔ برنابا ( و نه انجیل ) در لیست ممنوعه پاپ ژلازیوس یکم در اواخر قرن پنجم میلادی (قبل از پیدایش اسلام) است. اکثر محققان غربی و مسیحی اعتبار آن را زیر سؤال برده اند و آن را اثری جعلی متعلق به به قرن ۱۶ می دانند که ادعا می شود توسط برنابای عهد جدید (قرن ۱ میلادی) از یاران حواریون مسیح به نگارش درآمده است. از طرف دیگر برخی مسلمانان جعلی بودن این انجیل را نپذیرفته اند و آن را نسبت به اناجیل رسمی مسیحیت معتبرتر می دانند. این انجیل برابر مجموع چهار انجیل رسمی است (دستخط ایتالیایی ۲۲۲ فصل دارد) و حاوی مواعظ اخلاقی و عرفانی از زبان مسیح است. هرچند مسیحیان به صحت این انجیل تردید دارند.نبو
بَرنابا که نام اصلی او «جوزف» یا یوسف است، در زمان رسولان به دین مسیح متدین شد. او علایق دنیوی را قطع کرد و مردم را به دین مسیح ترغیب می کرد و در مصائب و زحمات آن ها شریک می شد. همین دلیل رسولان، او را به این اسم ملقب کردند. از اول ظهور اسلام تا قرن اخیر در میان مسلمانان، اسمی و رسمی از انجیل برنابا نبوده. چنانچه لونسدال و لوراراغ و خلیل سعادت و تعدادی دیگر از دانشمندان برجسته اروپا بدین مطلب اذعان دارند.
برنابا یا پسر وعظ، یکی از شاگردان حواریون عیسی مسیح بود. به اعتقاد مسلمین، انجیل وی یکی از بهترین اناجیلی است که از عصر نبوت مسیح از نظر صحت و اتقان مطالب، تعلیمات اخلاقی و معارف الهی در میان اناجیل موجود و بلکه همه کتاب های آسمانی (به استثنای قرآن) بی نظیر است. از امتیازات این کتاب (به اعتقاد اکثر مسلمانان) می توان به موارد زیر اشاره کرد:
آنچنان که در این انجیل آمده، برنابا این کتاب را به امر مسیح نوشته است. از نکات قابل توجه این کتاب این است که در به صراحت از بی ایمانی پولس سخن گفته است. در مورد رابطه پولس و برنابا در کتاب اعمال رسولان تصریح شده که در سفر سومی که برنابا و پولس به اورشلیم (بیت المقدس) رفتند، میانشان مشاجره ای درگرفت که منجر به جدایی آن ها شد. در اعمال رسولان گوید: برنابا پولس را پس از آنکه هدایت یافت به حواریون معرفی کرد و می گوید پولس دشمن سرسخت آیین مسیحی بود و پس از صعود مسیح، از پیروان مسیحیت شد. پاپ جلاسیوس اول (از پیروان پولس) از مطالعه آن نهی اکید نمود.به اعتقاد دانشمندان و مورخین مسیحی انجیل منسوب به برنابا در قرون اول مسیحی و قرون متمادی پیش از اسلام وجود داشته و استفاده از آن در میان مسیحیان متداول بوده است که نمونه هایی از آن را ذکر می کنیم:
بَرنابا که نام اصلی او «جوزف» یا یوسف است، در زمان رسولان به دین مسیح متدین شد. او علایق دنیوی را قطع کرد و مردم را به دین مسیح ترغیب می کرد و در مصائب و زحمات آن ها شریک می شد. همین دلیل رسولان، او را به این اسم ملقب کردند. از اول ظهور اسلام تا قرن اخیر در میان مسلمانان، اسمی و رسمی از انجیل برنابا نبوده. چنانچه لونسدال و لوراراغ و خلیل سعادت و تعدادی دیگر از دانشمندان برجسته اروپا بدین مطلب اذعان دارند.
برنابا یا پسر وعظ، یکی از شاگردان حواریون عیسی مسیح بود. به اعتقاد مسلمین، انجیل وی یکی از بهترین اناجیلی است که از عصر نبوت مسیح از نظر صحت و اتقان مطالب، تعلیمات اخلاقی و معارف الهی در میان اناجیل موجود و بلکه همه کتاب های آسمانی (به استثنای قرآن) بی نظیر است. از امتیازات این کتاب (به اعتقاد اکثر مسلمانان) می توان به موارد زیر اشاره کرد:
آنچنان که در این انجیل آمده، برنابا این کتاب را به امر مسیح نوشته است. از نکات قابل توجه این کتاب این است که در به صراحت از بی ایمانی پولس سخن گفته است. در مورد رابطه پولس و برنابا در کتاب اعمال رسولان تصریح شده که در سفر سومی که برنابا و پولس به اورشلیم (بیت المقدس) رفتند، میانشان مشاجره ای درگرفت که منجر به جدایی آن ها شد. در اعمال رسولان گوید: برنابا پولس را پس از آنکه هدایت یافت به حواریون معرفی کرد و می گوید پولس دشمن سرسخت آیین مسیحی بود و پس از صعود مسیح، از پیروان مسیحیت شد. پاپ جلاسیوس اول (از پیروان پولس) از مطالعه آن نهی اکید نمود.به اعتقاد دانشمندان و مورخین مسیحی انجیل منسوب به برنابا در قرون اول مسیحی و قرون متمادی پیش از اسلام وجود داشته و استفاده از آن در میان مسیحیان متداول بوده است که نمونه هایی از آن را ذکر می کنیم:
wiki: انجیل برنابا