انجیل

wiki: انجیل

wiki: انجیل (فیلم)

wikijoo: انجیل

wikijoo: انجیل_(در_قرآن)

wikiquote: انجیل

wikifeqh: عربی دانسته‏اند ولی المنار عربی بودن این لفظ را انکار کرده است. آن دوازده بار در قرآن مجید در شش سوره نقل شده است و قرآن در باره انجیل چنین گفته است . 1- انجیل مانند تورات و قرآن کتاب آسمانی است که بر عیسی «علیه‏السلام»نازل شده بود . . 2- در انجیل احکام وجود داشته است . 3- در انجیل از آمدن حضرت رسول «صلی الله علیه واله»خبر داده شده بود چنانکه فرموده . این مطلب در «حمد» مشروحاً بیان گردید ایضاآیه . که حکایت قول عیسی «علیه‏السلام»است. 4- از دو آیه زیر چند مطلب بدست می‏آید . می‏شود گفت :مراد از «هُدی» در اول آیه اعتقادات حق و از «نور» احکام و از «هدی» در ذیل آیه موضوعات تقوایی و اخلاقی است که پشت سرش «وَمَوْعِظَةَ لِلْمُتَّقینَ» آمده است ایضا جمله «وَلْیُحْکُمْ اَهْلُ الْاِنْجیلِ بِما اَنْزَلَ اللهُ فیهِ» دال بر آن است که انجیل حاوی بعضی از احکام بوده است. پس باید گفت: اولا انجیل دارای مقداری احکام و معارف دینی و موعظه بوده است. ثانیا انجیل وجود تورات و حقانیت آن را تصدیق کرده است. «مُصَدِقاً لِمابَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ التَّوْراةِ» ثالثا عیسی «علیه‏السلام» یک انجیل داشته نه چهار انجیل. و چون این چهار انجیل در موقع نزول قرآن وجود داشته‏اند قرآن با انکار چهاربودن آنها باز تصدیق دارد که مقداری از آنچه به عیسی «علیه‏السلام» نازل شده در ضمن آن چهار انجیل هست. و از آیه . که خطاب به بنی اسرائیل است به دست می‏آید که بنی اسرائیل با وجود انجیل لازم بود بتوراة عمل کنند که در صورت احلال بعض محرمات لازم بود بقیه را همچنان حرام دانسته و ترک نمایند و از اینجا می‏شود گفت: که انجیل تتمه و مکمل تورات بوده نه ناسخ آن. و از آیه . روشن می‏شود که مقداری از انجیل از بین رفته است و آن را فراموش کرده‏اند و نیز آیه . نشان می‏دهد که مقداری از انجیل را مخفی می‏کردند زیرا آیات ماقبل نشان می‏دهد که خطاب« یا اَهْلَ الْکِتابِ» شامل یهود ونصاری است. نظری به اناجیل اربعه گفتیم که قرآن مجید وجود یک انجیل را قبول می‏کند و اناجیل چهارگانه که فعلا مورد تصدیق نصاری است از نظر قرآن قابل قبول نیست ولی دراینکه مقداری از کلمات انجیل اصلی در آنها است مورد تایید قرآن مجید می‏باشد، نصاری انجیل برنابارا تصدیق ندارند و از قدیم خواندن آن راتحریم کرده‏اند که آن موضوع صلب مسیح، فدابودن او از طرف گناهکاران و خرافات دیگر را از بین می‏برد و دکان غفران گناه بدست پاپ‏ها و غیره را تخته می‏کند. اناجیل چهارگانه عبارت اند از: انجیل متی، انجیل مرقس، انجیل لوقاو انجیل یوحنا. انجیل متی هاکس در کتاب قاموس مقدس ذیل لفظ «متی» او را از شاگردان مسیح «علیه‏السلام»می‏داند و گوید: زمان تصنیف انجیل او معلوم نیست ولی همه تصدیق دارند که پیش از اناجیل دیگر انتشار یافت برخی بر آنند که در سال 38 میلادی و بعضی بر اینکه مابین سال 50 و 60 تصنیف شد. ولی در ذیل لفظ «انجیل» می‏گوید: برای اظهار و بیان آنکه کدام یک از اناجیل زودتر نوشته شده رشته عقاید محکم به اینجا می‏کشد که انجیل مرقس زودتر از همه نوشته شد و ظن قوی است که استناد او اطلاعات پطرس رسول بود پس از آن متی و لوقا نوشته شدند، متی در نوشتن انجیل خود انجیل مرقس ویک نسخه دیگری از گفته‏های مسیح را که شاید خودش تهیه کرده بود... منبع اطلاعات خود قرارداد. هاکس آنگاه می‏گوید: منکرین مسیح در قدیم الایام می‏گفتند که اناجیل چون سی سال یا بیشتر بعد از صعود مسیح نوشته شدند دارای صحت و اعتباری نیستند. آنگاه‏این سخن را رد می‏کند که: خیلی از محتویات اناجیل سالها قبل از آنکه انجیلی نوشته شود به رشته تحریر در آمده بودند. راجع به شخصیت متی در ذیل همین کلمه پس از ذکر آنکه شاگردان مسیح وملازم او بود می‏گوید پس از عیسی «علیه‏السلام» از حیات وخدمت وی اطلاعی نداریم به قولی در «کوش» موعظه ی کرده و در آنجا شهید شده است و به قولی در «یهودیه» به خدمت مشغول بود که یهود سنگسارش کردند. متی خودش در انجیل خودباب نهم بند نهم می‏گوید: عیسی مردی را که متی نام داشت دید به باجگاه (یعنی محل وصول عوارض) نشسته به او گفت: از من پیروی کن او درحال برخاسته ازعقب عیسی روانه شد. مرحوم بلاغی در الرحلةالمدرسیه به استناد این گفته فرموده: که متی در محل وصول عوارض از طرف یونانیان مأمور وصول عوارض بود که از شغلش دست کشیده پیروی عیسی نمود. و جدی در دائرةالمعارف ذیل لغت انجیل گفته: انجیل متی قدیمیترین انجیلی است که سی سال پس از عیسی «علیه‏السلام» در اورشلیم به لغت عبری نوشته شده است. انجیل مرقس در گذشته از هاکس نقل شد که انجیل مرقس پیش از انجیل متی نوشته شده ولی محققین آن را قبول ندارند، وجدی در دائرةالمعارف می‏گوید: انجیل مرقس در حوالی 66 میلادی در روم بعد ازانجیل متی به زبان یونانی نوشته شد. نام اصلی مرقس یوحنا است که لقبش مرقس بود چنانکه در کتاب اعمال رسولان باب دوازدهم نقل شده هاکس گوید: مرقس خویش و شاگرد بارنابا بود در سفر وعبور از «قبرس» به «پرچه پمفولیه» رفیق و مصاحب پولس و بارنابا بود و از آنجا بدون رضایت پولس آنها را گذاشته به اورشلیم مراجعت نمود. او پسر مریم نامی است که حواریون در خانه او در اورشلیم جمع می‏شدند و احتمال می‏رود که در آنجا عقائد مسیحیه را از پطرس تعلیم یافته باشد لذا پطرس او را فرزند خطاب می‏کرد... مورخین سلف اتفاق دارند که هرچند مرقس از حواریون نبوده ولی انجیل خود را تحت توجه پطرس تصنیف نمود... (قاموس کتاب مقدس ماده مرقس). در المیزان ج 3 ص 342 از قصص الانبیاء عبدالوهاب نجار نقل کرده که مرقس انجیل خویش را به امر پطرس نوشت و الوهیت مسیح عقیده نداشت. علی هذا مرقس از شاگردان حضرت عیسی «علیه اسلام» نبوده است. انجیل لوقا لوقانه از حواریون بود و نه عیسی «علیه السلام» را دیده بود و نصرانیت را از پولس فراگرفت، پولس در ابتدا یهودی متعصبی بود که نصاری را اذیت می‏کرد و در کارشان اخلال می‏نمود، نگاه به طور بی سابقه تغییر عقیده داد و گفت: در حالت بیهوشی مسیح را مرا لمس کرد و از اسائه ادب نسبت به پیروانش ملامت و منع نمود و من به مسیح ایمان آوردم و مرا مأمور کرد تا در ترویج انجیل بکوشم. پولس همان است که ارکان مسیحیت فعلی را محکم کرد و گفت: «ایمان به مسیح در نجات انسان کافی است و احتیاج به عمل نیست» و پولس بود که گوشت خوک و میته را بر نصاری حلال کرد و از ختنه و از بسیار چیزها که در تورات بود نهی کرد با آنکه تورات مورد تصدیق انجیل بود و جز اشیاء معدودی از محرمات تورات را حلال نکرد. لوقا انجیل خویش را بعد از مرقس و پس از مرگ پطرس و پولس نوشت و خودش تصریح می‏کند که انجیلش کتاب الهامی نیست زیرا در ابتداء انجیل خطاب ه «تیوفلس» که یکی از اشراف یونان بود چنین می‏گوید: از آنجا که بسیاری از مردم شروع به تألیف کردند راجع به آنچه در نزد ما بود، من نیز چنان مصلحت دیدم که همه را به ترتیب به تو بنویسم ای تیوفلس عزیز. آنگاه شروع به حکایت می‏کند. رجوع شود به قاموس کتاب مقدس ماده لوقا و پولس و الرحلة المدرسیه ج 1 ص 184 باب احوال پولس و ص 128 فصل «من هو لوقا» و انجیل لوقا باب اول و المیزان ج 3 ص 342. انجیل یوحنا یوحنا در انجیل خود به الوهیت مسیح (نعوذ باللَّه) بیشتر معترض شده هاکس ذیل لغت «انجیل» می‏نویسد: انجیل یوحنا مطلب الوهیت مسیح را بیش از سائرین معترض شده و مقاومتی را که فریسیان نسبت به مسیح می‏نمودند... و فقره احیاء ایلعاذر را به تفصیل مذکور می‏دارد. در المیزان ج 3 ص 343 از قصص الانبیاء عبدالوهاب نجار از «جرجیس‏زدین لبنانی» نقل شده: که چون «شیرینطوس» و «ابیسون» و پیروان آنها مسیح را از انسان مخلوق می‏دانستند که وجودش پس از مادرش می‏باشد لذا اسقفهای آسیا و دیگران در سال 96 میلادی نزد یوحنا جمع شده و از وی خواستند که برای آنها انجیلی بنوسید که دیگران ننوشته‏اند و درآن الوهیت مسیح را به نوع خاصی بیان دارد یوحنا نتوانست از مسئول آنها سرپیچی کند (تمام شد). به دین طریق یوحنا در نوشتی الوهیت عیسی «علیه السلام» تحت تأثیر دیگران واقع شده است. به قولی: یوحنا صاحب انجیل از شاگردان عیسی «علیه السلام» است در انجیل متی باب چهارم هست که یوحنا و برادرش یعقوب با پدر خویش «زَبدَی» دام صیادی خود را اصلاح می‏نمودند، عیسی آن دو را به سوی خویش خواند در حال، کشتی و پدر خویش را رها کرده از پی عیسی روان شدند.این مطلب در انجیل مرقس باب اول نیز نقل گردیده است و در انجیل لوقاباب پنجم گفته که یوحنا و برادرش شریک شمعون پطرس در صید ماهی بودند. بنابر عقیده دیگران یوحناییکه انجیل را نوشته غیراز یوحنای حواری است مستر هاکس در قاموس خود ذیل ماده یوحنا می‏نویسد: در قرن اخیر بعضی از نقاد این عقیده را پیداکردند که انجیل یوحنا در اوائل قرن دوم نوشته شده و نیز معتقداند که مؤلف یوحنای رسول نبوده بلکه یوحنای دیگری موسوم به یوحنای شیخ آن را نوشته است آنگاه گوید: بعضی از مسیحیان حقیقی دارای این عقیده‏اند ولی اکثر نصاری آن را نوشته یوحنای رسول می‏دانند. *** کوتاه سخن آنکه انجیل واقعی عیسی «علیه‏السلام»از بین رفته و اناجیل فعلی پس از آن حضرت بعضی بوسیله شاگردان و بعضی بوسیله دیگران نوشته شده و قدیمترین آنها که انجیل متی باشد چنانکه گفته شد در سال 38 یا بین 50 و 60 میلادی نوشته شده است. در المیزان از کتاب میزان الحق نقل شده که محققین قدیم و جدید مسیحیان عقیده دارند که نسخه اصلی انجیل متی به زبان عبری نوشته شده بود سپس به یونانی و غیره ترجمه شده و اما نسخه اصلی مفقود شده و حال ترجمه و مترجم معلوم نیست (فخرالاسلام نیز در انیس الاعلام چنین گفته است) هاکس در قاموس ذیل «متی» مطلب را به جایی نمی‏رساند و فقط نقل اختلاف می‏کند و خود متمایل به یونانی بودن اصل آن می‏باشد. گذشته از اینها گفته‏اند در قرن اول و دوم میلادی اناجیل بسیاری نوشته شد که شماره آنها از صد گذشت آنگاه به دستور پاپ داماسیوس اناجیل چهارگانه فعلی که موافق با تعلیم کلیسا بود انتخاب وبقیه تحریم شدند (المیزان نقل ازتفسیر طنطاوی) از جمله اناجیلی که کلیسا تحریم کرد انجیل «برنابا» بود که با عقیده قرآن مجید در باره عیسی تطابق داشت که خواهیم گفت. احکام اناجیل اناجیل فعلی به قوانین و احکام توجهی نکرده و مجموع احکام آن چندماده ازاین قبیل است: 1- شخص باید به گرفتن یک زن اکتفا کند. 2- کسیکه همسر خود را طلاق گوید دیگر نباید زن بگیرد. 3- زن مطلقه نباید شوهر کند. 4- طلاق جز بعلت زنا جایز نیست. (قاموس کتاب مقدس ماده طلاق انجیل متی باب 5 و 19). انجیل برنابا انجیل برنابا همان است که پاپ جلاسیوس اول که در سال 492 میلادی برتخت پاپی جلوس کرد غیر از اناجیل چهارگانه از جمله خواندن انجیل «برنابا» را تحریم نمود، علت این امر آن بود که انجیل برنابا مخالف تعالیم اناجیل چهارگانه بود و با اغراض سیاسی پاپها و صلب مسیح و غفران گناه بوسیله کشیشان جور در نمی‏امد و قصص مسیح را تا حدی راست بیان کرده و به آمدن رسول خدا «صلی الله علیه‏واله» صریحا بشارت داده بود. هاکس در قاموس خود ذیل «برنابا» با آنکه از او بسیار تمجید کرده گوید: انجیل او را یک نفر مسلمان به زبان ایتالیایی نوشته که برساند کتاب مقدس تحریف یافته است. هاکس حق دارد که این انجیل را قبول نکند زیرا در صورت قبول کردن باید از اناجیل چهارگانه دست کشیده و مسیحیت کنونی را ترک کند. انجیل برنابا قرنها ناپدید بود تا در قرن 16 میلادی اسقفی به نام «فرامرینو»یک نسخه از آن را که به زبان ایتالیایی بود در کتابخانه پاپ «اسکوتس» پنجم بدست آورد و در آستین خود پنهان کرد و در فرصتهای مناسب آن را بدقت مطالعه کرد و در پرتو آن به اسلام هدایت یافت و در اوائل قرن 18 میلادی نیز یک نسخه اسپانیولی از این انجیل بدست آمد و پس از آن به توسط دکتر «منکهوس» به زبان انگلیسی ترجمه شد، در سال 1908 شخصی بنام دکتر خلیل سعادت آن را به زبان عربی ترجمه کرد و در این اواخر علامه معظم حیدرقلی خان سردار کابلی آن را به فارسی ترجمه کردند و آن ترجمه در کرمانشاه به چاپ رسید، پس از انتشار این ترجمه معلوم شد که علت آنکه کشیشان با شدت هر چه تمامتر با این انجیل مبارزه می‏کرده می‏گفتند این استکه در آن کتاب مکررا و صریحا به آمدن پیغمبر اسلام بشارت داده شده و بعلاوه تصریح کرده است که عیسی بدار آویخته نشده بلکه یهودای اسخریوطی به جای او اشتباها بدار آویخته و کشته شده است بدیهی است که هرگاه این انجیل از ابتدا منتشر می‏شد و به دست مردم می‏رسید، دکان گناه بخشیدن و بهشت فروختن کشیشان را می‏بست و ایشان را از منافع سرشار... محروم و ممنوع می‏ساخت زیرا همه این تشریفات بر اساس مسئله فداء و مصلوب شدن مسیح استوار است و انجیل برنابا این خرافت را از بن انکار کرده است لذا کلیسا این انجیل را غیرقانونی اعلام کرد و پاپها در طی پیامهای مؤکد خود مسیحیان را از خواندن آن منع کردند. (فرهنگ قصص قران تألیف صدر بلاغی ماده انجیل) ایضا رجوع شود به الرحلة المدرسیه جلد اول فصل (احوال برنابا- انجیل برنابا) و نیز مقدمه انجیل برنابا ترجمه آقای مرتضی فهیم که چهار مقدمه بر آن به قلم آقای سیدمحمود طالقانی و دکتر خلیل سعادت و رشیدرضای مصری ناشر عربی انجیل برنابا، و مرتضی فهیم نوشته شده است. نگارنده گوید: یکی از نکات حساس انجیل برنابا آن است که در فصلهای متعدد به آمدن حضرت رسول «صلی‏الله‏علیه‏واله» تصریح می‏کند. و نیز صلب عیسی «علیه‏السلام» راانکار می‏کند و گوید: خود شاهد جریان بودم که یهودا را به جای عیسی به دار زدند ولی مثلا در فصل 15 دارد که عیسی آب را به شراب تبدیل کرد و به مجلس شراب آمد و نیز یوسف نامی را شوهر مریم می‏نویسد ولی قبل از زناشویی دانست که از غیب حامله است به او دست نزد. در تفسیر المیزان فرموده: بعضی قائلند بر اینکه در تاریخ دو نفر مسیح وجود داشته است: مسیح غیر مصلوب و مسیح مصلوب و فاصله زمانی بین این دو بیشتر از پانصد سال بوده است و تاریخ میلادی که در موقع نوشتن این کتاب می‏باشد 1975 می‏باشد به هیچ یک از دو مسیح تطبیق نمی‏کند بلکه مسیح غیر مصلوی بیشتر از 250 سال پیش از این تاریخ زیسته است و در حدود 60 سال زندگی کرده و مسیح مصلوب بیشتر از 290 سال بعد از این تاریخ است و در حدود 33 سال زندگی کرده است (المیزان ج 3 ص 345). هاکس در قاموس خود در ماده مسیح ولادت آن حضرت را چهار سال پیش از تاریخ میلادی گفته است. میلادی فعلی.