محمودی

محمودی ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
محمودی (اسفراین)
محمودی (بافت)
محمودی (جیرفت)
محمودی (قوچان)
محمودی (میناب)
محمودی (یزد)

طایفۀ کُرد ایران و عثمانی، از طوایف ساکن در شرق دریاچۀ وان و کوه های یالچین، تا درۀ قطور از نواحی شهرستان خوی در آذربایجان غربی، متشکل از ۱۲۰ تیره، از طوایف بزرگ یزیدی. اینان تا نیمۀ دوم قرن ۱۰ق، بر این مذهب باقی بودند. به نوشتۀ بدلیسی، اصل و نسب امرای محمودی به سلاطین مروانی (احتمالا مروانیان دیار بکر ۳۷۲ـ۴۷۸ق/۹۸۲ـ۱۰۸۵م) می رسید. جد آنان، شیخ محمود در زمان قرایوسف قراقویونلو از جزیرۀ ابن عمر به حدود آذربایجان آمد و با اجازۀ او در قلعۀ آشوت جای گرفت و پس از چندی به جبران شهامت هایی که در بعضی از جنگ ها از خود نشان داده بود، امارت نواحی آشوت و خوشاب را به دست آورد و اتباع و اقوامش به محمودی موسوم شدند. امرای محمودی در زمان آق قویونلوها، اعتبار بیشتری یافتند و ناحیۀ الباق ضمیمۀ حکومت آنان شد. محمودی ها، پس از آن به شاه اسماعیل صفوی پیوستند و در زمان شاه طهماسب میان دولت های صفوی و عثمانی تقسیم شدند. در عصر شاه عباس نیز این وضع تکرار شد. در این روزگار، یک گروه از محمودیان را به عراق عجم فرستادند. شاهوردی سلطان محمودی تا ۱۰۲۰ق حاکم بنفهل (ایرانشهر) بود و پس از مرگ او برادرش شیرازی سلطان به حکومت نشست. در همان سال ها عبدالله بیگ حاکم خوشاب و زینل خان حاکم قراحصار و مصطفی بیگ حاکم ماکو و زینل بیگ محمودی حاکم چورس بودند. محمودی ها از دورۀ شاه صفی و شاه عباس دوم، اتباع دولت عثمانی شدند.