(چِ) [ تر - مغ . ] ( اِ.) 1 - زر یا سیم مسکوک . 2 - پول طلا یا نقره . 3 - واحدی برای آب که تقریباً برابر دوازده ساعت آب است .
آقچه
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
آقچه . [ چ َ / چ ِ ] (ترکی ، اِ) اَخْچه . اَقْچه .زر یا سیم مسکوک ، و توسعاً، هر مسکوکی :
وز پی آن تا زند سکه به نام بقاش
میزند از آفتاب آقچه موزون فلک .
آقچه زر گر هزار سال بماند
عاقبتش جای هم دهانه ٔ گاز است .
شاهد طارم فلک رست ز دیو هفت سر
ریخت بهر دریچه ای آقچه زرّ شش سری .
وز پی آن تا زند سکه به نام بقاش
میزند از آفتاب آقچه موزون فلک .
خاقانی .
آقچه زر گر هزار سال بماند
عاقبتش جای هم دهانه ٔ گاز است .
خاقانی .
شاهد طارم فلک رست ز دیو هفت سر
ریخت بهر دریچه ای آقچه زرّ شش سری .
خاقانی .
فرهنگ عمید
۱. سکۀ سیم یا زر؛ زر یا سیم مسکوک؛ پول طلا یا نقره: ◻︎ آقچهٴ زر کو هزارسال بماند / عاقبتش جای هم دهانهٴ گاز است (خاقانی: ۸۲۹).
۲. ریزۀ زر.
کلمات دیگر: