جودو
فارسی به انگلیسی
عربی به فارسی
فن دفاع بدون اسلحه ژاپوني , کشتي جودو
مترادف و متضاد
جودو
جودو
جودو
فرهنگ معین
(جُ دُ ) [ انگ . ] (اِ. ) از روش های دفاع فردی و ورزش های رزمی برای به هم زدن تعادل ، بلند کردن و زمین زدن حریف .
فرهنگ عمید
نوعی ورزش رزمی و دفاع بی اسلحه که شامل فنونی برای از پا درآوردن و به زمین زدن حریف، و درگیری نزدیک با او است.
دانشنامه عمومی
جودو (به ژاپنی: 柔道) ( تلفظ راهنما·اطلاعات) یک ورزش و هنر اصیل ژاپنی است که ورزش آن به عنوان یکی از کارآمدترین، تکنیکی ترین و سخت ترین ورزش های رزمی در جهان شناخته شده (مجله جهانی Fighter news. 1977) و هنر جودو به معانی طریقت نرمی، شیوه ظریف یا راه ملایمت و مدارا است؛ منشأ جودو، هنر جنگی تن به تن سامورایی ها جوجوتسو و کُشتی پهلوانی باستانی ژاپن، یاوارا، با بیش از دو هزار سال تاریخ است و در سال ۱۸۸۲ توسط استاد جیگورو کانو پایه گذاری و به جامعهٔ ژاپن معرفی شد. استاندارد و مرکز فدراسیون جهانی جودو، سازمان کودوکان Kodokan جودو در شهر توکیو پایتخت ژاپن می باشد. جودو نخستین رشتهٔ رزمی است که در المپیک ۱۹۶۴ توکیو وارد بازی های المپیک شد.
جودوکا: جودوکار
اوکِمی: تکنیک افت بی خطر (نحوهٔ صحیح زمین خوردن)
مائه ماواری: غلت به جلو
دوجو: محل تمرین جودو
سِن سِی: استاد
میگی: راست
هیداری: چپ
جودوگی: لباس جودو
ریتسورِی: تعظیم ایستاده
سِیزا: نِشَسته یا نِشَستن
گریس :بلند شو یا بلند شدن
رِی: دستور ادای احترام
هاجیمه: دستور شروع مسابقه
ماتِی: دستور توقف مسابقه
جونای: داخل
جوگای: خارج
تاتامی: تشک (حصیری) جودو
نه وازا: فنون خاک
توری: مبارزی که اجرای فن می کند (یا برندهٔ نهایی فن)
اوکه: مبارزی که فن بر روی او اجرا می شود (یا بازندهٔ نهایی فن)
آنزا: چهار زانو نشستن
آشی وازا: تکنیک های پا
آیومی آشی: راه رفتن عادی
گوشین هو: طریقت دفاع از خود
گوشین جوتسو: هنر دفاع شخصی (در برابر سلاح های سرد و گرم)
هانسوکوماکی: شکستن مقررات در مسابقه
جی گوتای: استقرار یا حالت دفاعی
جوسِکی: مکان نشستن ویژه یا بالاتر در دوجو برای جودوکاران ارشد
کوزوشی: شکستن. برهم زدن تعادل حریف یا حریفان (کلید و آغاز هر فن)
تسوکوری: قرارگیری در وضعیت پرتاب یا خاک کردن (بعد از کوزوشی)
کاکه: تکمیل یا اجرای نهایی فن (بعد از تسوکوری)
کی کو: تمرین
کی گا: صدمه
کی آی: فریاد روحیه بخش یا خروش روح
کوشی وازا: تکنیک های کمر
مودان شا: کسی که کمربند سیاه ندارد
ناگه وازا: تکنیک های پرتاپ کردن
اوبی: کمربندی که روی لباس می پوشند
رِی گی ساهو: تشریفات و رسوم اخلاق و احترام در دوجو
رِنراکو وازا: تکنیک های ترکیبی
رِنزوکو وازا: تکنیک های ادامه دار
ریتسورِی: تعظیم کردن در حالت ایستاده
شی آی: مسابقه
شی هان: استاد ارشد
سوتای رنشو: حریف تمرینی
تای ساباکی: جابجایی بدن
توکویی وازا: فن شگرد یا فنون موردعلاقه
تسوری کومی: بالا کشیدن
وازا: فن
یودان شا: کسی که کمربند سیاه دارد
زارِی: تعظیم کردن در حالت زانوزده
نوگاره کاتا: فرمها یا روش های فرار از فن
جودو را روش زندگی می دانند.
تاریخچهٔ جودو از زندگی مؤسس آن جدایی ناپذیر است. پایه گذار این هنر رزمی اصیل، استاد جیگورو کانو بنیان گذار سیستم مدرن تربیت بدنی مدارس و دانشگاه های ژاپن در اواخر قرن نوزدهم (دورهٔ مِیجی)، دانشمند فرهیخته و متخصص در چندین مکتب قدرتمند و پیشروی جوجوتسو از جمله کیتو-ریو و تِنجین شین یو-ریو بود. استاد کانو نخستین فرد آسیایی بود که به عضویت کمیتهٔ بین المللی المپیک درآمد. جیگورو کانو در یک خانوادهٔ قدیمی و ثروتمند، با سابقهٔ طولانی در تولید و فروش ساکه در ناحیهٔ میکاگه واقع در منطقهٔ هیگاشی نادا در شهر کوبه زاده شد. پدر استاد، جیروساکو مارِشیبا کانو، پسرخواندهٔ کاهن اعظم معبد (ایزدکدهٔ) شینتوییِ هیوشی بود که کسب و کار موروثی خانواده را انتخاب نکرد و در مقام یک روحانی ارشد شینتو زندگی اش را وقف امور مذهبی و آموزشی کرد. او باور عمیقی به ارزش تحصیل و نیروی تعلیم و تربیت داشت و از ابتدا پسر سوم خود، جیگورو را برای کسب علم و معرفت به دست استادان بزرگی چون چوکوئون یاماموتو و شوسِتسو آکیتا سپرد. استاد در سن نه سالگی مادر خود، بانو ساداکو کانو را از دست داد و همان سال پدر، خانواده را به توکیو منتقل کرد. کانوی جوان در مدارس خصوصی ثبت نام کرد و از ابتدا معلم خصوصی زبان انگلیسی داشت. در سال ۱۸۷۴ برای پیشرفت در مهارتهای زبان انگلیسی و آلمانی به مدرسه ای تحت مدیریت اروپایی ها فرستاده شد.در آن زمان استاد کانو تنها ۱٫۴۷ متر قد و ۴۱ کیلو وزن داشت. روزی بایسِی ناکای، یکی از دوستان خانواده که پیشتر عضو محافظین شوگون نیز بود، دربارهٔ جوجوتسو به عنوان بهترین شکل تمرین بدنی صحبت می کرد. پس از آن برخی از فنون جوجوتسو را برای کانوی جوان اجرا کرد و به او نشان داد که با هنر چیرگی بر نیروها و درک لطافت و ظرافت فنون قدیمی جوجوتسو چگونه یک شخص کوچک اندام نیز می تواند بر حریفی تنومند و بلندقد پیروز شود. با وجود مخالفت ناکای و حتی پدر مبنی بر خطرناک و از مُد افتاده بودن نبرد تن به تن سامورایی، کانو عزم کرد که هنر را بیاموزد.
این چنین بود که چشمهٔ جودو از دل صخرهٔ کهنسال جوجوتسو جوشید. استاد جیگورو کانو در سال ۱۹۳۸ هنگام بازگشت از سفر کاری خود به مصر با کشتی هیکاوا مارو، در اثر ابتلاء به ذات الریه درگذشت. او با تعریف دوبارهٔ هنر رزمی از شیوه ای مخصوص برای جنگیدن و پیروز شدن به یک طریقت معنوی در زندگی و سلامتی جسم و روح برای عموم جامعه، میراثی ابدی برای نسلهای آینده بر جای گذاشت.
جودوکا: جودوکار
اوکِمی: تکنیک افت بی خطر (نحوهٔ صحیح زمین خوردن)
مائه ماواری: غلت به جلو
دوجو: محل تمرین جودو
سِن سِی: استاد
میگی: راست
هیداری: چپ
جودوگی: لباس جودو
ریتسورِی: تعظیم ایستاده
سِیزا: نِشَسته یا نِشَستن
گریس :بلند شو یا بلند شدن
رِی: دستور ادای احترام
هاجیمه: دستور شروع مسابقه
ماتِی: دستور توقف مسابقه
جونای: داخل
جوگای: خارج
تاتامی: تشک (حصیری) جودو
نه وازا: فنون خاک
توری: مبارزی که اجرای فن می کند (یا برندهٔ نهایی فن)
اوکه: مبارزی که فن بر روی او اجرا می شود (یا بازندهٔ نهایی فن)
آنزا: چهار زانو نشستن
آشی وازا: تکنیک های پا
آیومی آشی: راه رفتن عادی
گوشین هو: طریقت دفاع از خود
گوشین جوتسو: هنر دفاع شخصی (در برابر سلاح های سرد و گرم)
هانسوکوماکی: شکستن مقررات در مسابقه
جی گوتای: استقرار یا حالت دفاعی
جوسِکی: مکان نشستن ویژه یا بالاتر در دوجو برای جودوکاران ارشد
کوزوشی: شکستن. برهم زدن تعادل حریف یا حریفان (کلید و آغاز هر فن)
تسوکوری: قرارگیری در وضعیت پرتاب یا خاک کردن (بعد از کوزوشی)
کاکه: تکمیل یا اجرای نهایی فن (بعد از تسوکوری)
کی کو: تمرین
کی گا: صدمه
کی آی: فریاد روحیه بخش یا خروش روح
کوشی وازا: تکنیک های کمر
مودان شا: کسی که کمربند سیاه ندارد
ناگه وازا: تکنیک های پرتاپ کردن
اوبی: کمربندی که روی لباس می پوشند
رِی گی ساهو: تشریفات و رسوم اخلاق و احترام در دوجو
رِنراکو وازا: تکنیک های ترکیبی
رِنزوکو وازا: تکنیک های ادامه دار
ریتسورِی: تعظیم کردن در حالت ایستاده
شی آی: مسابقه
شی هان: استاد ارشد
سوتای رنشو: حریف تمرینی
تای ساباکی: جابجایی بدن
توکویی وازا: فن شگرد یا فنون موردعلاقه
تسوری کومی: بالا کشیدن
وازا: فن
یودان شا: کسی که کمربند سیاه دارد
زارِی: تعظیم کردن در حالت زانوزده
نوگاره کاتا: فرمها یا روش های فرار از فن
جودو را روش زندگی می دانند.
تاریخچهٔ جودو از زندگی مؤسس آن جدایی ناپذیر است. پایه گذار این هنر رزمی اصیل، استاد جیگورو کانو بنیان گذار سیستم مدرن تربیت بدنی مدارس و دانشگاه های ژاپن در اواخر قرن نوزدهم (دورهٔ مِیجی)، دانشمند فرهیخته و متخصص در چندین مکتب قدرتمند و پیشروی جوجوتسو از جمله کیتو-ریو و تِنجین شین یو-ریو بود. استاد کانو نخستین فرد آسیایی بود که به عضویت کمیتهٔ بین المللی المپیک درآمد. جیگورو کانو در یک خانوادهٔ قدیمی و ثروتمند، با سابقهٔ طولانی در تولید و فروش ساکه در ناحیهٔ میکاگه واقع در منطقهٔ هیگاشی نادا در شهر کوبه زاده شد. پدر استاد، جیروساکو مارِشیبا کانو، پسرخواندهٔ کاهن اعظم معبد (ایزدکدهٔ) شینتوییِ هیوشی بود که کسب و کار موروثی خانواده را انتخاب نکرد و در مقام یک روحانی ارشد شینتو زندگی اش را وقف امور مذهبی و آموزشی کرد. او باور عمیقی به ارزش تحصیل و نیروی تعلیم و تربیت داشت و از ابتدا پسر سوم خود، جیگورو را برای کسب علم و معرفت به دست استادان بزرگی چون چوکوئون یاماموتو و شوسِتسو آکیتا سپرد. استاد در سن نه سالگی مادر خود، بانو ساداکو کانو را از دست داد و همان سال پدر، خانواده را به توکیو منتقل کرد. کانوی جوان در مدارس خصوصی ثبت نام کرد و از ابتدا معلم خصوصی زبان انگلیسی داشت. در سال ۱۸۷۴ برای پیشرفت در مهارتهای زبان انگلیسی و آلمانی به مدرسه ای تحت مدیریت اروپایی ها فرستاده شد.در آن زمان استاد کانو تنها ۱٫۴۷ متر قد و ۴۱ کیلو وزن داشت. روزی بایسِی ناکای، یکی از دوستان خانواده که پیشتر عضو محافظین شوگون نیز بود، دربارهٔ جوجوتسو به عنوان بهترین شکل تمرین بدنی صحبت می کرد. پس از آن برخی از فنون جوجوتسو را برای کانوی جوان اجرا کرد و به او نشان داد که با هنر چیرگی بر نیروها و درک لطافت و ظرافت فنون قدیمی جوجوتسو چگونه یک شخص کوچک اندام نیز می تواند بر حریفی تنومند و بلندقد پیروز شود. با وجود مخالفت ناکای و حتی پدر مبنی بر خطرناک و از مُد افتاده بودن نبرد تن به تن سامورایی، کانو عزم کرد که هنر را بیاموزد.
این چنین بود که چشمهٔ جودو از دل صخرهٔ کهنسال جوجوتسو جوشید. استاد جیگورو کانو در سال ۱۹۳۸ هنگام بازگشت از سفر کاری خود به مصر با کشتی هیکاوا مارو، در اثر ابتلاء به ذات الریه درگذشت. او با تعریف دوبارهٔ هنر رزمی از شیوه ای مخصوص برای جنگیدن و پیروز شدن به یک طریقت معنوی در زندگی و سلامتی جسم و روح برای عموم جامعه، میراثی ابدی برای نسلهای آینده بر جای گذاشت.
wiki: جودو
دانشنامه آزاد فارسی
جودو (judo)
مرکب از دو واژۀ ژاپنی به معنی «طریق ملایم». نوعی کُشتی با ریشۀ ژاپنی. دو مبارز شلوار و پیراهن گشاد کمربندداری به تن می کنند تا به آسانی بتوان آن را در چنگ گرفت. تشک مربعی شکل از شدت ضربۀ سقوط می کاهد و هرگاه حریفی در موقعیت دردناکی گرفتار شود، با زدن کف دست بر روی تشک اعلام تسلیم می کند. رنگ کمربندها درجۀ مهارت را نشان می دهند: مبتدیان کمربند سفید دارند؛ بعد از آن کمربند زرد است؛ سپس نارنجی (دو درجه)؛ سبز (دو درجه)؛ آبی (دو درجه)؛ قهوه ای (دو درجه)؛ و سیاه (درجات دان۱، مرکب از دَه درجه که از دان یک تا دان پنج کمربند سیاه می بندند، از دان شش تا نُه کمربند قرمز و سفید، و دان دَه قرمز یک دست). جودو ورزشی است حاصل ترکیب شکل هایی از جوجیتسو۲ که مهارت دفاع از خود و دفاع بدون اسلحۀ ژاپنی است و ابتدا نوعی هنر رزمی سرّی در میان سامورایی ها بوده است. در حال حاضر جودو در سراسر دنیا در نیروهای نظامی، پلیس و بسیاری از مدارس آموزش داده می شود و در ۱۹۶۴ به رشته های المپیک اضافه شد. اولین دورۀ مسابقات قهرمانی جهان این رشته برای مردان در ۱۹۵۶ و برای زنان در ۱۹۸۰ برگزار شد. در حال حاضر هر دو سال یک بار مسابقات قهرمانی آن برگزار می شود.danjujitsu
مرکب از دو واژۀ ژاپنی به معنی «طریق ملایم». نوعی کُشتی با ریشۀ ژاپنی. دو مبارز شلوار و پیراهن گشاد کمربندداری به تن می کنند تا به آسانی بتوان آن را در چنگ گرفت. تشک مربعی شکل از شدت ضربۀ سقوط می کاهد و هرگاه حریفی در موقعیت دردناکی گرفتار شود، با زدن کف دست بر روی تشک اعلام تسلیم می کند. رنگ کمربندها درجۀ مهارت را نشان می دهند: مبتدیان کمربند سفید دارند؛ بعد از آن کمربند زرد است؛ سپس نارنجی (دو درجه)؛ سبز (دو درجه)؛ آبی (دو درجه)؛ قهوه ای (دو درجه)؛ و سیاه (درجات دان۱، مرکب از دَه درجه که از دان یک تا دان پنج کمربند سیاه می بندند، از دان شش تا نُه کمربند قرمز و سفید، و دان دَه قرمز یک دست). جودو ورزشی است حاصل ترکیب شکل هایی از جوجیتسو۲ که مهارت دفاع از خود و دفاع بدون اسلحۀ ژاپنی است و ابتدا نوعی هنر رزمی سرّی در میان سامورایی ها بوده است. در حال حاضر جودو در سراسر دنیا در نیروهای نظامی، پلیس و بسیاری از مدارس آموزش داده می شود و در ۱۹۶۴ به رشته های المپیک اضافه شد. اولین دورۀ مسابقات قهرمانی جهان این رشته برای مردان در ۱۹۵۶ و برای زنان در ۱۹۸۰ برگزار شد. در حال حاضر هر دو سال یک بار مسابقات قهرمانی آن برگزار می شود.danjujitsu
wikijoo: جودو
واژه نامه بختیاریکا
( جو دُو ) جو دان؛ دندان آسیای چارپایان؛ دندان های آسیاب تک سکم ها که درونی گود دارد.
جو دوغ؛ ازغذاهای ساده و فقیرانه
جو دوغ؛ ازغذاهای ساده و فقیرانه
پیشنهاد کاربران
جودو یعنی قدرت یعنی شجاعت
راه و روش زندگی
بنام خد ا
با سلام ، جودو که ورزش ملی ژاپن میباشد در زمره هنرهای رزمی نرم قرار دارد یعنی ظربه زدن یا همان پرتاب حریف به سویی که در ان اگر جودوکا یا جودو کار زبده باشد و اصول جودو را که تلفیقی از ذهن و جسم میباشد میتواند با این اصل که به اصل یا قانون یاوارا در ژاپنی معروف هست فردی را که از خود قویتر و یا سنگینتر هست به راحتی با بکار بردن نیرویی بسیار کم فرد مهاجم را ایپون کند ایپون در ژاپنی به معنی ضربه فنی در مسابقات و معنی لغوی ان مرگ میباشد. کشورمان ایران همانطور که در تکواندو از کشورهای مطرح در جهان است ولی متاسفانه در جودو رتبه نوزدهم را در جهان داراست ودر این میان پوتین رییس جمهور روسیه که خود جودو کا و از علاقمندان شدید جودو هست با سرمایه گذاری در این رشته ورزشی روسیه را در رده دوم جدول و گاها در اول قرار میگیرد البته درجه کمربند دان هشت او افتخاری بوده و به این راحتی نمیشود به ان درجه از جو دو رسید . اخرین درجه یا کمربند در جودو دان دوازده هست که بانی جودو تا دان ده انرا تقسیم بندی کرده بود و به مرور زمان تکنیکهایی در این رشته ابداع شد و درجات ان نیز به دوازده که کمر بند قرمز میباشد رسید. با تشکر
با سلام ، جودو که ورزش ملی ژاپن میباشد در زمره هنرهای رزمی نرم قرار دارد یعنی ظربه زدن یا همان پرتاب حریف به سویی که در ان اگر جودوکا یا جودو کار زبده باشد و اصول جودو را که تلفیقی از ذهن و جسم میباشد میتواند با این اصل که به اصل یا قانون یاوارا در ژاپنی معروف هست فردی را که از خود قویتر و یا سنگینتر هست به راحتی با بکار بردن نیرویی بسیار کم فرد مهاجم را ایپون کند ایپون در ژاپنی به معنی ضربه فنی در مسابقات و معنی لغوی ان مرگ میباشد. کشورمان ایران همانطور که در تکواندو از کشورهای مطرح در جهان است ولی متاسفانه در جودو رتبه نوزدهم را در جهان داراست ودر این میان پوتین رییس جمهور روسیه که خود جودو کا و از علاقمندان شدید جودو هست با سرمایه گذاری در این رشته ورزشی روسیه را در رده دوم جدول و گاها در اول قرار میگیرد البته درجه کمربند دان هشت او افتخاری بوده و به این راحتی نمیشود به ان درجه از جو دو رسید . اخرین درجه یا کمربند در جودو دان دوازده هست که بانی جودو تا دان ده انرا تقسیم بندی کرده بود و به مرور زمان تکنیکهایی در این رشته ابداع شد و درجات ان نیز به دوازده که کمر بند قرمز میباشد رسید. با تشکر
جودوتنها یک ورزش نیست بلکه شیوه درست زندکی کردن رو به آدمی یاد میدهد دراین مسیر سختی های زیادی وجود دارد وباید یاد بگیری پس از هرشکستی که میخوری از آن درس بگیری زیرا شکستی که میخوری باعث قوی تر شدن انسان میشود.
هو
لازم به ذکر هست که در جودو که یک هنر رزمی نرم هست به هیچ وجه من الوجوه ضربه زدن نداریم و ضربه زدن مختص هنرهای رزمی سخت می باشد.
لازم به ذکر هست که در جودو که یک هنر رزمی نرم هست به هیچ وجه من الوجوه ضربه زدن نداریم و ضربه زدن مختص هنرهای رزمی سخت می باشد.
در سرزمین پارسیان همان جادو هست.
وقتی تحت تاثیر گویش عربی بعد از اشغال عربی تبدیل شده است به جادو.
الف و واو و ی در تلفظ اعراب از کلمات پارسی اصیل بهم تبدیل میشوند.
در مراسم سیزده بدر ، ی شعری در روز گره زدن سبزه و ارزو کردن برای سال جدید میخونند. که اخر شعر بعد گره زدن سبزه در طبیعت اینه:
سبزه رو کردیم تو کودو درش گرفتیم با جودو.
به حق پیر قُد قُدو. .
امسال اومدیم سبزه بَقَلُگ . . سال بعد میایم بچه بَغَلُگ.
وقتی تحت تاثیر گویش عربی بعد از اشغال عربی تبدیل شده است به جادو.
الف و واو و ی در تلفظ اعراب از کلمات پارسی اصیل بهم تبدیل میشوند.
در مراسم سیزده بدر ، ی شعری در روز گره زدن سبزه و ارزو کردن برای سال جدید میخونند. که اخر شعر بعد گره زدن سبزه در طبیعت اینه:
سبزه رو کردیم تو کودو درش گرفتیم با جودو.
به حق پیر قُد قُدو. .
امسال اومدیم سبزه بَقَلُگ . . سال بعد میایم بچه بَغَلُگ.
کلمات دیگر: