خداداد

اسم: خداداد (پسر) (فارسی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: khoda-dad) (فارسی: خداداد) (انگلیسی: khoda-dad)
معنی: عطا شده از سوی خداوند

( صفت ) آنچه که از طرف خدا هبه شده خدا داده : حسن خدا داد .
دهی است از دهستان گل و فریز بخش خوسف شهرستان بیرجند .

خداداد. [ خ ُ ] ( ن مف مرکب ) چیزی که خدا بخشنده است و کس را در آن دخلی نباشد. ( آنندراج ). فطری. جبلی. موهوبی :
گفت کافر خدای داد بمن
این خداداد شاد باد بمن.خوب رویان جهانی همه زیور بستند
دلبرماست که با حسن خداداد آمد.چه سازد صنعت مشاطه با حسن خدادادش
ز طوق قمریان خلخال داده سرو آزادش.- امثال :
خریت بهره خداداد است .

---

خداداد. [ خ ُ ] ( اِخ ) نام کسی که مردمان را گروه گروه کرد. از اعلام است. ( از ناظم الاطباء ).

---

خداداد. [ خ ُ ] ( اِخ ) نام مملکتی که سلطان تیپو پادشاه میسوری در آن سلطنت کرد. ( از ناظم الاطباء ).

---

خداداد. [ خ ُ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان گل وفریز بخش خوسف شهرستان بیرجند. واقع در 19هزارگزی جنوب خاوری خوسف. این ناحیه در دامنه کوه واقع و دارای معدن و هفت تن سکنه فارسی زبان است. آب آن از قنات و محصولاتش غلات است. اهالی آنجا به کشاورزی گذران میکنند. راه آن مالرو می باشد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).