هندیجان

بندر هندیجان (هندیون، هندیان، هندیگان، اندیگان) یکی از شهرهای تاریخی ایران با قدمتی بیش از ۳۰۰۰ سال، در جنوب شرقی استان خوزستان و در ۷۰ کیلومتری جنوب شرقی بندر ماهشهر و در شمال خلیج فارس قرار گرفته است. رودخانه ای موسوم به هندیجان یا زهره این شهر را به دو نیمه شمالی و جنوبی تقسیم می کند.
رود هندیجان
خانه شاه عنبر
مسجد شاه عنبر
مسجد بحرینی
بافت سنتی کوهباد
ساحل و اسکله بحرکان
چشمه رگ سفید
نخلستان ها و باغ های کناره رود
دهنو
اثار شهر باستانی آسک
اثار شهر باستانی ریو اردشیر
اثار شهر باستانی مهرویان
اثار شهر باستانی دیرجان
اثار باستانی و سنگ های نقوش دار بستر رودخانه
آثار سد بند قریه بدرانی
تپه باستانی مارضا
تپه باستانی پهکان
ویرانه های کهن شهر بندرهندیجان با قدمتی ۳۰۰۰ ساله
بندرهندیجان بندری است که در ۳۰٫۲۴° شمالی و ۴۹٫۷۱° شرقی قرار دارد و ارتفاع این شهر از سطح دریا به ۵ متر می رسد. بندرهندیجان ۹۰ کیلومتر مرز آبی با خلیج فارس دارد. آبادی های هندیجان در قرون اخیر بسیار بوده اند ولی به علت بیماری طاعون در سال ۱۲۴۷ هجری قمری شهر هندیجان رو به خرابی نهاد.
آثار بدست آمده در این منطقه نشان می دهد که در هزاره چهارم پیش از میلاد انسان متمدن در آن می زیسته است. تپه های تاریخی متعدد و نوشته های جغرافی دانان قرون اولیه اسلامی نظیر "ابودلف مهلهل خزرجی" در مورد آثار تاریخی "هندیجان" که قدیمی ترین سند مکتوب در مورد آثار تاریخی " هندیجان " است شاهد دیگری بر رونق اقتصادی و زندگی اجتماعی سازمان یافته مردم این دیار در هزاره پیش از میلاد است. وجود لغات و اصطلاحات تاریخی که ریشه در زبان عیلامی دارد و آیین های نمادین حاکی از گذشته های پربار فرهنگی و غنی این دیار است.
در نزدیکی هندیجان آثار بندر تاریخی "مهرویان یا مهروبان" و شهر تاریخی "ریواردشیر (شهر باستانی)" قرار داشته است که "مهرویان" از دوره عیلامی تا قرن چهارم هجری و احتمالاً تا مدت ها بعد نیز بندر تجاری مهمی بوده است که از طریق آن کالاهای سرزمین های دور و نزدیک و حتی کشور چین وارد منطقه می شد و نیز مشاهده شده است که در شهر "ریواردشیر" کشتی می ساختند. این منطقه در قرون اولیه اسلامی بزرگانی چون علی بن مهزیار اهوازی (هندیجانی) را در دامان خود پرورش داده است.