فوکایا

فوکایا (انگلیسی: Phocaea) یکی از شهرهای باستانی ایونی (یونانی های آسیای کوچک) در کرانه غربی آناتولی بود. شهر امروزی فوچا در ترکیه بازمانده فوکایا است.
سیارک ۲۵
اهالی فوکایا مهاجرنشین هایی در نقاط دیگر برپا کردند که از آن جمله است روستای ماسالیا (مارسی امروزی در فرانسه) در ۶۰۰ پیش از میلاد، امپوریون (امپوریس امروزی در کاتالونیای اسپانیا) در ۵۷۵ پیش از میلاد، و الئا (ولیای امروزی در کامپانیای ایتالیا در ۵۴۰ پیش از میلاد.
فوکایا در زمان هخامنشیان جزئی از شاهنشاهی ایران شد. زمانی که سپاهیان کوروش بزرگ به رهبری هارپاگ به این ناحیه رسیدند، فوکایی ها شهر خود را تخلیه کرده و گروهی به خیوس رفته و گروه دیگری نیز به جزیره کرس کوچیدند. دسته ای از فوکایی ها نیز شهر الئا را بنیاد کردند. بعدها بخشی از اهالی فوکایا به شهر خود بازگشتند.
بازمانده یک آرامگاه پارسی که هماهنگ با اسلوب معماری آرامگاه کوروش بزرگ ساخته شده همچنان در هفت کیلومتری جاده اصلی فوکایا دیده می شود. این آرامگاه در دل تخته سنگی تراشیده شده و باور بر این است که برای یکی از اشراف پارسی یا یکی از فرمانداران محلی شاهنشاهی ایران ساخته شده بود.

فوکایا (Phocaea)
بندر یونان باستان در آسیای صغیر، شمالی ترین شهر ایونی، که در حدود ۱۰۰۰پ م بنا شد. این شهر یکی از نخستین شهرهایی بود که مهاجرنشین تشکیل داد ـ مهاجرنشین های فوکایا شهر ماسیلیا، مارسیِ کنونی، را بنا کردند. اکثر ساکنان این شهر پس از آن که ایرانی ها شهر را در ۵۴۵م در محاصره گرفتند، به الئا در ایتالیا کوچ کردند. شهر اسکی فوچه (فوچۀ قدیمی) در محل این شهر بنا شده است.