راسو

ابن عرس

موش خرما، جانوری ازطبقه پستانداران درهندوستان
( اسم ) پستانداری است از راسته گوشتخواران جزو تیره سموریان و آن جانور کوچکی است و پوزه باریکی دارد و دارای موهای سفید یا زرد رنگ است چشمهایش قرمز و زیر شکمش سفید تر از قسمتهای دیگر بدنش میباشد موش خرما ابن عرس .

(اِ. ) موش خرما، حیوانی است پستاندار و گوشت خوار با پوزة باریک و موهای سفید یا زرد.

راسو. ( اِ ) جانوری است که آن را موش خرما گویند. ( لغت محلی شوشتر خطی متعلق به کتابخانه مؤلف ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( برهان ) ( از جهانگیری ). موش خرما که بتازی ابن عرس گویند. ( ناظم الاطباء ). ابن عرس که خرد گوش و برگردیده پلک باشد. ( منتهی الارب ). جانور معروف ، در عربی ابن عرس. ( شعوری ج 2 ورق 13 ).ابن عرس. ( ذخیره خوارزمشاهی ). ( جوهری ) ( تاج العروس )( برهان ). جانور مشهور دشمن مار به هندش نیئول خوانند. ( از شرفنامه منیری ). ابوالحمارس. ( یادداشت مؤلف ). پرسق. ( برهان ) . شنعبه.( آنندراج ). نِمس ( برهان ). ابن عرس. نوعی راسوست که گوش خرد دارد گوئی که گوش آن بریده اند و برگشته پلک است. ( یادداشت مؤلف ). دئل ، جانوری چون راسو. ( منتهی الارب ). به عربی آن را ابن عرس خوانند اگر درون وی را پر از گشنیز کنند و خشک سازند خوردن قدری از آن گزندگی جانوران زهردار را نافع باشد گویند اگر کعب آن را بوقتی که زنده باشد بیرون آورند و بر پای راست زن بندند و به او جماع کنند آبستن گردد و گویند طعامی که زهر داشته باشد همینکه ببیند موهای خود را راست کند و بفریاد آید، اگر خون او را بر مفاصل و خنازیر طلا کنند نافع باشد. ( از آنندراج ) ( برهان ) ( لغات محلی شوشتر ) : و از سنتهای عبدالرحمان بود که فرمود که راسو و جژ را نباید کشت تا مار همیگیرند و میخورند که بسیستان مار بسیار است تا شر ایشان دفع باشد. ( تاریخ سیستان ص 85 ).
عمر مرا بخورد شب و روز و ماه و سال
پنهان و نرم نرم چو موشان و راسوان.و مثانه راسو که او را ابن عرس خوانند... ( ذخیره ٔخوارزمشاهی ).
طعمه شیر کی شود راسو
مسته چرغ کی شود عصفور.گرضعیفی همچو راسو دزد همچون عله ای
ور حذوری همچو گربه ، همچوموش پرزیان.راسو را عادت بازخواست. ( کلیله و دمنه ).
فلان جای یکی راسو است. ( کلیله و دمنه ).
بحکم مار دمان را برآری از سوراخ
ز بهر طعمه راسو و لقمه لقلق.بقال را در دکان راسویی بود دست آموز و بازیگر. ( سندبادنامه ص 202 ).
به ار بر عذرآن زاهد کنی پشت
که راسوی امین را بیگنه کشت.

پستانداری کوچک با پوستی به رنگ قهوه ای مایل به قرمز، دست و پای کوتاه، و پوزۀ دراز که هنگام احساس خطر بوی ناخوشایندی از خود متصاعد می کند، موش خرما.

نمس