انریکو فرمی (به ایتالیایی: Enrico Fermi) (زاده ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۱ در رم، ایتالیا؛ درگذشته ۲۸ نوامبر ۱۹۵۴ در شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده)، فیزیکدان آمریکایی ایتالیایی الاصل است. او شهرتش را بیشتر مدیون زحمت هایش در موضوع واپاشی بتا، طراحی اولین رآکتور هسته ای و همچنین گسترش نظریه کوانتومی می باشد. فرمی سال ۱۹۳۸ موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شد که در رابطه با کارهایش در مورد رادیواکتیوی انجام داده بود. وی یکی از بزرگ ترین فیزیکدانان هسته ای قرن بیستم به شمار می رود.
مدال فرانکلین
او در هفده سالگی به تحصیل فیزیک در دانشگاه پیزا پرداخت، که آن را با مقطع دکترا در مورد پراکندگی اشعه ایکس سال ۱۹۲۲ به پایان رسانید.
بین سال های ۱۹۳۰–۱۹۴۰ همراه با برونو پونته کورو، در تحقیقات در مورد نوترینوها شرکت داشت.
فرمی تابستان ۱۹۴۴ به همراه خانواده اش به لاس آلاموس در نیومکزیکو رفت و به عنوان مشاور روبرت اوپنهایمر نقش به سزایی در ساخت و اختراع بمب اتمی داشت. وی تا روزهای آخر عمر خود در ایلینوی سکونت داشت و کرسی استادی دانشگاه شیکاگو را نیز بر عهده داشت.
مدال فرانکلین
او در هفده سالگی به تحصیل فیزیک در دانشگاه پیزا پرداخت، که آن را با مقطع دکترا در مورد پراکندگی اشعه ایکس سال ۱۹۲۲ به پایان رسانید.
بین سال های ۱۹۳۰–۱۹۴۰ همراه با برونو پونته کورو، در تحقیقات در مورد نوترینوها شرکت داشت.
فرمی تابستان ۱۹۴۴ به همراه خانواده اش به لاس آلاموس در نیومکزیکو رفت و به عنوان مشاور روبرت اوپنهایمر نقش به سزایی در ساخت و اختراع بمب اتمی داشت. وی تا روزهای آخر عمر خود در ایلینوی سکونت داشت و کرسی استادی دانشگاه شیکاگو را نیز بر عهده داشت.
wiki: انریکو فرمی