انعقاد درون رگی منتشر

انعقاد درونرگی منتشر (به انگلیسی: Disseminated intravascular coagulation) یا (به انگلیسی: DIC) یا اختلال انعقادی منتشر که به معنی فعال شدن پاتولوژیک سیستم انعقاد خون به صورت منتشر در رگ های مختلف بدن است. این بیماری خطرناک و کشنده است که به دلایل مختلفی به صورت ثانویه رخ می رهد. این بیماری هیچگاه خود به خودی رخ نمی دهد و اکثراً در نتیجهٔ یک بیماری و یا محرک اولیه ایجاد می شود.
سرطان (مخصوصا آدنوکارسینوما به دلیل ترشح موسین)
عوارض بارداری و زایمان (به دلیل ترومبوپلاستین بافتی موجود در مایع امنیوتیک)
عفونت (مسمومیت عفونی با E.coli و Neisseria meningitidis، به دلیل سیتوکین ها و آندوتوکسین ها)
مارگزیدگی (مخصوصا زهر مارزنگی به انگلیسی: Rattlesnake bite)
لوکمی پرومایلوسیتی حاد (Acute promyelocytic leukemia، به دلیل گرانول های اولیه که در بردارندهٔ فعال کننده های انعقاد خون هستند)
عوامل محرک مهم و معمول شامل:
در انعقاد درون رگی منتشر، روند انعقاد خون به صورت گسترده ای فعال می شود دو پیامد اصلی و مهم دارد:
۱- تشکیل میکروترومبوزهای متعدد درون رگی و در نهایت انسداد ترومبوزی عروق کوچک و متوسط که به این ترتیب می تواند جریان خون ارگان ها را مختل کرده و باعث ایجاد ایسکمی یا کمبود اکسیژن اعضا شود، لذا ممکن است در ایجاد نارسایی ارگان های متعدد شرکت نماید.