خلط

خِلْط (sputum)
بزاق همراه با مادۀ مخاطی. با سرفه از مجاری هوایی خارج می شود.

[ویکی فقه] به ترشحات مخاطی خارج شده از راه دهان ، خلط می گویند.
به کسر خاء و سکون لام تلفظ می گردد .

کاربرد خلط در فقه
عنوان یاد شده در بابهای طهارت، صلات و صوم به کار رفته است.

عدم بطلان وضو با خلط
بیرون آمدن خلط موجب بطلان وضو نیست.

کراهت خلط انداختن
...

[ویکی الکتاب] معنی خَلَتْ: گذشت
معنی خَلَتِ: گذشت(در عبارت "وَقَدْ خَلَتِ ﭐلْقُرُونُ "در اصل ت ساکن بوده که چون در کنار ساکن یا تشدید کلمه بعد قرار گرفته به آن کسره داده اند)
معنی خُلَّةٌ: دوستی بسیار نزدیک( اصل آن از خلت به معنی فقر وحاجت است وبه رابطه دوستی که چنان نزدیک باشد که انسان تنها حوائجش را به او بگوید نیز اطلاق می گردد )
معنی مُهْلِ: خلط و دُرد زیتون - مس مُذاب
معنی مُفَصَّلاًَ: به صورت روشن و واضح - جزء به جزء شده - فصل به فصل شده - به تفصیل بیان شده(تفصیل به معنای روشن ساختن معانی و رفع اشتباه از آن است ، به نحوی که اگر خلط و تداخلی در آن معانی شده و در نتیجه مراد و مقصود مبهم شده باشد آن خلط و تداخل را از بین ببرد )
معنی مُّفَصَّلَاتٍ: به صورت روشن و واضحها - جزء به جزء شده ها - فصل به فصل شده ها- به تفصیل بیان شده ها(تفصیل به معنای روشن ساختن معانی و رفع اشتباه از آن است ، به نحوی که اگر خلط و تداخلی در آن معانی شده و در نتیجه مراد و مقصود مبهم شده باشد آن خلط و تداخل را از بین ب...
معنی تَفْصِیلَ: شرح و توضیح - مفصّل بیان کردن (تفصیل به معنای روشن ساختن معانی و رفع اشتباه از آن است ، به نحوی که اگر خلط و تداخلی در آن معانی شده و در نتیجه مراد و مقصود مبهم شده باشد آن خلط و تداخل را از بین ببرد )
معنی رَّحِیقٍ: شراب صاف و بدون ناخالصی (و به همین مناسبت آن را به وصف مختوم توصیف کرده ، چون همواره چیزی را مهر و موم میکنند که نفیس و خالص از غش و خلط باشد ، تا چیزی در آن نریزند و دچار ناخالصیش نکنند )
معنی نُفَصِّلُ: جزء به جزء بیان می کنیم - مفصلاً بیان می کنیم -در نهایت روشنی بیان می کنیم(و مراد از تفصیل آیات قرآن در عباراتی نظیر "کِتَابٌ فُصِّلَتْ ءَایَاتُهُ "این است که اجزای آن از یکدیگر به حدّی جدا و متمایز شده ، و مفصّل بیان شده تا شنونده ی آگاه به اسلوب ک...
معنی یُفَصِّلُ: جزء به جزء بیان می کند - مفصلاً بیان می کند -در نهایت روشنی بیان می کند(و مراد از تفصیل آیات قرآن در عباراتی نظیر "کِتَابٌ فُصِّلَتْ ءَایَاتُهُ "این است که اجزای آن از یکدیگر به حدّی جدا و متمایز شده ، و مفصّل بیان شده تا شنونده ی آگاه به اسلوب کلام...
تکرار در قرآن: ۶(بار)
آمیختن. راغب می‏گوید: خلط آن است که میان اجزاء دو چیز یا بیشتر را جمع کنند اعّم از آنکه هر دو مایع باشند یا جامد یا یکی مایع و دیگری جامد و آن از مزج اعّم است. اقرب الموارد می‏گوید: مزج آمیختی است که جدا کردن آن ممکن نباشد مثل آمیختن مایعات. و خلط اعّم از آن است. علی هذا مزج اخصّ و خلط اعّم است ولی طبرسی در مجمع ذیل آیه 220 بقره می‏گوید: مخالطه آمیخته شدنی است که جدا شدن آن ممکن نباشد. ناگفته نماند قول راغب و اقرب الموارد که خلط را اعّم گفته‏اند با استعمال قرآن بهتر می‏سازد. منظور از مخالطه چنان که طبرسی گفته آمیختن مال یتیم با مال خود است یعنی: تو را از یتامی می‏پرسند بگو: اصلاح برای آنها (اصلاح اموال) خوب است و اگر اموال آنها را با اموال خود آمیختند آنها برادران شمایند. مخالطه را معاشرت نیز گفته‏اند. * و دیگران که به گناهان خویش اعتراف کرده عمل شایسته‏ای را با عمل بد دیگر آمیخته‏اند. یعنی هم عمل صالح و هم عمل طالح انجام داده‏اند. * اختلاط به معنی امتزاج و آمیخته شدن است، تا آب نباشد املاح زمین و گازهای هوا قابل امتزاج نیست آب باران است که آمیخته با گازهای مخصوص از هوا به زمین می‏ریزد و آنگاه املاح خاک را حلّ کرده و قابل تغذیه گیاه می‏کند. گمان می‏کنم منظور از نبات در آیه موّادی است که گیاه را تشکیل می‏دهند و آنها به واسطه بهم آمیخته و ممتزج می‏شوند و به صورت گیاه در می‏آیند. علی هذا با «به» برای سببیّت است. ممکن است باء را برای تعدیه گرفت یعنی گیاه زمین با آب آمیخته شد. * خطاء جمع خلیط و آن به معنای رفیق و همسای و شریک است مراد از آن در آیه شریفه شرکاء است که مال خود را با مال شریک خود می‏آمیزند.