اسم مفعول

[ویکی فقه] اسم مشتق از فعل مضارع مجهول را اسم مفعول گویند.
اسم مفعول، از مصادیق مشتق اصولی و اسمی است که از فعل مضارع مجهول، یعنی از «یُفعَل»، مشتق گردیده و بر کسی یا چیزی که فعل بر آن واقع شده، دلالت می کند.
نزاع اصولیان
نزاع اصولیون در مبحث مشتق مبنی بر این که آیا مشتق در خصوص «ما تلبس بالمبدأ» حقیقت است یا اعم از آن و «ما انقضی عنه المبدأ»، در اسم مفعول هم جاری است.
اشکال اصولیان
برخی از اصولی ها با داخل بودن اسم مفعول در بحث مشتق مخالف بوده و می گویند: مفعول یعنی «من وقع علیه الفعل» و در چنین معنایی نمی توان انقضا تصور کرد، زیرا معنای انقضا این است که در زمانی فعلی بر مفعول واقع نمی شود، و چنین چیزی در اسم مفعول ممتنع است، هر چند سال ها از آن بگذرد.
← جواب از اشکال
...