آبیاری قطره ای. آبیاری قطره ای (به انگلیسی: Drip irrigation) عبارت است از روشی که در آن آب با فشار کم از روزنه یا وسیله ای به نام قطره چکان از شبکه خارج و به صورت قطراتی در پای گیاه ریخته می شود. گاهی این نوع آبیاری را آبیاری موضعی نیز می نامند. شبکه ای که آب را در سراسر مزرعه توزیع می نماید به کمک قطره چکان و با فشار کم در روی زمین پاشیده می شود. از مشخصات این روش تحویل آب به گیاه با فشار کم در منطقه توسعه ریشه ها، در سطح زمین (در زیر خاک) می باشد تا مساحت و عمق کوچکی از سطح خاک خیس شود.
اسید هیدروکلریک
اسید سولفوریک
اسید فسفریک
این روش در دهه پنجاه ترویج شد و سطوح بزرگی با این روش آبیاری شدند ولی با مرور زمان مزایا و معایب این روش مشخص شد. هزینه های زیاد و تکنیک های نسبتاًَ پیشرفته این روش و نمک ها و مواد جامد معلق در آب های ایران (که سبب گرفتگی قطره چکان ها می شوند) از معایب آبیاری قطره ای بوده و باعث شده که کشاورزان با دقت و تحقیقات بیشتری از این روش آبیاری استفاده کنند؛ ولی این موارد دلیل نمی شود که روش آبیاری قطره ای را مطرود بدانیم ولی باید در پی رفع معایب آن باشیم.
مهمترین تفاوت آبیاری قطره ای با سایر روش های آبیاری در این است که بین تبخیر-تعرق و مقدار آبی که باید به زمین داده شود، در یک دوره زمانی محدود(۲۴ تا ۷۲ ساعت) توازن برقرار می شود. این امر باعث می شود با توجه به محدود بودن میزان آب در دسترس، بیشترین بهره وری از آب انجام پذیرد.از آنجا که سیستم های آبیاری موضعی/قطره ای ثابت هستند، خودکار کردن بسیاری از آن ها آسان است. این سیستم ها برای مدیران آبیاری که قصد اختلاط کود و آب (کود آبیاری) را درون سیستم آبیاری دارند، مناسب هستند.
منبع آب، ایستگاه کنترل مرکزی (شامل ایستگاه پمپاژ و ایستگاه فیلتراسیون) که خود ایستگاه پمپاژ شامل پمپ و متعلقات آن بوده و ایستگاه فیلتراسیون نیز از فیلتر سیکلون یا فیلتر شن (بسته به نوع منبع آب برداشتی، یکی از این دو نوع فیلتر استفاده می شود. فیلتر سیکلون یا هیدروسیکلون برای چاه های آب، و فیلتر شن برای استخرهای ذخیره آب می باشد)، تانک کود، فیلتر توری یا دیسکی (فیلتر دیسکی ذرات کوچکتری نسبت به فیلتر توری جذب می نماید)، لوله اصلی، لوله آبرسانی، لوله های جانبی یا لوله های فرعی (لاترال ها)، قطره چکان و اتصالات لازم
اسید هیدروکلریک
اسید سولفوریک
اسید فسفریک
این روش در دهه پنجاه ترویج شد و سطوح بزرگی با این روش آبیاری شدند ولی با مرور زمان مزایا و معایب این روش مشخص شد. هزینه های زیاد و تکنیک های نسبتاًَ پیشرفته این روش و نمک ها و مواد جامد معلق در آب های ایران (که سبب گرفتگی قطره چکان ها می شوند) از معایب آبیاری قطره ای بوده و باعث شده که کشاورزان با دقت و تحقیقات بیشتری از این روش آبیاری استفاده کنند؛ ولی این موارد دلیل نمی شود که روش آبیاری قطره ای را مطرود بدانیم ولی باید در پی رفع معایب آن باشیم.
مهمترین تفاوت آبیاری قطره ای با سایر روش های آبیاری در این است که بین تبخیر-تعرق و مقدار آبی که باید به زمین داده شود، در یک دوره زمانی محدود(۲۴ تا ۷۲ ساعت) توازن برقرار می شود. این امر باعث می شود با توجه به محدود بودن میزان آب در دسترس، بیشترین بهره وری از آب انجام پذیرد.از آنجا که سیستم های آبیاری موضعی/قطره ای ثابت هستند، خودکار کردن بسیاری از آن ها آسان است. این سیستم ها برای مدیران آبیاری که قصد اختلاط کود و آب (کود آبیاری) را درون سیستم آبیاری دارند، مناسب هستند.
منبع آب، ایستگاه کنترل مرکزی (شامل ایستگاه پمپاژ و ایستگاه فیلتراسیون) که خود ایستگاه پمپاژ شامل پمپ و متعلقات آن بوده و ایستگاه فیلتراسیون نیز از فیلتر سیکلون یا فیلتر شن (بسته به نوع منبع آب برداشتی، یکی از این دو نوع فیلتر استفاده می شود. فیلتر سیکلون یا هیدروسیکلون برای چاه های آب، و فیلتر شن برای استخرهای ذخیره آب می باشد)، تانک کود، فیلتر توری یا دیسکی (فیلتر دیسکی ذرات کوچکتری نسبت به فیلتر توری جذب می نماید)، لوله اصلی، لوله آبرسانی، لوله های جانبی یا لوله های فرعی (لاترال ها)، قطره چکان و اتصالات لازم
wiki: آبیاری قطره ای