استغراق

همه رافراگرفتن، همه رافرارسیدن، غرق شدن، سخت سرگرم کاری شدن
۱ - ( مصدر ) همه را فرا گرفتن همه را فرا رسیدن . ۲ - ( مصدر ) غرق شدن غرقه گشتن . ۳ - فرو رفتن در امری سخت سر گرم شدن بکاری تعمق .

(اِ تِ ) [ ع . ] ۱ - (مص م . ) همه را فرا - گرفتن . ۲ - (مص ل . ) غرق شدن . ۳ - سخت سرگرم کاری شدن .

استغراق. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) همه را فراگرفتن. ( منتهی الارب ). همه را فاگرفتن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). استیعاب : اگر در شرح معالی و مغالی که ذات معظم این خواجه مکرّم و وزیر بینظیر که بدان ممتاز است بسطی رود به استغراق اوراق بپایان نرسد. ( ترجمه تاریخ یمینی صص 19 - 20 ). || به همه فارسیدن. ( زوزنی ). همه را فرارسیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). || نیک خندیدن. یقال : استغرق فی الضحک. ( منتهی الارب ). || فراگرفتن سطبری شکم شتر پیش بند را چندان که تنگ گردد. ( منتهی الارب ). || تجاوز کردن. || بتمام توانائی خود کاری کردن. || غرقه شدن. غرق شدن. فرورفتن در. || الاستغراق ؛ هو الشمول لجمیع الافراد بحیث لایخرج عنه شی ٔ. ( تعریفات جرجانی ). الاستغراق ، بالراء؛ هو عند الصوفیة ان لایلتفت قلب الذاکر الی الذکر فی اثنأالذکر و لا الی القلب و یعبّر العارفون عن هذه الحالة عن الفناء. کذا فی مجمعالسلوک. و تعریف الاستغراق قد سبق فی لفظ المعرفة فی فصل الفاء من باب العین المهملة. ( کشاف اصطلاحات الفنون ): از حضرت سلطان العارفین ابویزید قدس اﷲ روحه العزیز منقول است که هرچگاه از عالم استغراق بازمی آمد این چنین معامله می فرمودند. ( انیس الطالبین بخاری ). آن جانور [ حربا ] از حالت استغراق [ در جمال آفتاب ] بازآمد و پشت خود را بر زمین نهاد و روی به آسمان کرد. ( انیس الطالبین بخاری ).
- استغراق داشتن ؛ فرورفتن در.

۱. [مجاز] سخت به کاری مشغول شدن، بیش از حد به چیزی توجه کردن.
۲. (منطق ) همه را فراگرفتن، شامل همه شدن.
۳. (تصوف ) توجه کامل سالک به گفتن ذکر، چنان که از خودبی خود شود، مقام بی خودی و فنا.
۴. [قدیمی، مجاز] از بین رفتن، نابود شدن.