حواصیل

متن را ببینید.
سرده Cochlearius — حواصیل منقارقایقی
سرده Tigrisoma — حواصیل های ببری معمولی (۳ گونه)
سرده Tigriornis — بوتیمار کاکل سفید
سرده Zonerodius — بوتیمار جنگلی
حَواصیل یا مرغ ماهی خوار پرنده ای است پابلند که در آب های شیرین یا آب های ساحلی زندگی می کند.حواصیل از راستهٔ لک لک سانانciconiiformes )، خانوادهٔ حواصیلیان (Ardeidae) است. ۶۴ گونه حواصیل وجود دارد که برخی از آن ها بوتیمار، برخی غمخورک و برخی نیز قار نامیده می شوند. نام قار بیشتر برای آن دسته از حواصیل ها که پرهای سفید یا آراسته ای دارند به کار می رود.
تمام این پرندگان از جانوران کوچک روی زمین تغذیه می کنند. این پرندگان، در آسمان آهسته و بسیار زیبا پرواز می کنند. گرچه حواصیل ها با برخی پرندگان از دیگر خانواده ها ازجمله درنا، اکراس، و کفچه نوک همانندی دارند اما برعکس این پرنده ها که هنگام پرواز گردن خود را به صورت کشیده و به سوی جلو می گیرند، حواصیل ها به هنگام پرواز گردنشان را بالا و به سوی عقب می گیرند.لک لکها و حواصیل ها همانندی زیادی دارند. لک لک ها پرندگانی بلند قامت با پاهایی بلندند. حواصیل ها دریاچه ها را بیشتر ترجیح می دهند، در حالی که اکثر لک لک ها در میان علفزارها و بوته ها گشت می زنند.برخی گونه های حواصیل به صورت گروهی در درخت ها آشیانه می سازند و برخی دیگر به ویژه بوتیمارها آشیانه هایی به صورت بستر در نیزارها می سازند.
در ایران ۱۳ گونه از سرده حواصیل شناسایی شده اند که ۹ گونه آن به صورت بومی و مهاجر عبوری در گیلان وجود دارند که هفت گونه آن در تالاب کرفستان شهرستان رودسر دیده شده است.حواصیل ها به استناد قانون شکار و صید و مصوبه شورای عالی محیط زیست از گونه های حمایت شده در ایران به شمار می آیند.

حَواصیل (heron)
حَواصیل
حَواصیل
حَواصیل
حَواصیل
حَواصیل
مرغ ماهی خواری با اندازه متوسط، متعلق به خانواده ای که اگرت ها، حواصیل شب و بوتیمارها نیز در آن قرار دارند. حواصیل ها دارای منقاری نوک تیز، بال هایی عریض، پاهایی بلند، بدنی لاغر و پر و بالی نرم اند. بیشتر در نواحی استوایی و نیمه استوایی یافت می شوند، امّا در نواحی معتدل نیز، در دریاچه ها، باتلاق ها و لجنزارها در جست وجوی طعمه دیده می شوند. جنس های Ardea، Butorides، و Nycticorax؛ در خانواده حواصیل راسته لک لک سانان قرار دارند. حواصیل ها با حرکت نیزه مانندِ منقار تیز و بلندشان، جانورانی کوچک از قبیل ماهی ها، نرم تنان و کرم ها را صید می کنند. آن ها با بافت شُلِ چوب هایی که داخل آن ها را با علف ها و برگ ها می پوشانند، آشیانه های خود را بر فراز درختان، درختچه ها، صخره های پوشیده از عشقه، یا در نیزارها می سازند. حواصیل ها، بسته به گونه، بین دو تا هفت تخم به رنگ سبز یا خرمایی می گذارند. حواصیل خاکستری (Ardea cinerea) گروهی و در بالای درختان بزرگ اروپا، آسیا و بخش هایی از افریقا آشیانه می سازد. این پرنده حدود یک متر طول و پاها و گردنی طویل دارد. رنگ اصلی این پرنده خاکستری است، اما دارای لکه هایی سیاه در طرفین بدنش است و کاکلی سیاه رنگ دارد. پاهایش به رنگ سبز زیتونی و منقارش زرد است. رنگ منقار این پرنده در طول فصل تولید مثل صورتی می شود. با وجود این که حواصیل پرنده ای ماهی خوار است، امّا به ندرت در حال شنا یا راه رفتن در آب دیده می شود. علاوه بر ماهی، از قورباغه و موش نیز تغذیه می کند. بنا به تخمینی در ۱۹۹۶، ۶۶۰۰ جفت حواصیل در بریتانیا یافت می شد. گونه های دیگر حواصیل عبارت اند از Ardea alba، حواصیل سفید بزرگ به طول یک متر، که از مرکز اروپا تا افریقا و آسیا پراکنده است؛ Ardea Occidentalis، یا حواصیل سفید فلوریدا که بزرگ تر است؛ و Ardea goliath، که سر، گردن، و زیر صورتش قرمزفام و احتمالاً بزرگ ترین گونه در میان حواصیل ها است. حواصیل های شب (جنس Nycticorax) به سبب داشتن پرهای کاکل مانند بلند، به رنگ های سیاه یا سفید در پشت سرشان، مشخص می شوند. این کاکل مدتی پس از فصل تولید مثل از بین می رود. تنوع رنگ در بین گونه های مختلف دیده می شود. در ایران از سه جنس Ardea، Butorides، Nycticorax پنج گونه حواصیل شناسایی شده است که عبارت اند از حواصیل خاکستری (Ardea cinera)، حواصیل بزرگ (Ardea goliath)، حواصیل ارغوانی (Ardea purpurea)، حواصیل سبز (Butroides striatus)، و حواصیل شب (Nycticorax nycticorax). این پنج گونه و دو گونۀ دیگر (Ardeola grayii)، و (Ardeola valloides)، که به ترتیب حواصیل هندی و حواصیل زرد نامیده می شوند، با بوتیمار، اِگرت، و گاوچرانک خانوادۀ حواصیل را در ایران تشکیل می دهند.