زمان خورشیدی

زمان خورشیدی (به انگلیسی: Solar time) زمانی است که به وسیلهٔ حرکت ظاهری خورشید اندازه گیری می شود. یکای این اندازه گیری شبانه روز است که درحقیقت بر پایه تناوب حرکت وضعی زمین با توجه به خورشید و کهن ترین روش اندازه گیری برای بشر بوده است. زمان خورشیدی دوگونه ظاهری (حقیقی یا متغیر) و متوسط (میانگین یا استاندارد یا رسمی) است.
زمان نجومی
قوانین کپلر
چرخش زمین
این زمان را به روش های گوناگونی می توان اندازه گرفت. برای نمونه موقعیت ظاهری خورشید در کره آسمان (کره ای فرضی است که با زمین هم مرکز است و شعاع بسیار زیادی دارد). زمان های محلی را نیز می توان با طول جغرافیایی بدست آورد.
از طلوع آفتاب تا ساعت ۱۰ را صبح.از ساعت ۱۰ تا ۲ را ظهر از ۲تا ۵بعداز ظهر از ۵ تا غروب آفتاب عصر از غروب تا ۱۲ شب را شب از ۱۲تا ۴صبح نیمه شب و از ۴ تا طلوع را سحرگاه میگویندمحتویاتزمان خورشیدی متوسطویرایشزمانی است که بر اساس سرعت متوسط جابه جایی خورشید در آسمان سنجیده می شود، به طوری که به جای خورشید، جابه جایی خورشید متوسط در نظر گرفته می شود که سرعتی ثابت دارد و بر خلاف زمان خورشیدی ظاهری، نسبت به ساعت اتمی بین المللی ثابت می ماند.زمان خورشیدی متوسط یا استاندارد، میانگینی را بر پایه کره آسمان از طول یک روز نشان می دهد که در همه فصل های سال ثابت است.
بدلیل شتاب جزر و مدی بین زمین و ماه این مقدار میانگین، در هر سده یک چهارم هزارم ثانیه افزایش می یابد. (ماه شتاب زمین را کندتر و زمین شتاب ماه را زیادتر می کند) اختلاف بین زمان خورشیدی ظاهری و زمان خورشیدی متوسط را معادله زمان می گویند.

زمان خورشیدی (solar time)
در اخترشناسی، مدت زمان یا طول روز، براساس موقعیت خورشید در آسمان. «زمان ظاهری خورشیدی»، که با ساعت آفتابی به دست می آید، زمان یکنواختی نیست، زیرا سرعت زمین در مداری بیضی شکل تغییر می کند. «زمان میانگین خورشیدی» زمان یکنواختی است که چهاربار در طول سال با زمان ظاهری خورشیدی مطابقت دارد. اختلاف بین زمان ظاهری و زمان میانگین به تعدیل زمانمعروف است. این اختلاف در اواسط آبان به بیشترین مقدار می رسد. در این زمان، خورشید به اندازۀ شانزده دقیقه از زمان میانگین خورشید جلو می افتد. زمان میانگین خورشیدی را، روی نصف النهار گرینویچ، زمان متوسط گرینویچمی گویند که مبنای زمان سنجی عُرفیاست.