بلوری شدن

بلوری شدن یا تَبَلوُر (به انگلیسی: Crystallization)، فرایندی است که طی آن یک بلور جامد از یک محلول، بخار یا مذاب ماده ای ایجاد می شود. تولید بلور در جداسازی و تولید بسیاری از مواد شیمیایی در صنایع مختلف کاربرد دارد.بلور یک ماده عبارتست از جهت یافتگی ذره ای و آرایش مولکولی و تثبیت این نظم در فضای ماده.نبو
معمولاً کانی ها به صورت اشکال منظم هندسی متبلور می شوند که به آن ها بلور می گویند. بلور را می توان به عنوان جسمی که دارای ساختمان اتمی منظم است، تعریف کرد. هرگاه بلور را به طور مداوم به قطعات کوچک تقسیم کنیم‏، به جایی می رسیم که دیگر قابل تقسیم کردن نیست. این جز کوچک غیرقابل تقسیم، معمولاً دارای شکل هندسی منظم است که اتم های تشکیل دهنده بلور در رئوس، مراکز سطوح، وسط یال ها یا مرکز آن قرار دارند و به نام واحد بلور یا سلول اولیه خوانده می شود.
هر جسم متبلور از پهلوی هم قرار گرفتن تعداد زیادی سلول اولیه تشکیل شده است که به نام شبکه بلور نامیده می شود. بسته به عناصر قرینه ای که در سلول اولیه وجود دارد، اجسام متبلور را به ۷ سیستم شامل دستگاه مکعبی، تتراگونال، تری گونال، هگزا گونال، ارتورومبیک، مونوکلینیک و تری کلینیک تقسیم می کنند.
علم بلورشناسی یا کریستالوگرافی دربارهٔ نحوه تشکیل و رشد بلورها و شکل ظاهری و ساختمان داخلی آن ها و نیز خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مواد متبلور بحث می نماید. کلمه کریستال (Crystal) اصل یونانی دارد که از دو واژه (سرد= Kryos) و (سخت شدن= Stellesual) تشکیل شده که مجموعاً معنی سخت شدن در اثر سرما را می دهد.فلاسفه قدیم نیز منشأ بلورهای یک سنگ را بلورهای یخ می دانسته اند که بر اثر تحمل سرمای بسیار شدید در طول مدت مدید، طوری سخت و مقاوم شده است که می تواند حرارت های بالاتر از صفر را هم تحمل نماید. در سال ۱۶۹۰، Huyghens دریافت که بلورها از اجتماع ذرات کوچکتر به وجود آمده اند و در سال ۱۹۱۲، M.V.Laue توانست تئوری ساختمان شبکه ای در بلورها را با استفاده از اشعه ایکس به اثبات برساند.