زبان اَکَدی (به اکدی: lišānum akkadītum) یک زبان سامی (از خانواده بزرگ تر زبان های آفریقایی-آسیایی) است که در دوران باستان، از هزارهٔ سوم پیش از میلاد در میانرودان (بین النهرین) بین آشوریان و بابلیان رایج بود. اکدی نخستین زبان سامی است که برای نوشتن به کار رفت و خط نگارشی آن خط میخی است که از زبان سومری گرفته شده است.
اکدی کهن، از ۲۵۰۰–۱۹۵۰ پیش از زایش مسیح
بابلی کهن/آشوری کهن؛ ۱۹۵۰–۱۵۳۰
بابلی میانه/آشوری میانه؛ ۱۵۳۰–۱۰۰۰
بابلی نو/آشوری نو؛ ۱۰۰۰–۶۰۰
بابلی دور؛ ۶۰۰–۱۰۰ پیش از میلاد
اکدی از دید گیتاشناسی و بازه تاریخی به چند دوره بخش می شد:
نام زبان اکدی از شهر اکد یکی از مراکز تمدن کهن در جنوب میانرودان گرفته شده است، عنوان اکدی همچنین برای قوم و تمدن اکدی هم به کار می رود.
با اینکه خط میخی از سومری وارد زبان اکدی شده است، این زبان وابستگی نزدیکی با زبان سومری ندارد.
اکدی کهن، از ۲۵۰۰–۱۹۵۰ پیش از زایش مسیح
بابلی کهن/آشوری کهن؛ ۱۹۵۰–۱۵۳۰
بابلی میانه/آشوری میانه؛ ۱۵۳۰–۱۰۰۰
بابلی نو/آشوری نو؛ ۱۰۰۰–۶۰۰
بابلی دور؛ ۶۰۰–۱۰۰ پیش از میلاد
اکدی از دید گیتاشناسی و بازه تاریخی به چند دوره بخش می شد:
نام زبان اکدی از شهر اکد یکی از مراکز تمدن کهن در جنوب میانرودان گرفته شده است، عنوان اکدی همچنین برای قوم و تمدن اکدی هم به کار می رود.
با اینکه خط میخی از سومری وارد زبان اکدی شده است، این زبان وابستگی نزدیکی با زبان سومری ندارد.
wiki: زبان اکدی