قابیل

اسم: قابیل (پسر) (عبری) (تلفظ: ghabil) (فارسی: قابیل) (انگلیسی: ghabil)
معنی: به دست آوردن، نام پسر آدم ( ع ) و برادر هابیل، معرب از عبری

یا قاین ( قایین ) پسر آدم ابوالبشر و حوا . در تورات سفر پیدایش باب چهارم آمده : [ و آدم زن خود حوا را بشناخت و او حامله شد و قائن را زایید و گفت مردی از یهوه حاصل کردم و بار دیگر برادر او هابیل را زایید و هابیل گله بان بود و قائن کارکن زمین بود. پس از مرور ایام واقع شد که قائن هدیه ای از محصول زمین برای خداوند آورد و هابیل نیز از نخست زادگان گله خویش و پیه آنها هدیه آورد و خداوند هابیل و هدیه او را منظور داشت اما قائن و هدیه او را منظور نداشت . پس خشم قائن بشدت افروخته شد و سر خود را بزیر افکند . آنگاه خداوند به قائن گفت : چرا خشمناک شدی و چرا سر خود را بزیر افکندی ? اگر نیکویی میکردی آیا مقبول نمی شدی ? و اگر نیکویی نکرده ای گناه بردر در کمین است و اشتیاق تو دارد اما تو بروی مسلط شوی . و قائن با برادر خود هابیل سخن گفت و واقع شد چون در صحرا بودند . قائن بربرادر خود هابیل برخاست و او را کشت ... ]و در روایات اسلامی این داستان بصور مختلف آمده از جمله نوشته اند : قابیل باخواهر توام خود [ اقلیما ] متولد گردید و پس از وی هابیل و خواهر توامش [ لبودا ] زاده شدند . پس از آنکه آنان بحد بلوغ رسیدند آدم اقلیما را نامزد هابیل کرد و لبودا را نامزد قابیل . قابیل از قبول این امر سرپیچی کرد و گفت : من هرگز در مفارقت خواهر همزادخود اقلیما - که در حسن و جمال یگانه است - از پای ننشینم . سرانجام آدم قابیل و هابیل را گفت که قربان کنند و قربانی هر یک قبول افتد اقلیما او را باشد . قربانی قابیل مورد قبول واقع نشد . این امر خشم او را بیشتر نمود و هابیل را بکشتن تهدید کرد . هابیل گفت : خداوند قربانی را از پرهیزگاران می پذیرد و اگر تو به آهنگ کشتن من دست بکار شوی من دست نگاه میدارم زیرا از خدامیترسم. قابیل همچنان در کمین هابیل بود تا روزی او را بر سر کوهی خفته یافت . سنگی برداشت و او را با ضربه سنگ از پای در آورد . سپس جنازه او را برداشت و حیران و سرگردان باین طرف و آن طرف میکشید و نمیدانست که با آن چه کند ناگاه دو کلاغ پیش چشم او به نزاع مشغول شدند یکی از آن دو دیگری را کشت و بامنقار خویش زمین را گود کرد و لاشه کلاغ مرده را زیر خاک پنهان ساخت . قابیل از مشاهده این صورت درسی فرا گرفت و بدفن جسد برادر پرداخت ( حبیب السیر لغ. ).

قابیل. ( اِخ ) فرزند آدم و حوا و برادر هابیل است. در داستانهای دینی آمده است که هر نوبت حوا حامله میشد خداوند یک پسر و یک دختر به او کرامت میکرد و آدم به فرمان خدا دختر بطنی را با پسر بطن دیگر به ازدواج درمی آورد. چون قابیل با توأم خود اقلیما متولد شد و پس از وی هابیل با لبودا بدنیا آمدند و همه بحد بلوغ رسیدند، آدم اقلیما را نامزد هابیل کرد و لبودا را به زوجیت قابیل منسوب گردانید. قابیل از قبول این امر سرپیچی کرده گفت من هرگز در مفارقت خواهر همزاد خود اقلیما که در حسن و جمال یگانه و بی مثال است از پای ننشینم. و سرانجام آدم قابیل و هابیل را گفت که قربان کنند و قربانی هریک قبول افتد اقلیما او را باشد. قربانی قابیل مورد قبول واقعنگردید و این امر خشم او را بیش از پیش برانگیخت. وهابیل را به کشتن تهدید کرد. هابیل گفت خداوند قربانی را از پرهیزکاران می پذیرد و اگر تو به آهنگ کشتن من دست بکار شوی من دست نگاه میدارم زیرا از خدا میترسم و قابیل همچنان در کمین هابیل بود تا آنکه او رابر سر کوهی خفته یافت سنگی برگرفت و او را با ضربه ٔسنگ از پای درآورد. سپس جنازه او را برداشته حیران و سرگردان به این طرف و آن طرف میکشاند و نمیدانست که با آن چه کند. ناگاه دو کلاغ پیش چشم او به نزاع مشغول شدند یکی از آن دو دیگری را کشت و با منقار خویش زمین را گود کرد و لاشه کلاغ مرده را زیر خاک پنهان ساخت. قابیل از مشاهده این صورت درسی فراگرفت و به دفن برادر پرداخت. ( از تاریخ حبیب السیر ص 21 و 23 ). اول زاده آدم و حوا بود که والدینش گمان بردند او همان مخلص و منجی موعود است لکن زعم ایشان برخلاف واقعشده بر برادر خود هابیل رشک برد و او را به قتل رسانید. بدین لحاظ خداوند او را از درگاه لطف و مرحمت خود و از وطن و خانواده اش راند. ( قاموس کتاب مقدس ). ورجوع به تاریخ گزیده ص 23، 24 و 65 شود :
ز ناسک به منسک درآری سپاه
ز هابیل یابی به قابیل راه.لطف او عاقل کند مر پیل را
قهر او احمق کند قابیل را.