ثَتَه گوش (به فارسی باستان: ثَتَگوش 𐎰𐎫𐎦𐎢𐏁 (Θataguš)) (ساتاگیدیا) سرزمینی باستانی در جنوب غربیش (غرب) در افغانستان مرکزی که تقریباً از هرات تا حوالی سند وسعت داشت. این سرزمین در سنگ نبشته بیستون داریوش بزرگ و نقش رستم در دورهٔ هخامنشیان به پارسی باستان «ثَ تَ گوش» نامیده شده است.
ساتراپی های هخامنشیان
بگفتهٔ هرودوت، ساتاگیدها تیره ای از مردم مشرق یا شمال شرق ایران بودند، و مقر ایشان در تقسیمات شاهنشاهی هخامنشی جزو ایالت هفتم بشمار می رفت.
ساتراپی های هخامنشیان
بگفتهٔ هرودوت، ساتاگیدها تیره ای از مردم مشرق یا شمال شرق ایران بودند، و مقر ایشان در تقسیمات شاهنشاهی هخامنشی جزو ایالت هفتم بشمار می رفت.
wiki: ثته گوش