سرامیک

به موادی (معمولاً جامد) که بخش عمدهٔ تشکیل دهندهٔ آن ها غیرفلزی و غیرآلی باشد، سرامیک گفته می شود. همچنین بر اساس برخی تعاریف، از نظر شیمیایی به موادی که از مخلوط خاک رس با ماسه و فلدسپات در دمای زیاد تشکیل شده و به صورت توده ای شیشه مانند درمی آیند و نیز تقریباً گداز ناپذیر و غیر حلال و بسیار سخت هستند، سرامیک گفته می شود.
سرامیک های سنتی (سیلیکاتی)
سرامیک های مدرن (مهندسی)
سرامیک های اکسیدی
سرامیک های غیر اکسیدی
این تعریف نه تنها سفالینه ها، پُرسِلان (چینی)، دیرگدازها، محصولات رسی سازه ای، ساینده ها، سیمان و شیشه را در بر می گیرد، بلکه شامل آهن رباهای سرامیکی، لعاب ها، فِرّوالکتریک ها، شیشه-سرامیک ها، سوخت های هسته ای … نیز می شود.
برخی آغاز استفاده و ساخت سرامیک ها را در حدود ۷۰۰۰ سال ق.م. می داننددر حالی که برخی دیگر قدمت آن را تا ۱۵۰۰۰ سال ق. م نیز دانسته اند. ولی در کل اکثریت تاریخ نگاران بر ۱۰۰۰۰ سال ق. م اتفاق نظر دارند. (بدیهی است که این تاریخ مربوط به سرامیک های سنتی است)
واژهٔ سرامیک از واژهٔ یونانی کراموس (κεραμικός) گرفته شده است که به معنی سفال یا شیء پخته شده است.

رجوع شود به:کاشی