بنزن

۱ - مایعی است بیرنگ با بوی مخصوص و اگر خالص باشد تقریبا مطبوع میباشد . سمی است شدید از آب سبکتر ( ٠/۹ ) در ۷٠ درجه بجوش میاید . بنزین مذکور را نباید با بنزین معمولی ( اسانس نفت ) اشتباه کرد. این بنزین را میتوان در موتورهای انفجاری بجای بنزین نفت بکار برد . نیز میتوان از آن باسانی عطرهای مصنوعی مختلف و عد. بسیار زیادی رنگها و مواد منفجره و دارو بدست آورد و آن از گاز چراغ و تقطیر قطرانهای زغال سنگ بدست میاید یعنی از تقطیر یک تن زغال سنگ چرب تقریبا ۹ کیلو گرم بنزین حاصل میگردد که ۶ کیلوگرم آن از تصفی. گاز چراغ و۳ کیلوگرم از تقطیر قطران ها تهیه میشود این بنزین مانند اسانس نفت بسیار آتشگیر ولی مانند استیلن با دود زیاد میسوزند. بنزین در الکل و اتر حل میشود . حلال بسیار خوبی است یعنی ید و گوگرد و چربیها و کائوچوی خام را در خود حل می کند و از اینرو برای تهی. چسب کائوچو بکار میرود . این بنزین ( بنزن ) بمقدار کم در بعضی نفتها وجود دارد ولی معمولا از تصفی. بنزین معمولی ( اسانس نفت ) که مخلوطی است از کربور های ئیدرژن که ۸ -۷ -۶ کربن دارد بدست میاید . ۲ - بنزین معمولی( اسانس نفت )از تقطیر مواد سبک نفت معدنی بدست می آید و آن ماد. مولد نیرو در اتومبیلهاست. اغلب برای آنکه نقط. اشتغال بتاخیر افتد در آن مقداری افزودهاند که پلمپ ( تترااتیل ) نام دارد. بسیار سمی است و باید در استعمال آن دقت کرد .

(بَ زَ یا زِ ) [ فر. ] ( اِ. ) مایعی بی رنگ و با بوی تند مخصوص که کمی سبک تر از آب است و در آن حل نمی شود ولی حلالی بسیار خوب است و از مشتقات نفت و قطران می باشد. بسیار فرُار و سریع و در صنعت اهمیت بسیار دارد.

بنزن. [ ب َ زِ ] ( اِ ) مایعی بی رنگ و با بوی تند مخصوص ، کمی سبکتراز آب که در 80/1 درجه صدبخشی بجوش می آید. و در 5/48 درجه صدبخشی متبلور میشود. بسیار فرار و سریعالاشتعال است. بنزن را نباید با بنزین که یکی از مشتقات نفت است و مخلوطی از ئیدروکربورهای مختلفه میباشد، اشتباه کرد. فرمول شیمیایی بنزن C6H6 است و عملاً آنرااز تقطیر تدریجی قطران زغال سنگ بدست می آورند. با شعله دوددار میسوزد. در آب حل نمیشود، ولی حلال بسیار خوبی است. بعضی از اجسام ساده ( ید، گوگرد، فسفر ) و بسیاری از مواد آلی ( روغنها، مواد چرب قطرانها، کائوچو، رزینها ) را حل میکند. در ساختن رنگها، مواد منفجره ، مواد معطر و لاکها بکار میرود. بجهت ترکیبات متعددی که از آن بدست می آید از قبیل اسیدفنیک ، اسیدپیکریک ، آنیلین ، نیتروبنزن در صنعت اهمیت بسیار دارد. بنزن در سال 1825 م. توسط میکائیل فاراده کشف شد و او آنرا «بیکربورئیدرژن » نامید. هشت سال بعد میچرلیش این ماده را در محصولات تقطیر اسیدبنزوئیک بدست آورد و نام بنزن بر آن نهاد ولی نام بنزول که لیبیگ وضع کرد جای آنرا گرفت. اوگوست ککوله در نتیجه تحقیقات خود در فرمول ساختمانی بنزن در1865 م. به فرمول مسدسی ( حلقه های بنزن ) با بندهای ساده و مضاعف متناوب بین اتمهای کربن قائل شد. بنزن ساده ترین و سرسلسله ترکیبات آلی معروف به ئیدروکربورهای حلقوی یا معطر است. ( از دائرة المعارف فارسی ).

مایعی بی رنگ، با بوی تند، سبک تر از آب، بسیارفرّار، و قابل اشتعال که از تقطیر تدریجی قطران زغال سنگ به دست می آید و در ساختن رنگ، عطرهای مصنوعی، و مواد منفجره به کار می رود.